Acıgöl (Afyonkarahisar) Çevresinin Halofitik Vejetasyonu ve Toprak İlişkisi

Acıgöl, Afyonkarahisar ve Denizli il sınırları içerisinde bulunan tektonik göl olup. Acıgöl, 41,34 km2 - 41,5 km2 arasındaki yüzölçümü ile Denizli ilinin en büyük gölüdür. Denizli yönünde Çardak ilçesi ile Afyonkarahisar yönünde Dazkırı ve Başmakçı ilçeleri arasındadır. Araştırma alanı Afyonkarahisar bölgesini içermektedir. Gölün yaklaşık 20 km2' si Afyonkarahisar ili içerisinde kalmaktadır. Grid sisteme göre B2 ve C2 karelerine girmektedir. Çalışma alanının büyük bölümünü Kuvaterner arazisi kaplamaktadır. Çalışma alanı "Kurak soğuk Akdeniz" biyoiklimine sahiptir. Alanda "Doğu Akdeniz Tipi" yağış rejimi görülmektedir. Çalışma alanında Alüvyal, Hidromorfik Alüvyal ve Kolüvyal topraklar ile arazi tipi olarak sazlıklar ve bataklıklar bulunmaktadır. Irano-Turanian floristik bölgesi içindeki çalışma alanından 60 vasküler bitki teşhis edildi. Çalışma alanı Braun-Blanquet yöntemine göre incelenerek 5 bitki topluluğu tanımlandı. Bunlar, Aeluropus littoralis Gouan Parl., Cressa cretica L. , Halocnemum strobilaceum (Pall.) M. Bieb., Puccinellia distans(Jacq.) Parl. ve Salicornia europaea L.' dır. Bu bitki topluluklarının toprakla ilişkisini bulmak için 0- 30 cm derinlikler arasından toprak örnekleri alındı ve bunların fiziksel-kimyasal analizleri yapılarak yorumlandı.

The Relationship Halophytic Vegetation and Soil in the vicinity of Acıgöl (Afyonkarahisar)

Acigöl is a tectonic lake located within the boundaries of Afyonkarahisar and Denizli. It is the largest lake in the province of Denizli with a surface area of 41.34-41.5 km square. It is located between Çardak-Denizli and Dazkırı/Başmakçı-Afyonkarahisar. The 20 km square of the lake is within the boundaries of Afyonkarahisar. According to the Gryd square system, it is between B2 and C2 squares. Quaternary lands cover the largest part of the study field. The study field belongs to "Cold Arid Mediterranean" Bioclimate. The East Mediterranean Precipitation is common in the study field. The most common soil types in the field are Alluvial, Hydromorphic alluvial, Colluvial soil and marshes, and swamps. 60 vascular plants have been identified in the floristic region of Irano-Turanian. The study field was analyzed through Braun-Blanquet method, and five plants communities were found. These are, Aeluropus littoralis Gouan Parl., Cressa cretica L., Halocnemum strobilaceum (Pall.) M. Bieb., Puccinellia distans (Jacq.) Parl. and Salicornia europaea L. To find the relationship of these communities with the soil, soil samples were taken 0-30 cm depth. Their physical and chemical analyzes were carried out and interpreted.

PDF

___

Acar H., Serteser, A. ve Kargıoğlu M., 2012. Afyonkarahisar'daki Jipsli Topraklar ile Bitki Örtüsü İlişkisi. AKÜ FEBİD., 12, 1-22.
Akman, Y., 2011. İklim ve Biyoiklim. Palme Yayınları, Ankara. 212-225.
Akman, Y. and Daget, P., 1971. Quelques aspects synoptiques des climates de la Turquie. Bull. Soc. Lang. Geogr., 5(3), 269-300.
Anonim., 1994. KHGM. Afyon İli Arazi Varlığı . 120 s., İli Rapor No: 03, Ankara.
Anonim., 2011. Afyonkarahisar Meteorolojik İklimsel Veriler. Afyonkarahisar Meteoroloji Müdürlüğü, (1975-2010), Afyonkarahisar.
Anonim., 2013. Sulak Alanlar Kitabı. Orman ve Su İşleri Bakanlığı, Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğü, Hassas Alanlar Dairesi Başkanlığı, Sulak Alanlar Şube Müdürlüğü, 2013.
Avaz, S., 2010. Afyonkarahisar'da Doğal Olarak Yetişen Limonium Mill. Türlerinin Antimikrobiyal Aktiviteleri. Yüksek Lisans Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi, Enstitüsü, Biyoloji Anabilim Dalı, Afyonkarahisar. Bilimleri Fen Bilimleri
Aytaç, Z. ve Vural, M., 1990. Maymun ve Beşparmak Dağları' nin (Denizli-Afyon) Florası I" J. Biol. Fac. Sci. Art Gazi Univ., 1, 187-230.
Aytaç, Z. ve Vural M., 1992. Maymun ve Beşparmak Dağları' nın (Denizli-Afyon) Florası II. J. Biol. Fac. Sci. Art Gazi Univ., 2, 3-55.
Bahadır, M. ve Özdemir, M.A., 2009. Çölleşme sürecinde Acıgöl. İstanbul Ünv. Edb. Fak. Coğrafya Dergisi, 18, 1-20.
Braun-Blanquet, J., 1932. (Trans. G. D. Fuller and H. S. Conard) Plant Sociology; The study of plant communities. London : Mc Graw-Hill, 438.
Davis, P.H., 1965-1985. Flora of Turkey and The East Aegean Islands, Edinburgh University Press, Vol 1-9, Edinburgh.
Davis, P.H., Mill, R.R. and Tan. K., 1988. Flora of Turkey and East Aegean Islands (Supplement). Edinburgh University Press, Vol 10, Edinburgh. Emberger, L., 1952. Sur le quotient pluviothermique. C.R. Acad.Sci., 234, 2508- 2510.
Gaussen, H., 1954. Theories et classification des climate et microclimates. VIII Cong. İntern. Bot., Paris 125-130.
Güner, A., Özhatay, N., Ekim, T. and Başer, K.H.C., 2000. Flora of Turkey and East Aegean Islands, vol. 11, Edinburgh Univ. Press Islands. Vol. XI (supplement 2) Edinburgh Univ.
Güner, A., Aslan, S., Ekim, T., Vural, M. ve Babaç, T., (Edlr.) 2012. Türkiye Bitkileri Listesi (Damarlı Bitkiler).Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi ve Flora Araştırmaları Yayını, İstanbul, 1290 s.
Özçelik, H., Çinbilgel, İ, Muca, B., Koca, A., Tavuç, İ ve Bebekli Ö., 2014. Burdur İli Karasal ve İç Su Ekosistem Çeşitliliği, Koruma ve İzleme Çalışmaları. SDU Journal of Science (E-journal), 9 (2): 12-43.
Pekuz, Ü., 2010. Acıgöl (Denizli) Playa Göl Havzasındaki Güncel Göl Tortullarının Sedimantolojisi Ve Mineralojisi. Celal Bayar Üniversitesi Soma Meslek Yüksekokulu Teknik Bilimler Dergisi., Cilt:2 Sayı: 14.
TGAE., 2011. Toprak-Gübre ve Su Kaynakları Merkez Araştırma Enstitüsü Laboratuvarlarının Toprak Analiz Sonuçları. Ankara.
Tüzüner, A., 1990. Toprak ve su analiz laboratuvarı El Kitabı. Tarım Orman ve Köy işleri Bakanlığı K.H.G. Müdürlüğü Yayını, Ankara, 374.
Uslu, S., 1958. Kurak zamanların tesbitinde esas olarak kullanılan klima-diagram. İ.Ü. Orman Fak. Der., 8(2), 95-104.
Walter, H., 1995. Die Klima-Diagramme als Mittelzur Beurteilung der Klimaverhaltnisse für ökologische, vegetationskundliche und landwirtschaftliche Zwecke. Ber.dt.bot.Ges., 68,331-334.
Yurdakulol, E., Öncel, I., Demirörs, M., Yıldız, A. ve Keleş. Y., 1996. Ecological and syntaxonomic investigation of salt marshes vegetation in the vicinity of Burdur and Acıgöl (Denizli/Turkey). Ecologia Mediterranea, 22, 51-61.