Pandemi Sürecinde Zihinsel Engelli Olan Lisanslı Yüzme Sporcu Ailelerinin Kaygı Düzeylerinin İncelenmesi

Bu araştırmanın amacı, pandemi sürecinde zihinsel engelli olan yüzme sporcusu ailelerinin kaygı düzeylerinin incelenmesidir. Yarı yapılandırılmış görüşme formu yaklaşımı kullanılarak gerçekleştirilen bu araştırmada lisanslı olarak yüzme sporu ile uğraşan zihinsel engelli sporcu ailesi olan 16 katılımcı oluşturmaktadır. Nitel araştırma modelinin kullanılmasıyla gerçekleştirilen çalışmada, araştırmacı tarafından 14 soru hazırlanmıştır. Çalışmada elde edilen verilerin çözümlenmesinde nitel araştırma yöntemlerinden olan içerik analizi yöntemi ve betimsel analiz yöntemi kullanılmış ve böylelikle elde edilen verilere Yüzde-Frekans Analizi uygulanmıştır. Sonuç olarak; Yüzme sporunun zihinsel engelli çocuklarda fiziksel olarak, büyüme ve gelişme, postür ve motor becerilerinde olumlu yönde etkilerinin olduğunu, zihinsel olarak iletişim ve birlikte iş yapma becerilerinde gelişim meydana geldiği tespit edilirken, covid-19 pandemi süreci ve birtakım kısıtlamalardan dolayı yüzme havuzuna gidemeyen sporcularda, kilo alımının oluştuğu, dikkat dağınıklığının meydana geldiği ve takıntıların oluştuğu tespit edilmiştir. Zihinsel engelli sporcuların aileleri ile ilgili olarak; Covid-19 pandemi sürecinde yüzme sporcusu ebeveynlerinin, kaygılandığı ve bu yüzde kaybetme korkusu yaşadığı, çocuklarının antrenman yapamadığı dönemde, sportif başarısının gerilemesinden endişe ettiği, ancak kademeli olarak açılan yüzme havuzları sayesinde çocuklarının sosyal yaşama tekrar katılım sağlamasından dolayı olumlu yönde görüş bildirdikleri tespit edilmiştir. ANAHTAR SÖZCÜKLER: Aile, Engelli, Kaygı, Spor, Zihinsel Engelli.

Anahtar Kelimeler:

Zihinsel engelli, Kaygı, Spor, Aile, Engelli

PDF

___

ADHANOM, G.T. (2020). Addressing mental health needs: an integral part of COVID-19 response. World Psychiatry, 19, 129-130.
AKDEMIR, B. (2006). Altı- On İki Yaş Arası Zihinsel Engelli Çocukların Görsel Algı Becerilerinin Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Ünversitesi, Konya.
AKSAY, E. VE ALP, A. (2014). The effects of a physical activity rehabilitation program on the motor skills and physical performance of children with autism spectrum disorder (asd) ‘movement therapy and asd’. International Journal of Academic Research, 6(1), 12-19. ATAMAN A, 2003. Özel gereksinimli çocuklar ve özel eğitime giriş. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
BALCI, A. (2021). COVID-19 Pandemi Döneminde Engelli Çocuğu Bulunan Çalışan Ebeveynlerin Yaşadığı Sorunlar, Sosyal Hizmet ve Desteğin Önemi. Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 10(4), 824-831.
CAO, W., FANG, Z., HOU, G., HAN, M., XU, X., DONG, J. VE ZHENG, J., (2020), The Psychological Impact of the COVID-19 Epidemic on College Students in China, Psychiatry Research, 28, 112934.
ÇEVIK, O. VE KABASAKAL, K., (2013). Spor Etkinliklerinin, Engelli Bireylerin Toplumsal Uyumuna ve Sporla Sosyalleşmelerine Etkisinin İncelenmesi. Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 3(2), 74-83.
ÇIÇEK, B. VE ALMALI, V. (2020). COVID-19 Pandemisi Sürecinde Kaygı Öz-yeterlilik ve Psikolojik İyi Oluş Arasındaki İlişki: Özel Sektör ve Kamu Çalışanları Karşılaştırması. Electronic Turkish Studies, 15(4).
DEMIREL, Ö. (2010). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme. (12. Basım) Pegem Yayıncılık, Ankara.
DENIZ, M. E., DILMAÇ, B. VE ARICAK, T. (2009). Engelli Çocuğa Sahip Ebeveynlerin Durumluk-Sürekli Kaygı ve Yaşam Doyumlarının İncelenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi,6 (1), 955–956.
DURMUŞ, K. (2022). Otizmli Bireylerin Fiziksel Aktiviteye Katılım Niyetlerinin Planlı Davranış Teorisine Göre İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kırıkkale Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Kırıkkale.
EKİZ, D. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
ERDEN, M. (1998). Eğitimde Program Değerlendirme. (3. Basım). Ankara: Anı Yayınları.
ERTÜRK, S. (1994). Eğitimde Program Geliştirme. (8.Basım). Ankara: Meteksan Matbaacılık.
FRAGALA-PINKHAM, M. A., HALEY, S. M. VE O’NEIL, M. E. (2011). Group swimming and aquatic exercise programme for children with autism spectrum disorders: a pilot study. Developmental Neurorehabilitation, 14(4), 230-241.
GARCÍA ‐VILLAMISAR, D. A. VE DATTILO, J. (2010). Effects of a leisure programme on quality of life and stress of individuals with ASD. Journal of Intellectual Disability Research, 54(7), 611-619.
GENÇ, Y. (2017). Engelli çocuğa sahip ailelerin kaygı düzeylerinin incelenmesi (Sakarya Örneği). International Congress on Political, Economic and Social Studies,1, (1), 9–11.
GÜLŞEN, F. VE GÖK, Ö. B. (2009). Engelli çocuğa sahip ailelerin stresle baş etme durumları. TAF Preventive Medicine Bulletin, 8, 413–420.
GÜRKAN, R. K. VE KOÇAK, F. (2021). Perceived constraints and facilitators of participation in physical activity by individuals with autism spectrum disorders. Physical Activity Review, 8(1), 51-63.
HEALY, S., NACARİO, A., BRAİTHWAİTE, R. E. VE HOPPER, C. (2018). The effect of physical activity interventions on youth with autism spectrum disorder: A meta‐ analysis. Autism Research, 1-16.
IŞIKHAN, V. (2006) Zihinsel Engelli Çocuğa Sahip Aileler ve Sosyal Hizmet. Hacettepe Üniversitesi, Ufkun Ötesi Bilim Dergisi, 6(1), 28-46.
Kılıç, K. (2020). Zihinsel Engelli Bireylere Uygulanan Eğitsel Oyunların Davranışları Üzerine Etkisinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Erciyes Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Kayseri.
KURUMEŞE, M. (2021). Zihinsel Engelli Çocuğa Sahip Annelerin Umutsuzluk Düzeyleri ve Psikolojik Sağlamlık Düzeylerinin İncelenmesi. Manavgat İlçesi Örneği. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Konya.
LIU, T., FEDAK, A. T. VE HAMILTON, M. (2016). Effect of physical activity on the stereotypic behaviors of children with autism spectrum disorder. Int J School Health, 3(1), 17-22.
MATEJEVIE, M. D. VE JOVANOVIE, D. R. (2011), The Functionailty of Families with Children with Special Needs from Te Systemic Perspective. Philosiphy, Sociology, Psycology and History, 10 (1), 57-66.
MERRIAM, S. B. (2013). Qualitative research and case study applications in education: Revised and expanded from case study research in education. USA: Jossey-Bass.
METIN, E. N. (2012). Özel Gereksinimli Çocuğun Aileye Katılımı. Ankara: Maya Akademi Yayınevi.
OBRUSNIKOVA, I. VE MICCINELLO, D. L. (2012). Parent perceptions of factors influencing after-school physical activity of children with autism spectrum disorders. Adapted Physical Activity Quarterly, 29(1), 63-80.
ORIEL, K. N., GEORGE, C. L., PECKUS, R. VE SEMON, A. (2011). The effects of aerobic exercise on academic engagement in young children with autism spectrum disorder. Pediatric Physical Therapy, 23(2), 187-193.
ORNSTEIN, A.C. VE HUNKINS F.P. (2004). Curriculum-Foundatıons, Prıncıples and Issues. (Fourth Edition). Allyn and Bacon, United States.
PAN, C. Y. (2014). Motor proficiency and physical fitness in adolescent males with and without autism spectrum disorders. Autism, 18(2), 156-165.
RICHMOND, L. M. (2001). The effect of physical activity on stereotypical behavior of autistic children. Doctoral Dissertation. Texas A & M University.
SANSI, A., NALBANT, S. VE ÖZER, D. (2021). Effects of an inclusive physical activity program on the motor skills, social skills and attitudes of students with and without autism spectrum disorder. Journal of Autism and Developmental Disorders, 51(7), 2254-2270.
SAROL, H. VE ÇIMEN, Z. (2015). The effects of adapted recreational physical activity on the life quality of individuals with autism. The Anthropologist, 21(3), 522-527.
SORENSEN, C. VE ZARRETT, N. (2014). Benefits of physical activity for adolescents with autism spectrum disorders: A comprehensive review. Review Journal of Autism and Developmental Disorders, 1(4), 344-353.
SOROKOWSKI, P., GROYECKA, A., KOWAL, M., SOROKOWSKA, A., BIAŁEK, M., LEBUDA I (2020). Can information about pandemics increase negative attitudes toward foreign groups? A case of COVID-19 outbreak. Sustainability, 12(12); 4912.
SÖNMEZ, V. (2008). Program Geliştirmede Öğretmen El Kitabı (14. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık. ŞAHIN, E. (2020). Eğitilebilir Zihinsel Engelli Çocuklarda Futbol Antrenmanının Motor Yeterlik, İletişim Becerileri ve Ruhsal Uyum Düzeyleri Üzerine Etkisinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Düzce Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Düzce.
TAN, W. Z. B. (2011). Physical Activity: Its Implication on Attention Span and Quality of Life in Children with Autism Spectrum Disorder. Thesis. Faculty of Computing, Health and Science, Edith Cowan University.
TEKINDAL, M. VE ÖZLEM, Ş. Ö. (2021). Engelli Çocuğa Sahip Kadınların COVID-19 Sürecindeki Deneyimleri: Nitel Bir Araştırma. İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi, 6(3), 115-124.
TOSCANO, C. V., CARVALHO, H. M. VE FERREIRA, J. P. (2018). Exercise effects for children with autism spectrum disorder: metabolic health, autistic traits, and quality of life, Perceptual and Motor Skills, 125(1), 126-146
ULUÇ, E. A. VE DUMAN, S. (2020). Gençlik ve Spor İl Müdürlüğü Çalışanlarının Covid-19 Sürecinde Kaygı Durumlarının İncelenmesi. Akdeniz Spor Bilimleri Dergisi, 3(2), 289-302.
UŞUN, S. (2012). Eğitimde Program Değerlendirme Süreçler Yaklaşımlar ve Modeller. Ankara: Anı Yayıncılık.
VARIŞ, F. (1996). Eğitimde Program Geliştirme/ Teoriler ve Teknikler. Ankara: Alkım Yayıncılık.
WANG, C., PAN, R., WAN, X., TAN, Y., XU, L. VE MCLNTYRE, S. (2020). Longitudinal Study on the Mental Health of General Population during the COVID‐19 Epidemic in China. Brain Behav Immun, 87, 40-48.
WORLD HEALTH ORGANIZATION WHO (2021). Mental health and psychosocial considerations during the COVID-19 outbreak. https://www.who.int/docs/default-source/coronaviruse/ mental-healthconsiderations.pdf. Adresinden Alınmıştır.
YILDIRIM A. VE ŞIMŞEK H. (2006), Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
YILDIRIM, A. VE ŞIMŞEK, H. (2021). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Seçkin Akademik ve Mesleki Yayınlar: Ankara.
YILDIZ, Y. (2015). Spor Yapan ve Yapmayan Üniversite Öğrencilerinin Sosyalleşme ve Mutluluk Düzeylerinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Muğla Sıktı Koçman Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Muğla.
ZHAO, M. VE CHEN, S. (2018). The effects of structured physical activity program on social interaction and communication for children with autism. BioMed Research International, 2018, 1-14.