Drama Temelli Dijital Hikâye Anlatıcılığı Programının 6 Yaş Çocuklarının Bazı Sosyal Becerilerinin Gelişimine Etkisi

Bu araştırma, ana sınıfına devam eden altı yaş çocuklarının, bazı sosyal becerilerine drama temelli dijital hikâye anlatıcılığı programının etkisini belirlemek amacıyla yapılan yarı deneysel bir çalışmadır. Araştırma 2016 – 2017 eğitim öğretim yılının birinci yarıyılında Aydın ili Efeler ilçesindeki resmi bir anaokulunda yapılmıştır. Araştırma bir deney ve bir kontrol grubunda bulunan toplam 48 çocuk üzerinde gerçekleştirilmiştir. On hafta süren araştırmada deney grubuna drama temelli dijital hikâye anlatıcılığı programında yer alan etkinlikler uygulanırken, kontrol grubunda okul öncesi programında yer alan etkinlikler kendi öğretmenleri tarafından uygulanmıştır. Ölçme aracı olarak deney ve kontrol grubuna “Sosyal Becerileri Değerlendirme Ölçeği” (Avcıoğlu, 2007) öntest – sontest olarak uygulanmıştır. Ayrıca deneysel müdahale programının öncesinde, çocuklar hakkında bilgi edinmek amacıyla “Kişisel Bilgi Formu” kullanılmıştır. Araştırmada veri toplama araçlarından elde edilen verilerin çözümleri SPSS (23.0) paket programından yararlanılarak gerçekleştirilmiştir. Grupların Sosyal Becerileri Değerlendirme Ölçeğinden aldıkları puanlar arasında farklılaşma olup olmadığını belirlemek için kovaryans analizi kullanılmıştır. Analizlerde anlamlılık düzeyi p<.05 olarak alınmıştır. Sonuç olarak Sosyal Beceriler Değerlendirme Ölçeğinden elde edilen sontest puanları açısından deney ve kontrol grupları arasında deney grubu lehine anlamlı fark bulunmuştur. Ölçeğin dokuz alt boyutundan “Kızgınlık Davranışlarını Kontrol Etme ve Değişikliklere Uyum Sağlama Becerileri”, “Akran Baskısı ile Basa Çıkma Becerileri”, “Sözel Açıklama Becerileri”, “Dinleme Becerileri”, “Amaç Oluşturma Becerileri” ve “Görevleri Tamamlama Becerileri” alt boyutlarında deney grubu lehine anlamlı fark bulunmuştur. “Kişiler Arası Beceriler”, “Kendini Kontrol Etme Becerileri” ve “Sonuçları Kabul Etme Becerileri” alt boyutlarında ise deney ve kontrol grubu sontest puanları açısından anlamlı bir fark bulunamamıştır.

Anahtar Kelimeler:

Dijital hikâye, eğitimde drama, sosyal beceriler, sosyal becerileri değerlendirme ölçeği

The Effects Of Drama Based Digital Storytelling Program To 6 Age Childrens’ Some Social Skills

In this quasi experimental study, the effects of drama based digital storytelling program to 6 age childrens’ some social skills were investigated. The study was conducted at a public pre-school in the district of Efeler-Aydın in 2016-2017 academic year. The participants of the study were 48 students that were divided into an experimental group and a control group. In the study which lasted 10 weeks, activities in the drama based “Digital Storytelling” program were used in experimental group and activities in the pre-school curriculum were used in the control group. The measurement instrument “Social Skills Assessment Scale”(Avcıoğlu, 2007) was given as a pre-test and post-test. In the beginning of the research,“Personal Information Form” was given to find out the characteristics of the experimental group and control group. In the study, the data obtained by“Social Skills Assessment Scale” was operated by statistics computer program SPSS 23.0. Covariance analysis was used to find out if there was a meaningful difference. The level of significance was p<.05. As a result, meaningful differences were observed in favor of the experimental group in terms of total points obtained from the Social Skills Assessment Scale. There was a significant difference in favor of the experimental group in terms of“Controlling the anger behaviour and the abilities of adapting to changes”,“Coping with the peer pressure”,“Verbal description skills”,“Listening skills”,“Creating aim skills”and“Completing the tasks skills” sub-scales scores. There was no significant difference among experimental and control groups in terms of "Interpersonal Skills","Self-Control Skills" and "Skills to Accept Results" sub-scales scores.

Keywords:

Digital storytelling, drama in education, social skills, social skills assessment scale,

PDF

___

ABDOLMANAFİ-ROKNİ, S.J., & QARAJEH, M. (2014). Digital Storytelling in EFL Classrooms: The Effect on the Oral Performance. International Journal of Language and Linguistics, 2(4), 252-257.
AKAR, R. (2000). Temel Eğitimin İkinci Aşamasında Drama Yöntemi ile Türkçe Öğretimi: Dorothy Heathcote’un Uzman Rolü Yaklaşımı. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
AKAR VURAL, R. (2005). Bertolt Brecht’in Öğretici Oyunlarının “Eğitimde Drama” ve “Sahneleme” Yöntemleri Temelinde Hazırlanan İki Farklı Programın Ortaöğretim Hazırlık Sınıfı Öğrencilerinin Eleştirel Düşünmeye Yönelik Tutumlarına Etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
AKAR VURAL, R. ve SOMERS, J. W. (2016). Hümanist İlköğretim Programları İçin İlköğretimde Drama: Kuram ve Uygulama (3. b.). Ankara: Pegem Akademi.
AKCA, M. A., AYTAN, N. ve ÜNLÜ, S. (2016). Seslendirme Destekli Animasyonlaştırma Programının Geliştirilmesi Ve Hikâye Uygulaması. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(42).
AKFIRAT ÖNALAN, F. (2006). Sosyal Yeterlilik, Sosyal Beceri ve Yaratıcı Drama. Yaratıcı Drama Dergisi, 1(1).
AVCIOĞLU, H. (2007). Sosyal Becerileri Değerlendirme Ölçeğinin Geçerlik Ve Güvenirlik Çalışması(4-6 Yaş). AİBÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 87-101.
AVCIOĞLU, H. (2012). Zihinsel Yetersizliği Olan Çocuklara Sosyal Beceri Kazandırmada İşbirliğine Dayalı Öğrenme ve Drama Yöntemlerinin Etkililiği. Eğitim ve Bilim, 37 (163), 110 – 125.
AYVAZ TUNÇ, Ö. ve KARADAĞ, E. (2013). Postmodernden Oluşturmacılığa Dijital Öyküleme. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(4), 310-315.
BARRET, H.C. (2009). How to Create Simple Digital Stories. Retrieved April 28, 2017, from http://electronicportfolios.com/digistory/howto.html
BİLEK, M. H. (2011). Okul öncesi dönem çocuklarının ev ile okul ortamındaki sosyal becerilerinin karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
BÜYÜKÖZTÜRK, Ş. (2005). Sosyal Bilimler için Veri Analizi El Kitabı: İstatistik, Araştırma Deseni, SPSS Uygulamaları ve Yorum. Ankara: Pegem Akademi.
BÜYÜKÖZTÜRK, Ş., ÖMEROĞLU, E., AYDOĞAN, Y., ÇAKAN, M., ÖZYÜREK, A., GÜLTEKİN AKDUMAN, G., GÜNİNDİ, Y., KUTLU, Ö., ÇOBAN, A., CEYLAN, Ş., ÖZAYDIN, L., SERT, N., YURT, Ö., KOĞAR, H., KARAYOL, S., CEYHUN, A. T., ATABEY, D. ve OĞUZ, T. (2014). Okul Öncesi Çocuklar İçin Sosyal Beceri Destek Eğitimi Öğretmen Rehber Kitabı (OSBEP). Ankara.
CEYLAN, Ş. (2009). Vineland Sosyal –Duygusal Erken Çocukluk Ölçeğinin Geçerlik-Güvenirlik Çalışması ve Okul Öncesi Eğitim Kurumuna Devam Eden Beş Yaş Çocuklarının Sosyal – Duygusal Davranışlarına Yaratıcı Drama Eğitiminin Etkisinin İncelenmesi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
COLLEN, L. (2007). The Digital And Traditional Storytimes Research Project: Using Digitized Books For Preschool Group Storytimes. Retrieved June 9, 2017, from http://laurencollen.com/CAL_winter06_collen.pdf
ÇUBUKÇU, Z. ve GÜLTEKİN, M. (2006). İlköğretimde Öğrencilere Kazandırılması Gereken Sosyal Beceriler. Bilig – Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, 37, 155-174.
EKİNCİ VURAL, D. ve GÜRŞİMŞEK, I. (2009). Okul Öncesi Eğitimde Aile Katılımlı Sosyal Beceri Eğitimi. e-Journal of New World Sciences Academy, 4(3), 1110-1122.
ERBAY, E. (2008). Okul Öncesi Eğitim Alan ve Almayan İlköğretim Birinci Sınıf Öğrencilerinin Sosyal Becerilere Sahip Olma Düzeyleri. Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
ELDENİZ ÇETİN, M. ve AVCIOĞLU, H. (2010). Zihin Engelli Öğrenciler İçin Drama Yöntemiyle Hazırlanan Sosyal Beceri Öğretim Programının Etkililiğinin İncelenmesi. International Online Journal of Educational Sciences, 2 (3), 792-817.
FİGA, E. (2004). The Virtualization of Stories and Storytelling. Storytelling Magazine, 16(2), 34-36. FLEWİTT, R., MESSER, D. & KUCİRKOVA, N. (2014). New Directions For Early Literacy İn A Digital Age: The iPad. Journal of Early Childhood Literacy, 15(3), 289-310.
GARCIA, P., & ROSSITER, M. (2010). Digital storytelling as narrative pedagogy. Proceedings of society for information technology & teacher education international conference ,1091-1097.
GÖKTAŞ, İ. (2015). Aile Katılımı ve Sosyal Beceri Eğitimi Programlarının Tek Başına ve Birlikte 4-5 Yaş Çocuklarının Sosyal Becerileri ve Anne-Çocuk İlişkileri Üzerindeki Etkisinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
GÖKTAŞ, İ. ve GÜLAY OGELMAN, H. (2016). Aile Katılımı Ve Sosyal Beceri Eğitimi Programlarının Tek Başına Ve Birlikte 4-5 Yaş Çocuklarının Sosyal Becerileri Üzerindeki Etkisinin İncelenmesi, Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(1),415-438.
HAGGERTY, M. (2011). Accessing Pedagogical Territories That Can’t Be Put İnto Words: Using Video To Build Understandings Of Children’s Multimodal Meaning-Making. Contemporary Issues in Early Childhood, 12(4), 385-398.
HEO, M. (2009). Digital Storytelling: An Empirical Study of The İmpact of Digital Storytelling on Pre-Service Teachers’ Self-Efficacy and Dispositions Towards Educational Technology. Journal of Educational Multimedia and Hypermedia, 18(4), 405-428.
IUBBAD, S.H. (2013). The Effectiveness of A Multimedia Bassed Learning Program on Developing Seventh Graders’ Listening Comprehension Skills and Attitudes in Gaza Governorate. Master thesis, The Islamic University, Gaza.
İNCEELLİ, A. (2005). Dijital Hikâye Anlatımının Bileşenleri. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 4(3).
JAKES, D. S., & BRENNAN, J. (2005). Capturing stories, capturing lives: An introduction to digital storytelling. Retrieved April 28, 2017, from http://www.jakesonline.org/dst_techforum.pdf
KARA, Y. ve ÇAM, F. (2007). Yaratıcı Drama Yönteminin Bazı Sosyal Becerilerin Kazandırılmasına Etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32, 145-155.
KARAKOYUN, F. (2014). Çevrimiçi Ortamda Oluşturulan Dijital Öyküleme Etkinliklerine İlişkin Öğretmen Adayları Ve İlköğretim Öğrencilerinin Görüşlerinin İncelenmesi. Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
KAYA, D. ve ERATAY (2009). Yetişkin Zihin Engelli Bireylerin Sosyal Becerilerinin Gelişiminde Yaratıcı Drama Yönteminin Etkililiğinin İncelenmesi. Yaratıcı Drama Dergisi, 4(8).
KERLİNGER, F. N. (1973). Foundations of Behavioral Research (2.e). New York: Holt, Rinehart and Winston
KILINÇ, N. (2016). 5-6 Yaş Çocuklarının Sosyal Beceri ve Problem Davranışları İle Oyun Davranışları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Karabük Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
KOTLUK, N. ve KOCAKAYA, S. (2015). 21.Yüzyıl Becerilerinin Gelişiminde Dijital Öykülemeler: Ortaöğretim Öğrencilerinin Görüşlerinin İncelenmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 4(2), 354-363.
KÖKSAL AKYOL, A. (2003). Drama ve Dramanın Önemi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(1), 179-190.
LAMBERT, J. (2010). Digital Storytelling Cookbook. Digital Diner Press.
MCCASLİN, N. (2006). Creative Drama in the Classroom and Beyond (8. e.). New York: Longman.
ÖZİSKENDER, G. ve GÜDEK, B. (2013). Orff Yaklaşımı İle Yapılan Okul Öncesi Müzik Eğitiminin Öğrencilerin Sosyal Becerilerinin Gelişimine Etkileri. Turkish Studies, 8(3), 213-232.
ÖZYÜREK, A. ve CEYLAN, Ş. (2014). Okul Öncesi Çocuklarda Sosyal Becerilerin Desteklenmesi Konusunda Öğretmen ve Veli Görüşlerinin Belirlenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 99-114.
PEKDOĞAN, S. (2016). Hikâye Temelli Sosyal Beceri Eğitim Programının 5-6 Yaş Çocukların Sosyal Becerilerinin Gelişimine Etkisinin İncelenmesi. Eğitim ve Bilim, 41(183), 305-318.
ROBİN, B. R. (2006). The Educational Uses of Digital Storytelling. Retrieved April 23, 2017, from http://digitalstorytelling.coe.uh.edu/articles/Educ-Uses-DS.pdf
ROBİN, B. R. (2008). Digital storytelling: a powerful technology tool for the 21st century classroom. Theory Into Practice, 47(3), 220-228.
SADİK, A. (2008). Digital storytelling: a meaningful technology-integrated approach for engaged student learning. Educational Technology Research and Development, 56(4), 487-506.
SAĞLAM, T. (2014). Dramatik Eğitim: Amaç mı? Araç mı? Dramatic Education: Aim or Medium?. Tiyatro Araştırmaları Dergisi, 17.
TATLI, Z. H. (2016). Dijital Öyküleme. A. İşman, H. F. Odabaşı, ve B. Akkoyunlu, (Ed.), Eğitim Teknolojileri Okumaları içinde (s. 219-233). Ankara.
TUĞLUK, İ. H., KÖK, M., KOÇYİĞİT, S., KAYA, H. İ. ve GENÇDOĞAN, B. (2008). Okul Öncesi Öğretmenlerinin Okuma - Yazma Etkinliklerini Uygulamaya İlişkin Görüşlerinin Değerlendirilmesi. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 17.
TURGUT, G. ve KIŞLA, T. (2015). Bilgisayar destekli hikâye anlatımı yöntemi: Alanyazın araştırması. Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry, 6(2), 97-121.
ULUTAŞ, A. (2011). Okul Öncesi Dönemde Drama Ve Oyunun Önemi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(6), 233-242.
WANG, S. & ZHAN, H. (2010). Enhancing Teaching and Learning with Digital Storytelling. International Journal of Information and Communication Technology Education.
XU, Y., PARK, H., & BAEK, Y. (2011). A New Approach Toward Digital Storytelling: An Activity Focused on Writing Selfefficacy in a Virtual Learning Environment. Educational Technology & Society, 14 (4), 181–191.
YANG, Y. T. C. & WU, W. C. I. (2012). Digital Storytelling for Enhancing Student Academic Achievement, Critical Thinking, And Learning Motivation: A year-long experimental study. Computers & Education, 59(2), 339-352.
YURTSEVEN, L. ve KURT, G. (2013). Okul Öncesi Eğitiminin ve Annelerin Hikâye Kitabı Okumasının Çocukların Sosyal Beceri Gelişimi ile İlişkisi. CÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 37 (2).
YÜZER, T. V. ve KILINÇ, H. (2015). Açık Öğrenme Sistemlerinde Dijital Öykülemeden Faydalanmak. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 4(1), 243-250.