AMAÇ: Bu retrospektif otopsi çalışmasında suda boğulma tanısının desteklenmesinde bir çok merkezde kullanılan, ancak değişik araştırmacılar tarafından ise tanısal rolü tartışılan diatom analizinin suda boğulma olgularında tanısal rolünün değerlendirilmesi amaçlanmıştır.YÖNTEMLER: Bu amaçla, Adli Tıp Kurumu Morg İhtisas Dairesi’nde 2003–2007 yılları arasını kapsayan 5 yıllık süre içinde yapılan otopsilere ait kayıtlar retrospektif olarak taranmış ve suda boğulma tanısıyla raporu düzenlenen toplam 440 olgu (377’si erkek, 63’ü kadın) yaş, cinsiyet, akciğer ağırlığı, gastrointestinal sistemde su varlığı, mantar köpüğü, organ örneklerinde diatom varlığı gibi bulgularla boğulma ortamı arasındaki (tatlı su-tuzlu su) ilişkiler istatistiksel olarak değerlendirilmiştir.BULGULAR: Toplam 433 olgunun 300’ünde diatom analizi negatif sonuç vermiş olup, negatiflik oranı toplamda yaklaşık % 70 olarak saptanmıştır. Diatom analizi açısından toplam 335 tuzlu suda boğulma vakasının 240’ı (%71.6’ sı) negatif iken 105 tatlı suda boğulma vakasının 60’ı (%57.1’ i) negatif bulunmuştur.SONUÇ: Kontaminasyon ve kullanılan sindirme yöntemi gibi tüm faktörlerin değerlendirilmesi için diatom analizinde kullanılan farklı yöntemlerin de kullanılmasıyla boğulma ortamına ait örneklerle birlikte karşılaştırmalı olarak değerlendirecek prospektif, kontrollü çalışmalar ile diatomların suda boğulma tanısında kullanılabilirliğinin gözden geçirilmesi gerektiği sonucuna ulaşılmıştır.

OBJECTIVE: In this retrospective autopsy study, it was aimed to evaluate the diagnostic role of diatom analysis being used to support the diagnosis of drowning in many centers but also the diagnostic role of which being discussed by some authors.METHODS: Retrospective analysis of autopsy records of Council of Forensic Medicine between the years 2003-2007 revealed 440 drowning cases (377 Male, 63 Female). These cases were evaluated for the parameters such as age, gender, lung weights, presence of water in gastrointestinal tract/respiratory system, presence of diatoms in organ samples, type of drowning medium and the relationships were statistically evaluated.RESULTS: The diatom tes was negative in 300 cases of the total 433 drowning victims; the percentage of negativity was nearly 70 %. Diatom analysis was negative in 71.6 % of seawater drowning cases, whereas it was negative in 57.1 % of freshwater drowning cases CONCLUSION: In order to evaluate all factors such as contamination and digestion method, it is needed to review the applicability of diagnostic role of diatom test in drowning by prospective, controlled studies using different test methods and also by comparing the samples of drowning media.