Yüksek tibial osteotomi için modifiye Weber tekniği

Amaç: Yüksek tibial osteotomi sonrası tespit için uygulanan modifiye Weber tekniği (MWT) ve bu tekniğin avantajları değerlendirildi. Çalışma planı: Diz ekleminin varus deformitesi ve medial kompartman dejenerasyonu nedeniyle 39 hastanın (35 kadın, 4 erkek; ort. yaş 52.5; dağılım 25-67) 40 dizine MWT ile yüksek tibial osteotomi Uygulandı. Tekniğin uygulamasında, orijinal Weber enstrümantasyonunım yerine bir semitübüler plak ve uzun kortikal vida kullanıldı. Hastalar ameliyat öncesi klinik olarak ve HSS (the Hospital for Special Surgery) skoru ile değerlendirildi. Sonuçlar tekniğin avantaj ve dezavantajları açısından yorumlandı. Ortalama izlem süresi 22 ay (dağılım 8-45 ay) bulundu. Sonuçlar: Ameliyat sonrası dördüncü günde tüm olgulara ağrıya katlanabildikleri kadar yük verildi. İkinci haftanın sonunda ise %60'ına vücut ağırlıklarının yarısı kadar yük verildi. Bir olguda uygulamadaki teknik hata nedeniyle vida kırılması gözlendi. Hiçbir olguda psödoartroz saptanmadı; hiçbirinde erken veya geç enfeksiyon görülmedi. Radyolojik olarak osteotomi alanlarının hepsinde kaynama oluştuğu izlendi. Diz eklemi hareket açıklıkları açısından iki olguda 5° fleksiyon deformitesinin devam ettiği, diğerlerinde tam ekstansiyona ulaşıldığı ve ortalama diz fleksiyonunun 130.2° olduğu görüldü. Çıkarımlar: Yüksek tibial osteotomi, varus deformitesi ve buna bağlı medial gonartroz için bir tedavi seçeneği olmakta ve bu girişimde sağlam bir tespit, ameliyat sonrası erken hareket ve düşük komplikasyon oranı amaçlanmaktadır. Stabiliteyi statik ve dinamik olarak sağlayan MWT ile daha başarılı bir tespit yapılacağını düşünüyoruz.

Anahtar Kelimeler:

Osteotomi, Diz eklemi, Osteoartrit, Tibia, Erken hareket

The use of a modified Weber technique for high tibial osteotomy

Objectives: We evaluated fixation in high tibial osteotomy with the use of a modified Weber technique (MWT), together with its advantages. Methods: Thirty-nine patients (40 knees) underwent high tibial osteotomy for varus deformities of the knee joint and medial compartment degeneration. Fixation was performed by a modified Weber technique in which a semi-tubular plate and a long leg screw were used in place of the original Weber instrumentation. Thirty-five patients were women and four were men, with a mean age of 52.5 years (range 25 to 67 years). The patients were evaluated before surgery both clinically and by HSS scores and the advantages and disadvantages of the technique were assessed. The mean follow-up was 22 months (range 8 to 45 months). Results: All patients were allowed to give weight on the affected leg to the extent of utmost tolerability on the forth postoperative day. At the end of two weeks, 60% of the patients could bear half of the body weight. Screw breakage occurred in one patient due to faulty application of the technique. Pseudoarthrosis was seen in none of the patients, nor were there any early or late complications. Radiologie evidence of union was observed in all osteoto-my sites. All patients achieved full extension except two who had a flexion deformity of 5 degrees. The mean knee flexion was 130.2 degrees. Conclusion: High tibial osteotomy may provide a rigid fixation, postoperative early motion and low complication rates in varus deformities and medial gonarthrosis of the knee. Our data suggest that MWT results in good stability both statically and dynamically in the fixation of high tibial osteotomy.

Keywords:

Osteotomy, Knee Joint, Osteoarthritis, Tibia, Early Ambulation,

PDF

___

1. Dokur M. Gonartrozda yüksek tibial osteotominin erken sonuçları [Uzmanlık Tezi]. İstanbul: İ.Ü. Cerrahpaşa Tıp Fakültesi, Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı; 1995. s. 53-68.
2. Coventry MB. Stepped staple for upper tibial osteotomy. J Bone Joint Surg [Am] 1969;51:1011.
3. Murphy SB. Tibial osteotomy for genu varum. Indications, preoperative planning, and technique. Orthop Clin North Am 1994;25:477-82.
4. Shea JD. Osteoarthrosis of the knee: diagnosis and complications of treatment by high tibial osteotomy. South Med J 1973;66:1030-4.
5. Tokgözoğlu M, Acaroğlu E, Alpaslan AM. Gonartroz tedavisinde yüksek tibial osteotominin yeri. Ortopedi Travmatoloji Rehabilitasyon Dergisi 1988;3:152-8.
6. Weber BG, Wörsdörter O. Zuggurtungsosteosynthese bei tibiakopfosteotomie. Z Orthop 1980;118:637.
7. Kafadar A, Bombacı H, Tuygun H, Türkmen M. Gonartrozda yüksek tibial osteotominin sonuçları. Acta Orthop Traumatol Turc 1994;28:346-8.
8. Cass JR, Bryan RS. High tibial osteotomy. Clin Orthop 1988;(230):196-9.
9. Kriegshauser LA, Bryan RS. Early motion with cast-brace after modified Coventry high tibial osteotomy. Clin Orthop 1985;(195):168-72.
10. Zuegel NP, Braun WG, Kundel KP, Rueter AE. Stabilization of high tibial osteotomy with staples. Arch Orthop Trauma Surg 1996;115:290-4.
11. Hsu RW, Himeno S, Coventry MB, Chao EY. Normal axial alignment of the lower extremity and load-bearing distribution at the knee. Clin Orthop 1990;(255):215-27.
12.Weale AE, Lee AS, MacEachern AG. High tibial osteotomy using a dynamic axial external fixator. Clin Orthop 2001;(382): 154 - 67.
13.Aynacı O, Aydın H, Turhan AU. Varus gonartrozunda yüksek tibial osteotomi uygulamalarımız. Acta Orthop Traumatol Turc 2001;35:342-6.
14. Şen C, Kocaoğlu M, Bilen E, Dikici F, Hepgör G. Yüksek tibial osteotomide iki farklı tekniğin karşılaştırılması: Ünternal fiksasyon ve sirküler eksternal fiksatörle osteosentez. Acta Orthop Traumatol Turc 2001;35:382-9.
15. Sprenger TR, Weber BG, Howard FM. Compression osteotomy of the tibia. Clin Orthop 1979;(140):103-8.
16.Hernigou P, Medevielle D, Debeyre J, Goutallier D. Proximal tibial osteotomy for osteoarthritis with varus deformity. A ten to thirteen-year follow-up study. J Bone Joint Surg [Am] 1987;69:332-54.
17. Koshino T, Morii T, Wada J, Saito H, Ozawa N, Noyori K. High tibial osteotomy with fixation by a blade plate for medial compartment osteoarthritis of the knee. Orthop Clin North Am 1989;20:227-43.
18. Billings A, Scott DF, Camargo MP, Hofmann AA. High tibial osteotomy with a calibrated osteotomy guide, rigid internal fixation, and early motion. Long-term follow-up. J Bone Joint Surg [Am] 2000;82:70-9.
19. Hsu RW. The study of Maquet dome high tibial osteotomy. Arthroscopic-assisted analysis. Clin Orthop 1989;(243): 280 -5 .
20.Rudan JF, Simurda MA. High tibial osteotomy. A prospective clinical and roentgenographic review. Clin Orthop 1990;(255): 251-6.
21.Yasuda K, Majima T, Tsuchida T, Kaneda K. A ten- to 15-year follow-up observation of high tibial osteotomy in medial compartment osteoarthrosis. Clin Orthop 1992;(282):186-95.
22.Vainionpaa S, Laike E, Kirves P, Tiusanen P. Tibial osteotomy for osteoarthritis of the knee. A five to ten-year followup study. J Bone Joint Surg [Am] 1981;63;938-46.
23. Coventry MB. Osteotomy of the upper portion of the tibia for degenerative arthritis of the knee. A preliminary report. 1965. Clin Orthop 1989;(248):4-8.
24.Miniaci A, Ballmer FT, Ballmer PM, Jakob RP. Proximal tibial osteotomy. A new fixation device. Clin Orthop 1989;(246): 250 -9.
25.Keene JS, Monson DK, Roberts JM, Dyreby JR Jr. Evaluation of patients for high tibial osteotomy. Clin Orthop 1989;(243):157-65.
26. Handal EG, Morawski DR, Santore RF. Complications of high tibial osteotomy. In: Fu FH, Harner CD, Vince KG, editors. Knee surgery. 1st ed. Baltimore: Williams & Wilkins; 1994. p. 1153-71.