Multipl travmalı hastaların kırık tespitinde kullanılan tedavi yöntemlerinin, morbidite ve mortalite üzerindeki etkilerini araştırmak için, Ocak 1988- Haziran 1995 tarihleri arasında tedavi edilen 200 hastanın kayıtları ret-rospektif olarak gözden geçirildi. Yüz üç hastanın kırıklarına erken cerrahi tespit (ECT) (ilk 48 saat), 57 hastaya geç cerrahi tesbit (GCT), 40 hastaya ise konservatif tedavi (KT) uygulandı. Gruplar arasında, yaş, ortalama Modifiye Muitipi Yaralanma Skalası skoru, yatış süresi ve majör ortopedik enfeksiyon yönünden önemli fark gözlenmedi. Yetişkin solunum distres sendromu (ARDS), yağ embolisi sıklığı ve mortalite oranının ise ECT grubunda en düşük (sırasıyla %3.9, %1.0, %1.9), GCT grubunda daha yüksek ı%8.8. %10.5, %7.0), KTgrubunda ise en yüksek (sırasıyla %25.0, %27.5, %22.5) olduğu görüldü. KT grubundaki bu değerlerin, diğer iki cerrahi gruptakilere nazaran, istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek oldukları saptandı. Buna karşı ECT grubundaki oranlar GCT grubundakilere göre belirgin olarak daha düşük olmalarına rağmen, sadece yağ embolisi oranındaki düşüklüğün anlamlı olduğu görüldü (p<0.05). Neticede yüksek morbidite ve mortalite riski olan bu hastalarda, kırık tesbiti için seçilecek zaman ve yöntemin prognozu önemli derecede etkilediği saptan-dı. ECT uygulanan hastalarda en düşük morbidite ve mortalite oranları gözlendiğinden, anestezi ve cerrahi gi-rişimi tolere edebilen hastalarda, ilk 24-48 saat içerisinde tüm majör kırıklar için, özellikle de alt ekstremite kırıklarında bu yöntemin tercih edilmesi gerektiği sonucuna varıldı.

The records of 200 multiple traumatized patients were reviewed retrospectively, in order to investigate the effects of time and methods of fracture fixation on morbidity and mortality. Early surgical fixation (ESF) of major fractures in the first 48 hours after injury was performed to 103 patients, late surgical fixation (LSF) (after 48 hours) was used in 57 patients, and 40 patients were treated conservatively (CT). There were no significant differences between these three groups, according to the average age, modified injury severity scale score, hospital stay and major orthopaedic infection. However rates of adult respiratory distress syndrome (ARDS), fat embolism, and mortality were found to be 3.9 %, 1% and 1.9% in the ESF group , 8.8%, 10.5% and 7% in the LSF group, but 25%, 27.5% and 22.5% in the CT group, respectively. This rates obtained for the CT group were statistically higher, than that of the two surgically treated groups. Although the rates of the ESF group were much lower than that of the LSF group, only the difference for fat embolism was shown to be statistically lower (p<0.05). As the result, the selected time and methods of fracture fixation were found to have an important effect on the prognosis of these patients. Since the lowest morbidity and mortality rates were observed in the ESF group, it was concluded that this method should be preferred in patients, tolerating anesthesia and surgery, for all major fractures, especially at lower extremities in the first 24-48 hours.