Hüsrev PURİSA, İlker SEZER, Fatih KABAKAŞ, Serdar TUNCER, RAMAZAN ERDEN ERTÜRER, Mehmet YAZAR

Kronik izole distal radyoulnar eklem instabilitesi tedavisinde fulkerson-watson tekniği ile ligaman rekonstrüksiyonunun erken dönem sonuçları

Amaç: İzole distal radyoulnar instabilité, travma sonrasında lezyonun saptanma zorluğu nedeni ile daha sıklıkla ilerleyen dönemlerde kronik problemler olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışmada Fulkerson-Watson ekstraartiküler ligaman rekonstrüksiyon tekniği ile distal radyoulnar eklem stabilizasyonu yapılmış hastaların erken dönem, sonuçlarını sunuyoruz. Çalışma planı: Radyografi ve manyetik rezonans görüntülerinde (MRG) kronik izole distal radyoulnar eklem instabilitesi saptanan 4 bayan 1 erkek hasta öpere edildi. Artroskopik inceleme sonrası 3 hastada 'triangüler fibrokartilaj kompleksi'nin (TFKK) radial bağlanma yerinden ayrıldığı, 2 hastada periferik yırtık olduğu saptandı. Periferik yırtıklar artroskopik olarak debride edildi. Sigmoid oyuğun yeterli olduğu tespit edilen hastalara Fulkerson-Watson tekniği ile ligaman rekonstrüksiy onu uygulandı. Postoperatif değerlendirmeler MRG ile yapıldı. Bulgular: Hastaların ortalama takip süresi 15.5 (6-26) aydı. Tüm hastalarda distal radyoulnar eklem (DRUE) stabilitesi sağlanmıştır. Ameliyat öncesi Quick-DASH semptom skorlaması ortalama 18.63 (15.90-22.72 arası) iken, ameliyat sonrası 6.81 (2.27-9.09 arası) saptandı. Ameliyat öncesi görsel analog skala (VAS) ortalama 7.32 (6.30-8.40 arası) iken, ameliyat sonrası 1.88 (1.50- 2.30 arası) olarak bulundu. Ameliyat öncesi supinasyon değeri ortalama aktif 26°(pasif 44°)'den ameliyat sonrası ortalama aktif 47°(pasif 65°)'ye, ameliyat öncesi pronasyon değeri ortalama aktif 18°(pasif 45°)'den ameliyat sonrası ortalama aktif 49°(pasif 68°)'ye, ameliyat öncesi el bileği fleksiyonu ortalama aktif 20°(pasif 43°)'den ameliyat sonrası ortalama aktif 42°(pasif 60°)'ye ve ameliyat öncesi el bileği ekstansiyonu ortalama aktif 8°(pasif 52°)'den ameliyat sonrası ortalama aktif 45°(pasif 59°)'ye yükseldi. Çıkarımlar: Sigmoid oyuğun yeterli olduğu olgularda, Fulkerson-Watson tarafından tanımlanan ameliyat tekniği intraartiküler tekniklere göre daha kolay uygulanabilen ve DRUE stabilitesinin sağlanmasında tatminkar sonuçlar alınabilen bir tekniktir.

Anahtar Kelimeler:

Erken tanı, Fonksiyon iyileşmesi, Travma şiddeti indeksleri, Supinasyon, Pronasyon, Ligamentler, eklem, Triangular fibrokartilaj, Hareket açıklığı, eklem, El bileği eklemi, Geriyedönük çalışma, Ameliyat sonrası bakım, Eklem instabilitesi, Artroskopi, Tedavi sonucu

Ligament reconstruction using the Fulkerson-Watson method to treat chronic isolated distal radioulnar joint instability: Short-term results

Isolated distal radioulnar instability may remain unrecognized during the acute period of trauma as it is difficult to diagnose, and does not become obvious until later when it has become chronic. We present early results in patients who underwent stabilization with extraarticular ligament reconstruction (Fulkerson-Watson reconstruction). Methods: Four women and 1 man underwent surgery for chronic isolated distal radioulnar joint instability demonstrated in X-rays and magnetic resonance images. Arthroscopy revealed avulsion of the triangular fibrocartilage complex from the point of insertion in 3 patients, and peripheral tears in 2 patients. The peripheral tears were debrided arthroscopically. All patients had an adequate sigmoid notch and therefore underwent ligament reconstruction using the Fulkerson-Watson method. Postoperative evaluations were done with MRI. Results: Mean follow-up was 15.5 months (range 6–26 months). Stability was achieved in all patients. The mean Quick-DASH symptom score decreased from 18.63 (15.90–22.72) to 6.81 (2.27–9.09) after surgery. A mean visual analogue score to assess pain decreased from 7.32 (6.30–8.40) to 1.88 (1.50–2.30) after surgery. Preoperative and postoperative measurements were 26° (passive 44°) and 47° (passive 65°) for active supination, 18° (passive 45°) and 49° (passive 68°) for active pronation, 20° (passive 43°) and 42° (passive 60°) for active wrist flexion, and 38° (passive 52°) and 45° (passive 59°) for active wrist extension. Conclusion: Surgical revision of distal radioulnar joint instability using Fulkerson-Watson reconstruction is easier than intraarticular techniques and satisfactorily re-establishes stability, provided that the sigmoid notch is adequate.

Keywords:

Early Diagnosis, Recovery of Function, Trauma Severity Indices, Supination, Pronation, Ligaments, Articular, Triangular Fibrocartilage, Range of Motion, Articular, Wrist Joint, Retrospective Studies, Postoperative Care, Joint Instability, Arthroscopy, Treatment Outcome,

___

1. Hagert CG. The distal radioulnar joint in relation to the whole forearm. Clin Orthop Relat Res 1992;(275):56-64.
2. Linscheid RL. Biomechanics of the distal radioulnar joint. Clin Orthop Relat Res 1992;(275):46-55.
3. Kauer JM. The distal radioulnar joint: Anatomic and func tional considerations. Clin Orthop Relat Res 1992;(275):37- 45.
4. Kashyap S, Fein L. Surgical correction of recurrent volar dislocation of the distal radioulnar joint. A case report. Clin Orthop Relat Res 1991;(266):85-9.
5. McMurray D, Muralikuttan K. Volar dislocation of the radio-ulnar joint without fracture: a case report and litera ture review. Injury 2008;39:352-5.
6. Palmer AK, Werner FW. Biomechanics of the distal radioulnar joint. Clin Orthop Relat Res 1984;(187):26-35.
7. Rozental TD, Beredjiklian PK, Bozentka DJ. Instability of the distal radioulnar joint: current diagnostic and treatment methods. Curr Opin Orthop 2003;14:245-51.
8. Ekenstam F. Anatomy of the distal radioulnar joint. Clin Orthop Relat Res 1992;(275):14-8.
9. Adams B. Anatomic reconstruction of the distal radioulnar ligaments for DRUJ instability. Tech Hand Up Extrem Surg 2000;4:154-60.
10. Xu J, Tang JB. In vivo changes in lengths of the ligaments stabilizing the distal radioulnar joint. J Hand Surg Am 2009;34:40-5.
11. Geissler WB, Fernandez DL, Lamey DM. Distal radioul nar joint Injuries associated with fractures of the distal radius. Clin Orthop Relat Res 1996;(327):135-46.
12. Bruckner JD, Lichtman DM, Alexander AH. Complex dis locations of the distal radioulnar joint: recognition and management. Clin Orthop Relat Res 1992;(275):90-103.
13. Mittal R, Kulkarni R, Subsposh SY, Giannoudis PV. Isolated volar dislocation of distal radioulnar joint: how easy to miss! Eur J Emerg Med 2004;11:113-6.
14. Kim JP, Park MJ. Assessment of distal radioulnar joint instability after distal radius fracture: comparison of com puted tomography and clinical examination results. J Hand Surg Am 2008;33:1486-92.
15. Lawler E, Adams BD, Reconstruction for DRUJ instabili ty. Hand 2007;2:123-6.
16. Braun RM. The distal joint of the radius and ulna. Diagnostic studies and treatment rationale. Clin Orthop Relat Res 1992;(275):74-8.
17. Bain GI, Pourgiezis N, Roth JH. Surgical approaches to the distal radioulnar joint. Tech Hand Up Extrem Surg 2007;11:51-6.
18. Scheker LR, Ozer K. Ligamentous stabilization of the dis tal radioulnar joint. Tech Hand Up Extrem Surg 2004; 8:239-46.
19. Fulkerson JP, Watson HK. Congenital anterior subluxa tion of the distal ulna. A case report. Clin Orthop Relat Res 1978;(131):179-82.