Amaç: Bu çalışmada ayak bileği kırıklarında uyguladığımız cerrahi tedavinin sonuçları ve bunları etkileyen faktörler değerlendirildi. Çalışma planı: Ayak bileği kırığı nedeniyle cerrahi tedavi gören ve yeterli takipleri yapılabilen 31 olgu (20 erkek, 11 kadın; ort. yaş 38.2) değerlendirmeye alındı. Lauge-Hansen sınıflandırmasına göre, 13 olguda (%42) supinasyon-eksternal rotasyon, sekiz olguda (%26) pronasyon-eksternal rotasyon, dört olguda (%13) pronasyon-abduksiyon, dört olguda (%13) supinasyon-adduksiyon kırığı vardı. İki olguda (%6) kırık sınıflandırılamadı. Kırıklar sıklıkla kış aylarında düşme sonucu oluşmuştu; çoğu (%55) bimalleolar kırık idi. Ortalama izlem süresi 26 ay bulundu. Sonuçlar: Kırıkların tümünde kaynama elde edildi. Objektif ölçütlere göre, 18 olguda iyi (%58), sekiz olguda orta (% 26), beş olguda kötü (%16) sonuç saptanırken; subjektif olarak 17 olguda iyi (%55), sekiz olguda orta (%26), altı olguda kötü (%19) sonuç elde edildi. En kötü sonuçlar, pronasyon-eksternal rotasyon tipi kırıklarda ve kırıklı-çıkık olan olgularda görüldü. İki olguda (%6) dejeneratif artrit gelişimi gözlendi. Çıkarımlar: Talar tilt, fibular kısalık ve sindesmoz hasarı gelişen, deplase ve instabil ayak bileği kırıklarında anatomik redüksiyonu sağlamak için cerrahi tedavinin gerekli olduğunu düşünüyoruz.