Hemşirelerin Çocuk İstismarı ve İhmalinin Belirti ve Risklerini Tanılama Düzeyleri

Amaç: Hemşirelerin çocuk istismarı ve ihmalinin belirti ve risklerini tanılama düzeylerini değerlendirmek ve etkileyen faktörleri belirlemektir. Materyal ve Metot: Tanımlayıcı tipte yapılan araştırma, Temmuz 2013-Haziran 2014 tarihleri arasında, Ağrı il merkezinde bulunan hastanelerin çocuk kliniklerinde ve acil servislerinde çalışan, araştırmaya katılmayı kabul eden hemşireler S=61 ile gerçekleştirilmiştir. Verilerin toplanmasında, bir soru formu ve Çocuk İstismarı ve İhmalinin Belirti ve Risklerini Tanılanma Ölçeği kullanılmıştır. Elde edilen veriler, yüzdelik dağılımlar, ortalama, varyans, t testi ile analiz edilmiştir. Araştırmada, etik ilkelere uyulmuştur. Bulgular: Hemşirelerin öğrenim düzeyi arttıkça çocuk istismarı ve ihmalinin belirti ve risklerini tanılama düzeylerinin arttığı ve gruplar arasındaki farkın önemli olduğu, çocuk istismarı ve ihmali konusunda eğitim ve bilgi alan hemşirelerin çocuk istismarı ve ihmalinin belirti ve risklerini tanılama düzeylerinin daha yüksek olduğu, hemşirelerin çocuk istismarı ve ihmali olgularını tanılama süreçlerinde zorluk yaşadıkları belirlenmiştir. Sonuç: Hemşirelik eğitimi müfredatında, çocuk istismarı ve ihmali ile şüphelenilmesi gereken durumlar, tanılama süreçleri ve bildirim yapılacak kurumlar konusuna daha geniş yer verilmesi, çocukla ilgili birimlerde çalışan hemşireler için konu ile ilgili hizmet içi eğitim programlarının yapılması önerilebilir.

Occurance of Diagnosis By Nurses of Symptoms and Risks of Child Abuse and Neglect

Aim: To evaluate the occurance of diagnosis by nurses of symptoms and risks of child abuse and neglec, and to identify affecting factors.Material and Method: This descriptive type study was done between July 2013 and June 2014 Participants were nurses working in pediatric clinics and emergency departments at Ağrı city center, Turkey, who agreed to participate in the study N=61 . A questionnaire and diagnostic scale of symptoms and risks of child abuse and neglect were used. The data was analyzed with percentage distributions, averages, variance and t test. All ethical principals in research were adhered to.Results: The data showed that the the higher the level of education of nurses, the greater their ability to diagnose symptoms of child abuse and identify children who were at risk of child abuse and neglect. The difference between the groups was significant. Specifically, nurses who had training and education about the symptoms of child abuse and neglect had higher diagnosis levels., have difficulty in diagnosis processes of the child abuse and neglect cases.Conclusion: It is recommended that larger studies be done regarding proper identification of child abuse and neglect. It is also recommended that all institutions that deal in pediatric health care implement training programs for nurses on this and that nursing schools include this training in their curriculum

Keywords:

affecting factors, child abuse and neglect nurse, symptoms and risks,

PDF

___

1. Polat O. Çocuk ve Şiddet. İstanbul, Der Yayınları, 2002:85-97.

2. Kuğuoglu S. Çocuk İstismarı ve İhmali. İçinde: Şelimen D (editör). Acil Bakım 3. Baskı. İstanbul, Yüce Yayım, İstanbul, 2004:577-99.

3. Oral R, Yavuz Ş, Can D. Bir çocuk psikiyatrisi polikliniğinde çocuk istismarı sıklığı. Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 1997,22:137-44.

4. Turhan E, Sangün Ö, İnandı T. Birinci basamakta çocuk istismarı ve önlenmesi. Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi 2006,15:153-57.

5. Christoffersen MN, DePanfilis D. Prevention of child abuse and neglect and improvements in child development. Child Abuse Review 2009,18:24-40.

6. ICN, International Nurses Day. Nurses Always There for You: United Against Violence. Anti-Violence Tool Kit 2001.

7. Bahçecik N, Kavaklı A. Çocuk İ stismarı ve İ hmalinde Hemş irenin Koruyucu Sağ lık Hizmetlerinde ve Tedavi Edici Kurumlardaki Sorumluluğ u. Hemş irelik Bülteni 1994,8:45-52.

8. Şahin F. Çocuk istismarı ve ihmalinin önlenmesinde hekimin rolü. Sürekli Tıp Eğ itim Dergisi 2001;10:246-49.

9. Cowen PS. Child neglect; injuries of omission. Pediatric Nursing 1999,25:401-18.

10. Wilson, DR. Health consequences of childhood sexual abuse. Perspectives in Psychiatric Care 2010;46:56–64.

11. Dünya Sağlık Örgütü Durum Raporu 2003.

12. Tercier A. Child Abuse. Emergency Medicine St Louis, 1998;4:1108-118

13. Dubowitz H. Preventing child neglect and physical abuse. Pediatrics Review 2002;23:191-96.

14. Crume T, DiGuiseppi C, Byers T, Sirootnak A, Garret C. Underascertainment of Child Maltreatment Fatalities by Death Certificates 1990-1998:110-2002.

15. Herman M. Bronderascetainment of child abuse mortality in United States. Journal of the American Medical Association 1999;282:463-67.

16. Vandeven AM, Newberger EH. Child Abuse. Annual Review Public Health 1994;15:362-79.

17. Bahar G, Savaş HA, Bahar A. Çocuk istismarı ve ihmali : bir gözden geçirme. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi 2009;4:52-9.

18. Bülbül SH, Ünlü E, Kırlı E, Altuğ Ü. Kırıkkale ilinde adölesanların aile içinde şiddete maruz kalma durumu. Poster Sunumu: 2. Uluslararası Katılımlı Çocuk İstismarını ve İhmalini Önleme Sempozyumu, Ankara 2008:08-10.

19. Zoroğlu SS, Tüzün Ü, Şar V, Öztürk M, Kora, M, Alyanak B. Çocukluk dönemi istismar ve ihmalinin olası sonuçları. Anadolu Psikiyatri Dergisi 2001;2: 69-78.

20. Aral N. Fiziksel İstismar ve Çocuk. Ankara, Tek Işık Veb Ofset Tesisleri 1997:48-9.

21. Özcebe H. Çocuk İstismarını ve İhmalini Önleme Kongresi Ankara, 27-30 Eylül 2009.

22. Arıkan D. Yaman S. Çelebioğlu A. Çocuk istismarı ve ihmali konusunda hemşirelerin bilgileri. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 2000;3-31.

23. Kocaer Ü. Hekim ve Hemşirelerin Çocuk İstismarı ve İhmaline Yönelik Farkındalık Düzeyleri. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği Anabilim Dalı. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul, Marmara Üniversitesi, 2006.

24. Uysal A. Çocuk İstismarı ve İhmalinin Belirti ve Risklerini Tanılamada Hemşire ve Ebelerin Bilgi Düzeylerinin Saptanması. Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi, İzmir: Ege Üniversitesi, 1998.

25. Çatık AE, Çam O. Hemşire ve ebelerin çocuk istismarı ve ihmalinin belirti ve risklerini tanıma düzeylerinin saptanması. Ege Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi 2006;22:103-19.

26. Canbaz S, Turla A, Aker S, Pekşen Y. Samsun merkez sağlık ocaklarında görev yapan pratisyen hekimlerin çocuk istismarı ve ihmali konusunda bilgi ve tutumları. Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi 2005,14:241.

27. Kara Ö, Çalışkan D, Suskan E. Ankara ilinde görev yapan çocuk asistanları, uzmanları ve pratisyen doktorların çocuk istismarı ve ihmali konusunda bilgi düzeyleri ve yaklaşımlarının karşılaştırılması. Türk Pediatri Arşivi 2014,49:57-65.

28. Gölge ZB, Hamzaoğlu N, Türk B. Sağlık çalışanlarının çocuk istismarı ve ihmali konusundaki farkındalık düzeylerinin ölçülmesi. Adli Tıp Dergisi 2012,26: 86-95.

29. Lee PY. Child Abuse and Neglect Reporting among Nurses in Taiwan: professional knowledge, perceptions, attitudes, and self-efficacy. School of Nursing, Faculty of Health, and Institute of Health and Biomedical Innovation. Degree of Doctor of Philosophy, Australia: Queensland University of Technology, 2008.

30. Elarousy W, Helal H, Villiers L. Child abuse and neglect : student nurses’knowledge and attitudes. Journal Of American Science 2012,8:665-67.