Adana Acıbadem Hastanesinde Hastane Enfeksiyonları Surveyansı: Bir Yıllık Analiz Sonuçları

Amaç: Hastanemizde gelişen hastane enfeksiyonuna HE neden olan etkenlerin dağılımı ve antibiyotik duyarlılıklarının belirlenmesi.Hastalar ve yöntem: Yaklaşık 116 yatak kapasiteli hastanemizde, Ocak 2017 – Aralık 2017 tarihleri arasındaki hastane enfeksiyonları surveyans yöntemi ile retrospektif olarak değerlendirildi.Bulgular: Ocak 2017-Aralık 2017 tarihleri arasında Acıbadem Adana Hastanesinde 9931 hasta yatışı yapıldı. Hastaların 92’sinde hastane enfeksiyonu geliştiği saptandı. Tüm hastane genelinde enfeksiyon hızı %1,32 idi. HE dağılımı; 30 hastada bakteriyemi %29,4 , 22 hastada cerrahi alan enfeksiyonu %21,5 , 20 hastada üriner sistem enfeksiyonu %19,6 ve 15 hastada pnomoni %14,7 olarak saptandı.Çocukluk yaş grubunda bakteriyemi ve pnömoni, yetişkin yaş grubunda ise üriner sistem ve cerrahi alan enfeksiyonu en sık saptanan HE idi. HE gelişen hastaların %97,7’de bir ya da daha fazla etken izole edilirken, %2,3’de herhangi bir etken izole edilemedi. Hastane genelinde en sık izole edilen mikroorganizmalar sırasıyla; Klebsiella spp. %29,5 , E.coli %22,7 , maya mantarları %20,5 ve S.aureus %9 idi. HE en sık olarak onkoloji servisinde %57,8 , genel yoğun bakım ünitesinde %24,5 ve pediatrik kemik iliği ünitesinde %17,6 görüldü.Sonuçlar: HE yataklı tedavi kurumlarının hizmet kalitesinin önemli göstergelerinden biri olup artık tüm dünyada önemli bir sağlık sorunu olarak görülmektedir. HE önlemek için düzenli olarak surveyans çalışmaları yapılarak elde edilen sonuçlar düzenli bir şekilde takip edilmeli, ayrıca gereksiz invaziv işlemlerden kaçınılmalıdır. Tüm hastaneler ve hastane içinde birimlerin; hastane enfeksiyonuna neden olan mikroorganizmaları ve bunların direnç oranlarını surveyans çalışmaları ile belirlemeleri, tedavi kararlarını buna göre vermeleri gerekir

A Surveillance of Hospital-Acquired Infections In Adana Acibadem Hospital: One Year Analysis Results

Purpose: We aimed to determine the antibiotic susceptibility and distribution of factors leading to hospital-acquired infections in our hospital.Patients and Methods: In our hospital with a capacity of approximately 116 beds, hospital-acquired infections between January 2017 and December 2017 were evaluated retrospectively by the surveillance method.Results: 9931 patients were hospitalized in Acıbadem Adana Hospital between January 2017 and December 2017. Hospitalacquired infections HAI have been detected in 92 patients. The infection rate in the hospital was 1.32%. The ratio of HAI was determined as bacteremia in 30 patients 29.4% , surgical site infection in 22 patients 21.5% , urinary tract infection in 20 patients 19.6% , and pneumonia in 15 patients 14.7% .The two most common HAI in the pediatric age group were bacteremia and pneumonia while the urinary tract and surgical site infection were common in the adult age group. One or more agents were isolated in 97.7% of patients with HAI, while no agents were isolated in 2.3% of patients. The most common microorganisms isolated in the hospital were Klebsiella spp. 29.5% , E.coli 22.7% , Yeasts 20.5% and S.aureus 9% , respectively. HAI was mostly seen in oncology service 57.8% , general intensive care unit 24.5% and pediatric bone marrow unit 17.6% .Conclusion: HAI is one of the most important indicators of the service quality of inpatient treatment institutions/centers and is seen as an important health problem all over the world. All hospitals and units should determine the flora and resistance rate of their patient profile by surveillance studies. Besides, treatment decisions should be given accordingly. Surveillance studies should be performed to prevent HAI and the results should be monitored regularly. Also, unnecessary invasive procedures should not be allowed

___

Hacımustafaoğlu M, Çelebi S, Tuncer E, Özkaya G, Çakır D, Bozdemir ŞE. Çocuk Kliniği ve Çocuk Yoğun Bakım Ünitesi Hastane Enfeksiyonları Sıklığı. J Pediatr Inf 2009;3:112–7. http://www.cocukenfeksiyondergisi. org/upload/documents/200903/112-117.pdf

Özçetin M, Saz EU, Karapınar B, Özen S, Aydemir Ş, Vardar F. Hastane Enfeksiyonları; Sıklığı ve Risk Faktörleri. J Pediatr Inf 2009;3:49–53. http://www.jpi-turkey.org/upload/documents/200902/49-53.pdf

Ertek M. Hastane Enfeksiyonları Türkiye Verileri. İ. Ü. Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Sürekli Tıp Eğitimi Etkinlikleri. Sempozyum Dizisi No:60 Ocak 2008. s. 9–14. http://www.ctf.edu.tr/stek/pdfs/60/6001.pdf

Wagenlehner FEM, Naber KG, Çek M. Nozokomiyal Enfeksiyonlar. Turkiye Klinikleri J Urology 2004;1:112–20.

Uslu S, Bolat F, Can E, Comert S, Nuhoğlu A. Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitelerinde Hastane Enfeksiyonlarını Önleme Çalışmaları. Bakırköy Tıp Derg 2010;6:1–7. http://cms.galenos.com.tr/Uploads/ Article_23828/BTD-6-1.pdf

Ersoy Y, Fırat M, Kuzucu Ç, Bayındır Y, Şenay Karaaslan Ş, Bilişik G, But AD. İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde Hastane İnfeksiyonları. İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Derg 2003;10:133–7. https://docplayer.biz.tr/4496259-Inonu-universitesi-tip-fakultesi- hastanesinde-hastane-infeksiyonlari.html

Saçar S, Kavas ST, Asan A, Cevahir N, Serin S, Turgut H. Pamukkale Üniversitesi Hastanesinde Hastane İnfeksiyonları Surveyansı: üç yıllık analiz. Turk J Infect 2008;22:15–21.

Çelik İ, Şenol A, Karlıdağ GE, İnci NA. Fırat Üniversitesi Hastanesi 2006 Yılı Hastane Enfeksiyonları Surveyans Sonuçları. Fırat Tıp Derg 2009;14:242–6. http://www.firattipdergisi.com/pdf/pdf_FTD_598. pdf

Tüfek A, Tekin R, Tuba Dal T, Tokgöz O, Doğan E, Kavak GÖ, Salih Hoşoğlu S. Reanimasyon ünitesinde on yıllık sürede gelişen hastane enfeksiyonlarının değerlendirilmesi ve literatürün gözden geçirilmesi. Dicle Med J 2012;39:492–8. [CrossRef]

Karahocagil MK, Yaman G, Göktaş U, Sünnetçioğlu M, Çıkman A, Bilici A, et al. Hastane Enfeksiyon Etkenlerinin ve Direnç Profillerinin Belirlenmesi. Van Tıp Derg 2011;18:27–32. https://www. journalagent.com/vtd/pdfs/VTD_18_1_27_32.pdf

Artan C, Oğuzkaya Artan M, Baykan Z. Sağlık Personelinin Sağlık Riskleri ve Hastane Enfeksiyonları ile İlgili Bilgi Düzeyleri ve Uygulamaları. Düzce Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Derg 2015;5:6–11. http://static.dergipark.org.tr/article-download/ imported/5000071154/5000111283.pdf?

Anıl BA, Anıl M, Özdemir NÖ, Bayram N, Bal ZŞ, Köse E, et al. Çocuk Yoğun Bakım Ünitesinde Hastane Enfeksiyonu Risk Faktörleri. J Pediatr Emerg Intens Care Med 2014;1:9–16. http://cms.galenos. com.tr/Uploads/Article_11515/9-16.pdf

Yüceer S, Demir SG. Yoğun bakım ünitesinde nozokomiyal enfeksiyonların önlenmesi ve hemşirelik uygulamaları. Dicle Tıp Derg 2009;36:226–32. http://static.dergipark.org.tr/article-download/ imported/5000104231/5000097353.pdf?

Akın A, Esmaoğlu Çoruh A, Alp E, Günay Canpolat D. Anestezi Yoğun Bakım Ünitesinde Beş Yıl içerisinde Gelişen Nozokomiyal Enfeksiyonlar ve Antibiyotik Direncinin Değerlendirilmesi. Erciyes Tıp Derg 2011;33(1):007–016. https://www.journalagent.com/ erciyesmedj/pdfs/EMJ_33_1_7_16.pdf