Şeyh Muhammed Yasin el-Fadani'nin Mekke-i Mükerreme'deki Davasının MS 20. Yüzyıla Katkısı

Bu çalışma, Şeyh Muhammed Yasin el-Fadani'nin MS 20. yüzyılda Mekke'deki dava yöntemini anlatmaktadır. Şeyh Muhammed Yasin el-Fadani, Mekke'de Endonezya'dan gelen alimlerden biridir. Müsnid dünya olarak bilinir; uzmanlığı nedeniyle etkili olan bir bilimsel sanat uzmanı. Dolayısıyla bu çalışma, Şeyh Yasin el-Fadani'nin Mekke'deki davetinin MS 20. yüzyıldaki katkısını ortaya koymayı amaçlamaktadır. Araştırma yöntemi, veri elde etmek için Şeyh Yasin el-Fadani'nin kitabını ve bu çalışma ile ilgili kitaplarını analiz etmek için bir literatür taraması kullanır. - istenen veriler. Bu çalışmanın sonuçları, Şeyh Muhammed Yasin el-Fedani'nin ta'lim (öğretmenlik), tekvin rijal (ulema kadrosu) ve teklif (okuma-yazma) yoluyla Mekke'de İslam davetine katkıda bulunduğunu açıklamaktadır.

Contribution of Shaykh Muhammad Yasin al-Fadani's Da'wah in Makkah al-Mukarramah 20th Century AD

This study describes the da'wah method of Shaykh Muhammad Yasin al-Fadani in Mecca in the 20th century AD. Shaykh Muhammad Yasin al-Fadani is one of the scholars in Mecca who came from Indonesia. He is known as the musnid dunya; a scientific sanad expert who is influential because of his expertise. Therefore, this study aims to reveal the contribution of Shaykh Yasin al-Fadani's da'wah in Mecca in the 20th century AD. The research method uses a literature review to analyze Shaykh Yasin al-Fadani's book and books related to this study to obtain data. - desired data. The results of this study explain that Shaykh Muhammad Yasin al-Fadani contributed to the da'wah of Islam in Mecca through ta'lim (teaching), takwin rijal (ulama cadre), and taklif (literacy).

___

  • Al-Falimbani, M. (1988). Bulugh al-Amany (1st ed.). Damaskus: Dar Qutaibah.
  • al-Mar’asyali, Y. (2006). Natsr al-Jawahir fi ‘Ulama al-Qarn al-Rabi’ ‘Asyar (I). Libanon: Dar Ma’rifah.
  • Al-Tarmasi, M. M. (n.d.). Kifayah al-Mustafid li ma ‘ala min al-Masanid. Yogyakarta: Fikrah.
  • Erman, E. (2019). TRADISI KEILMUAN MADRASAH PERTI: Pewarisan Kitab Kuning di Minangkabau. Hadharah, 0(0). Retrieved from https://ejournal.uinib.ac.id/jurnal/index.php/hadharah/article/view/1108
  • Fadani, S. M. Y. (1417). Al-Fawaid al-Janiyyah Hasyiyah al-Mawahib al-Saniyyah Syarh al-Faraid al-Bahiyyah fi Nuzhum al-Qawaid al-Fiqhiyah. Damaskus: Dar Rasyid.
  • Harisudin, M. N. (2017). Islām wa fiqh Nusantara: Al-Tanāfus ‘alá al-huwīyah wa ‘alāqat al-sulṭah wa al-ramz al-dīnī li jam‘īyah Nahdlatul Ulama. Studia Islamika, 24(3), 503–554. https://doi.org/10.15408/sdi.v24i3.4324
  • Hasan, N. (2008). The Tuhfat al-Rāghibīn: The work of Abdul Samad al-Palimbani or of Muhammad Arsyad al-Banjari? Bijdragen Tot de Taal-, Land- En Volkenkunde / Journal of the Humanities and Social Sciences of Southeast Asia, 163(1), 67–85. https://doi.org/10.1163/22134379-90003680
  • Hudlari, M. A. (2004). Nur al-Yaqin fi Sirah Sayyid al-Mursalin (I). Beirut: Dar Ma’rifah.
  • Imawan, D. H. (2018a). Jalan dakwah ulama Nusantara di Haramain abad 17-20 M.
  • Imawan, D. H. (2018b). The Intellectual Network of Sheikh Abdusshamad Al-Falimbani and His Contribution in Grounding Islam in Indonesian Archipelago at 18th Century AD. Millah: Jurnal Studi Agama, 18(1), 31–50. https://doi.org/10.20885/millah.vol18.iss1.art3
  • Imawan, D. H. (2020). Contribution of Syaikh Muhammad Mahfuzh al-Tarmasi in the Development of Intelectual-Spiritual Pesantren in Indonesia in the 20th century. Santri Journal of Pesantren and Fiqh Sosial, I(I), 13. https://doi.org/10.35878/santri.v1i1.200
  • Iqbal, M., & Rahman, S. (2021). Arsyad Al-Banjari’s Dialectical Model for Integrating Indonesian Traditional Uses into Islamic Law. Argumentation, 35(1), 73–99. https://doi.org/10.1007/s10503-020-09526-y
  • Islam, M. A. M. (2012). Al-Sheikh Aḥmad al-Rifā‘ī wa Siyāqīyat al-Sharī‘ah al-Islamīyah: Dirāsah ‘alá Kitab Takhyirah. Studia Islamika, 19(1). https://doi.org/10.15408/sdi.v19i1.372
  • Ismail, F. (2011). THE NAHDLATUL ULAMA: Its Early History and Contribution to the Establishment of Indonesian State. JOURNAL OF INDONESIAN ISLAM, 5(2), 247–282. https://doi.org/10.15642/JIIS.2011.5.2.247-282
  • Kusmana, K. (2000). Al-Tijārah wa al-Da’wah al-Islāmīyah: Dirāsah li Qaḍiyati Dukhūl al-Islām fī Indūnīsīyā. Studia Islamika, 7(3). https://doi.org/10.15408/sdi.v7i3.704
  • Mamduh, M. S. (1434). Tasynif al-Asma’ bi Syuyukh al-Ijazah wa al-Sama’ (II). Beirut: Dar Kutub Mishriyah.
  • Mu’allimiy, A. (2000). A’lam al-Makkiyyin min al-Qarn al-Tsalits ila al-Qarn al-Rabi’ ’Asyar al-Hijriy (I). Makkah: Muassasah Furqan.
  • Nurhakim, N. (1995). Tanẓīm al-Taqālid al-‘Ilmīyah Islāmīyah fī Jāwah fī al-Qarn al-Tāsi‘ ‘Ashar wa Nufūḍuh Naḥw al-Taṭawwur al-Islāmī fī Indūnīsīyā. Studia Islamika, 2(4). https://doi.org/10.15408/sdi.v2i4.822
  • Putra, A., & Ahmad, C. (2011). Bibliografi Karya Ulama Minangkabau Awal Abad XX Dinamika Intelektual Kaum Tua dan Kaum Muda. Padang: Komunitas Suluah (Suaka Luhung Naskah).
  • Rijal, S. (2020). Revitalizing Hadhrami Authority: New Networks, Figures and Institutions among Ḥabā’ib in Indonesia. Studia Islamika, 27(2), 239–272. https://doi.org/10.36712/sdi.v27i2.9382
  • Shabuniy, S. M. A. (2018). Al-Tahrir al-Yasir li Asanid al-’Allamah Muhammad Ali al-Shabuniy Shahib al-Tafasir. Turki.
  • Thanthawi, A. (1992). Shuwar min al-Syarq fi Indonesia (I). Jeddah: Dar Manarah.