SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK BAĞLAMINDA EKOLOJİK KENT SÖYLEMİ

Günümüzde sanayileşme, hızlı kentleşme, yanlış arazi kullanımı, doğal kaynakların aşırı tüketimi, insan habitatlarının diğer yaşam alanlarını tehdit eder boyutlara ulaşmasına paralel olarak sürdürülebilirlik perspektifinde yeni kentsel planlama yaklaşımları gündeme gelmiştir. Farklı disiplinler tarafından geliştirilen bu yaklaşımların ortak noktası kentlerde yaşayanların tekrar kıra gitmesi ve kentlerin küçülmesi şeklinde değildir. Aksine kentsel yaşam tarzı nedeniyle onu çevreleyen alan tahrip edilmiştir, bu süreci farklı mekânlara taşımak yerine, doğanın geriye kalan kısmını korumak ve ekoloji odaklı kentler inşa etmek şeklinde görüşler ortaya çıkmaktadır. Buna göre mekâna yayılmış olan kentler ve klasik kentsel planlama anlayışı kökten bir şekilde değiştirilmelidir. Bunun için kendi tüketimini kendi üretimiyle karşılayan, kendi kendine yeten, çevresindeki alanlara daha fazla yayılma anlayışının terk edildiği "çevre dostu" kentler oluşturma fikri tartışılmaktadır. Tartışılan yaklaşımlardan birisi olan ekolojik kent olgusu, kent ve çevrenin birbirleriyle etkileşim içerisinde ele alındığı, kentsel tasarım ve uygulama yaklaşımıdır

ECOLOGICAL CITY SENSE IN THE CONTEXT OF SUSTAINABILITY

Today, new urban planning approches have come into agenda in the perspective of sustainability in parallel to the fact that industrialization, rapid urbanization, misuse of land, excessive consumption of natural resources, human habitats have reached to the extent of threatening the other life areas. The common point of these approaches developed by different disciplines is not in the form of returning of the urban dwellers to the countryside and the shrinking of cities. On the contrary, due to the urban lifestyle, the area surrounding it has been destroyed, instead of moving this process to different locations, opinions in the form of protecting the rest of the nature and building cities focused on ecolocy have emerged. Accordingly, the approach of the cities spread out in the location and the classical urban planning must be radically changed. For this, the idea of creating "environmentally friendly" cities which meet their own consumption with their own production, self-sufficient, and that the concept of spreading out any more to the surrounding areas has been abandoned is being discussed. The phenomenon of ecological city which is one the approaches being discussed is urban design and application approach in which the city and the environment are handled in interaction with each other

PDF

___

Adil, Semih (2010) Ekolojik Kentleşme ve Toplu Konutlarda Ekolojik Planlama Yaklaşımının Başakşehir 4. Etap Örneğinde İncelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Bahçeşehir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
Aslanoğlu, Rana (1998). Kent Kimlik Küreselleşme. Bursa: Asa Yayınevi.
Ayık, Cem (2011). Sürdürülebilir Kentsel Tasarım Kriterleri Çerçevesinde Geleneksel ve Çağdaş Şehirlerde (Eko- Şehirler) Kamusal Mekânların Karşılaştırılması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
Banister, David (2000). “Sustainable Urban Development and Transport – a Eurovision for 2020”. Transport Reviews. 20 (1):113-130.
Bayındırlık ve İskân Bakanlığı Bütünleşik Kentsel Gelişme ve Eylem Planı (2010-2023). KENTGES: Kentsel Gelişme Stratejisi. Ankara.
Bozloğan, Recep (2004). “Sürdürülebilir Gelişme Kavramı Üzerine Yapılan Tartışmalara Bir Bakış”. Atatürk Üniversitesi İİBF Dergisi. 18 (3-4): 1012- 1028.
Çalışkan Samur, Didem (2010). Sürdürülebilir Ekolojik Kentsel Yerleşmelerde Açık Alanların Önemi ve İstanbul’da Eko Park Öneri Alanları: Pendik, Sultangazi ve Fatih. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Bahçeşehir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
Çetinkaya, Çiğdem (2013). “Eko-Kentler: Kent ve Doğa İlişkisinde Yeni Bir Sistem Tasarımı”. Türk Bilimsel Derlemeler Dergisi. 6(1): 12- 16
Diler, Giysu (2013). “Avrupa Birliği’nin İlk Yeşil Başkenti”, (http://www.ekoyapidergisi.org/35-avrupa-birliginin-ilk-yesilbaskenti-stockholm.html 20.11.2017 tarihinde erişildi.)
Ecocity Builders (2011). “International Ecocity Framework and Standards”, (http://www.ecocitybuilders.org/whatwe-do/ecocitystandards/.18.05.2012 tarihinde erişildi).
Ekolojik Kentler Dünya Zirvesi, 13-15 Aralık 2009, İstanbul. (http://www.ecocity2009.com/index-tr.html, 21.05.2010 tarihinde erişildi.)
Ertürk, Hasan (1996). “Sürdürülebilir Kentler”. Yeni Türkiye Habitat II Özel Sayısı. 2(8) Mart - Nisan, Ankara: Yeni Türkiye Medya Hizmetleri, 174–178.
Ercoşkun, Ö. (2005). “İmar Planları Yerine Sürdürülebilir Kent Planları”. Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi. 18(3): 529-544.
Gökalp, Duran ve Yazgan, Murat Ertuğrul (2013). “Kentsel Tasarımda Kent Ekolojisi”. Türk Bilimsel Derlemeler Dergisi. 6 (1): 28- 31
Henrie, Gabriella (2015). “Masdar City and the Politics of Utopian Ecodevelopment in the United Arab Emirates”, (https://ds.lclark.edu/gabbyhenrie/wp-content/uploads/sites /81/ 2014/11/Henrie_ThesisFinalDraft.compressed-2.pdf, 20.11.2017 tarihinde erişildi.)
Karakurt Tosun, Elif (2013). “Sürdürülebilir Kentsel Gelişim Sürecinde Kompakt Kent Modelinin Analizi”. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 15 (1): 103-120.
Karadağ, Arife (2009). “Kentsel Ekoloji: Kentsel Çevre Analizlerinde Coğrafi Yaklaşım”. Ege Coğrafya Dergisi. 18 (1-2): 31-47.
Konyalıoğlu, Hayriye (Eylül, 2011). “Kent Planlama ve Ekoloji İlişkisi”, http://www.sehirplanlama.org/, 10.11.2016 tarihinde erişildi.)
Kula, Erhun (1998). History of Environmental Economic Thought. London: Routledge Publish.
Leitmann Josef (1999). Sustaining Cities:Environmental Plannning and Management in Urban Desingn. McGraw-Hill Press.
Maclaren, Virginia (1996). “Urban Sustainability Reporting”. Journal of the American Planning Association. Spring - 62(2): 184 -202. Pacione, Micheal (2001). Urban Geography (a Global Perspective). NewYork: Roudledge Publications.
Saeed, Salwan (2016). “Efficiency in Solar Power Plant”. Energy Climate Change and Sustainability, Ed. Adrian Tanţău, Alina Mihaela Dima, Shahrazad Hadad, Bucharest: Business Excellence:100-116.
Satterthwaite, David (1997). “Sustainable Cities or Cities That Contribute to Sustainable Development?”. Urban Studies. 34 (10): 1667– 1691.
Tozar, Tülay ve Ayaşlıgil, Tülay (2007). “Doğal Kaynakların Sürdürülebilirliği İçin Geliştirilen Ekolojik Planlama Yöntemleri”, http://www.orman.istanbul.edu.tr/journal/index.php/orman/article/ viewPDFInt erstitial/482/345. (Erişim Tarihi: 09.03.2015).
Whitehead, M. (2003). “(Re) Analysing the Sustainable City: Nature, Urbanisation and Regulation of Socio-Environmental Relations in the UK”. Urban Studies. 40(7): 1183-1206.
Yakupoğlu, Esmagül ve Korkmaz Hasmaden, Ferhan (2013). “Sürdürülebilir Ekolojik Yerleşmelere Örnek Olarak Freiburg Şehri”. 25. Uluslararası Yapı ve Yaşam Kongresi. 28 - 30 Mart 2013.
Yalçıner, Özge (2012). (http://www.mimarlikdergisi.com/ index.cfm?sayfa=mimarlik& DergiSayi=381&RecID=2999, 20.11.2017 tarihinde erişildi.)
Yazar, Kadir (2006). “Sürdürülebilir Kentsel Gelişme Çerçevesinde Orta Ölçekli Kentlere Dönük Kent Planlama Önerisi”. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Yedekçi Arslan, Gülay (2014). “Kentsel Dönüşümün Sürdürülebilirlik Boyutu: Hammarby (İsveç) ve Fener-Balat Örneklerinin İncelenmesi”. Artium. 2(2): 180-190.
Yücel Işıldar, Gamze (2012). “2011 Avrupa Yeşil Başkenti Hamburg: Eko- Kent Kriteleri ve Performans Göstergeleri Açısından İncelenmesi”. Selçuk Üniversitesi İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi. 23: 241-262.
http://habitat.org.tr/ekokent/379-ekokent2009.html (07.11.2016 tarihinde erişildi.)
http://www.ekoyapidergisi.org/35-avrupa-birliginin-ilk-yesil-baskentistockholm.html (20.11.2017 tarihinde erişildi.)