12062

Koordinasyon ile Öğretim Yöntemi Uygulamalarının 6 Yaş Çocuklardaki Bazı Motor Becerilere Etkisi

Problem Durumu: Bilim, teknoloji, eğitim ve sosyal alanındaki ilerleme ve gelişmelerin etkisi, hızlı, etkili ve işlevsel olarak spor bilimleri ve hareket eğitimi alanlarına da yansımaktadır. Çocukların aktif olarak katıldığı etkinlikler süresince çocukların, temel hareket becerileri, beden farkındalığı, motor ve fiziksel uygunluğunun yanı sıra sosyalleşme düzeylerindeki artışı da olumlu yönde etkilendiği bilinmektedir. Son gelişmelerin spor bilimi ve hareket eğitimi alanına entegre olması ile birlikte etkili ve verimli bir öğretim için hareket eğitimine bakış, öğrenme–öğretme ortamındaki kullanılan öğretim yöntemlerinin işlevselliği ile çocukların etkinliklere katılımındaki aktifliğin arttırılmasının önemini ortaya koymaktadır. İlkokuldaki oyun ve fiziki etkinlikler dersinde, büyük ve küçük kas gruplarını geliştirmek için kullanılan en etkili yöntemlerden birisi de koordinasyon ile öğretim yöntemidir. Koordinatif yeteneklerin eğitiminde; özellikle de çocuk dönemi antrenmanlarında, her ısınma evresinde ve sonrasındaki bütün teknik antrenmanlar da kondisyonel özelliklerin geliştirilmesi için, oyun ve beceri alıştırmaları şeklinde yapılmakta iken, koordinasyon çalışmalarının erken yaşlarda daha verimli olduğu, yaş ilerledikçe bilgi alma, kavram ve bilgiyi işletme süreçlerinin zayıfladığı ifade edilmektedir. Fakat alanyazına bakıldığında özellikle beden eğitimi alanında öğrenme–öğretme sürecinde kullanılan öğretim yöntemlerini inceleyen ve geliştiren araştırmaların az olduğu belirlenmiş, bu araştırma alanyazına katkı sağlayarak öğrenme–öğretme süreci içinde kullanılan öğretim yöntemlerinin etkililiğini belirleyerek ortaya konulması açısından önemlidir. Araştırmanın Amacı: beden eğitimi derslerinde uygulanan 10 haftalık koordinasyon ile öğretim yöntemine dayalı etkinlikleri, öğrenme öğretme sürecinde 6 yaşındaki çocuklara uygulayarak, çocukların bazı motor becerilerinin gelişimine etkisini araştırmak amaçlanmıştır. Araştırmanın Yöntemi: Araştırmada, “ön test – son test kontrol gruplu deneysel araştırma modeli kullanılmıştır. Çalışma grubundaki, 6 yaş ilkokul 1. sınıf, 30 deney ve 30 kontrol grubu olarak toplam 60 öğrenci, okul yönetimine ve ailelerine gerekli bilgilendirmeler yapıldıktan sonra çocuklarında kendi istekleri doğrultusunda araştırmaya dâhil edilmiştir. Araştırmada beden eğitimi derslerinde uygulanan koordinasyon ile öğretim yöntemine dayalı fiziksel etkinliklerin çocuklardaki bazı motor becerilerin gelişimine etkisini araştırmak için; çeviklik, çabukluk, tenis topu fırlatma, ayak ile top kontrol, halkaya top atma ve koşu koordinasyon motor performans testleri uygulanmıştır. Verilerin çözümlenmesinde istatistik paket programı kullanılmıştır. Deney ve kontrol gruplarının ön test ve son testleri arasındaki farklılığı bulmak için “bağımsız grup t” kullanılır iken, deney grubunun ön test – son test ve kontrol grubunun ön test – son test aralarındaki farklılığı bulmak için ise “eşleştirilmiş grup t” istatistik testleri kullanılmıştır. Araştırmada veriler; koordinasyon parkurları, aktivite sınıfı, spor salonu ve okul bahçesinde çocukların da aktif katılımı ile çalışmaların özelliklerine uygun olarak dizayn edilerek uygulatılmıştır. Ölçümler; araştırmacı, ölçüm yardımcısı ve testlerden alınan puanları forma işleyen bir röportör olmak üzere üç kişi ile yapılmıştır. Verilerin toplanması dört aşamada gerçekleştirilmiştir.1- Ön çalışma2- Ön testlerin uygulanması3- Koordinasyon ile öğretim yöntemine dayalı etkinlikleri içeren beden eğitimi programının uygulanması4- Son testlerin uygulanmasıAraştırmanın Bulguları: İstatistik sonuçlarına göre, deney ve kontrol gruplarının ön test; çeviklik, çabukluk, tenis topu fırlatma, ayak ile top kontrol, halkaya top atma ve koşu koordinasyon “bağımsız grup t” testi sonucunda, ortalamalar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamamıştır (p>0,05). Kontrol grubu ön–son test; çeviklik, çabukluk, tenis topu fırlatma, ayak ile top kontrol, halkaya top atma ve koşu koordinasyon “eşleştirilmiş grup t” testi sonucunda, ortalamalar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamamıştır (p>0,05). Deney grubu ön–son test; çeviklik, çabukluk, tenis topu fırlatma, ayak ile top kontrol, halkaya top atma ve koşu koordinasyon “eşleştirilmiş grup t” testi sonucunda, ortalamalar arasında son testler lehine istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur (p<0,001). Deney ve kontrol gruplarının son test; çeviklik, çabukluk, tenis topu fırlatma, ayak ile top kontrol, halkaya top atma ve koşu koordinasyon “bağımsız grup t” testi sonucunda, ortalamalar arasında deney grubu lehine farklı düzeylerde istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur. (p<0,05; p<0,01; p<0,001). Araştırmanın Sonuçları ve Öneriler: Araştırmada, deney grubuna uygulanan koordinasyon ile öğretim yöntemine dayalı aktiviteleri içeren beden eğitimi derslerinin, kontrol grubuna uygulanan beden eğitimi derslerine göre, motor becerin gelişimine katkısının daha yüksek olduğu gözlemlenmiştir. Beden eğitimi dersindeki öğrenme–öğretme sürecinde Koordinasyon ile öğretim yöntemine dayalı aktivitelere yer verilmesi, 6 yaş çocukların motor becerilerinin gelişimine etkisinin daha yüksek olduğu söylenebilir. Aktivite seviyelerinin yüksek olmasına dikkat edilmeyen çocukların, ileriki dönemlerde bazı solunum problemlerinin ortaya çıkabileceği, çocukluk döneminde yapılan fiziksel aktivite programlarına önem verilmesi ve bu dönemde, aktif yaşamın ve rekreatif etkinliklere katılımın ileriki yaşlarda aktif bir yetişkinliği sağlayabileceği düşünülmektedir. Sonuç olarak; plânlı, uzun süreli ve çocukların aktif olarak uygulamalara katılımının sağlanacağı, koordinasyon ile öğretim yöntemi etkinliklerinin, 6 yaş çocukların motor becerilerini geliştirmesinin yanı sıra bu dönemdeki çocukları bir üst eğitim kademesine, psikomotor gelişim evreleri yönünden ve grup içi ve gruplar arası sosyal ilişkilerin etkililiği noktasında, optimum düzeyde bir birey olarak yetiştirilebileceği anlaşılmaktadır. Öğretmenlere; büyük ve küçük kasları kullanarak vücut koordinasyonunu sağlayan etkinliklere daha fazla zaman ayırmaları gerektiği, araştırmacılara ise; çocukların daha aktif olduğu ve vücudun koordinatif yetilerini geliştirmeye yönelik eğitim programlarını test eden araştırmalar planlamaları önerilebilir.

Anahtar Kelimeler:

Hareket eğitimi, fiziksel aktivitede yöntemler, beden eğitiminde koordinasyon öğretimi, spor eğitimi, oyun eğitimi

The Effect of Coordinated Teaching Method Practices on Some Motor Skills of 6-Year-Old Children *

Purpose: This study was designed to examine the effects of Coordinated Teaching Method activities applied for 10 weeks on 6-year-old children, and to examine the effects of these activities on the development of some motor skills in children. Research Methods: The “Experimental Research Model with Pre-test and Post-test Control Group” was used in the study. To examine the effects of the Coordinated Teaching Method activities on the development of some motor skills in children, the agility, quickness, throwing a tennis ball, controlling the ball with feet, throwing a ball to a ring, and turning coordination motor performance tests were used.Findings According to the statistical results, no significant differences were identified between the pre-test values of the experimental group and the control group, and between the averages of the pre-test and post-test values of the control group. Although a significant difference was found between the pre-test and post-test values in favor of the post-tests in the experimental group, significant differences were found at various levels between the post-test values of the experimental and control groups in favor of the experimental group. Implications for Research and Practice: It has been shown that planned and long-term coordinated teaching activities can make children more active, develop the motor skills of 6-year-old children, and bring them up to an upper level education in terms of psychomotor development levels, and the efficiency of the intragroup and intergroup social relations will be developed at an optimum level.

Keywords:

movement education, methods in physical activity, coordinated teaching in physical education, Sport education, Games education,

PDF

___

Altfeld, K. (1998). Die entwicklung der gesamtkorper koordination im grundschulalter. Koln, Diplomarbeit Koln.
Altinkok, M. (2006). Temel motor hareketlerin gelistirilmesini iceren beden egitimi program tasarisinin 5–6 yas cocuklarin temel motor hareketlerinin gelisimine etkisinin arastirilmasi (Master dissertation). Marmara Universitesi, Egitim Bilimleri Enstitusu, Istanbul.
Altinkok, M. (2015). Examining the effects of “activity education with coordination” on the development of balance and arm power in 6-year-old primary school children. İnternational Online Journal of Educational Sciences, 7(4), 140-147. doi:http://dx.doi.org/10.15345/iojes.2015.04.019
Altinkok, M. (2016). The effects of coordination and movement education on pre school children’s basic motor skills improvement. Universal Journal of Educational Research, 4(5), 1050-1058. doi: 10.13189/ujer.2016.040515
Ballard, W. (2004). A catalyst for quality physical education. Journal of Physical Education, Recreation & Dance, 75(3), 40-47.
Bos, K., & Wohlmann, R. (1987). Allgemeiner sportmotorischer test fur kinder (AST 6-11) zur diagnose der konditionellen und koordinativen leistungsfähigkeit. Lernhilfen fur den Sportunterricht, 36, 145-160.
Bower, J. K., Hales, D. P., Tate, D. F., Rubin, D. A., Benjamin, S. E., & Ward, D. S. (2008). The childcare environment and children’s physical activity. American Journal of Preventive Medicine. 34(1), 22–29.
Boz, M. (2011). 5-6 yas grubu cocuklara uygulanan temel hareket egitim programinin hareket becerilerinin gelisimine etkisi (Unpublished doctoral dissertation). Gazi Universitesi, Egitim Bilimleri Enstitusu, Ankara.
Celebi, B. (2010). Hareket egitiminin okuloncesi egitim kurumlarindaki 5–6 yas grubu cocuklarda fiziksel ve motor gelisime etkisi (Master dissertation). Mugla Universitesi, Sosyal Bilimler Enstitusu, Mugla.
Chatratli, R. Chatrath, R., Shenoy, R., Serratto, M., & Thoele D. G. (2002). Physical fitness of urban American children, Pediatric Ccardiol, 23(6), 608-612. doi:10.1007/s00246-001-0074-3
Dursun, Z. (2004). Temel becerileri iceren ozel beden egitimi program tasarisinin okuloncesi 6 yas cocuklarin motor beceri erisileri uzerine etkisi (Master dissertation). Hacettepe Universitesi, Saglik Bilimleri Enstitusu, Ankara.
Fuchslocher, J., Romann, M., & Gulbin, J. (2013). Strategies to support developing talent. Schweizerische Zeitschrift fur Sportmedizin und Sporttraumatologie 61(4), 10–14.
Gallahue, D. L. (1982). Understanding motor development in children. New York, NY: John Wiley & Sons.
Gray, Ty-Am., & Judy, O. (2003). Primary school students' choices for a healthy active lifestyle. Journal of Physical Education, Recreation &
Dance, 74(6), 52-57. http://dx.doi.org/10.1080/07303084.2003.10609221
Harre, D. (1982). Principles of sports traning. Sportverlag, Berlin, Sportverlag.
Hirtz, P. (1985). Koordinative fähigkeiten im schulsport. Berlin, Sportverlag.
Hirtz, P. (2002). Koordinative fähigkeiten–gewandtheit–motorische kompetenz. İn G. Ludwig & B. Ludwig (Hrsg.). Koordinative fähigkeiten–koordinative. Kompetenz. (59-64). Kassel: University, Fachbereich 03, Fachrichtung Psychologie.
Hollmann, W., & Hettinger, T. (1976). Sportmedizin – arbeits – und trainingsgrundlagen. Stuttgart, Schattauer.
Jimmy, H. I. (2003). Participation in extracurricular physical activity in middle schools. Journal of Physical Education, Recreation & Dance, 4(4), 10. http://dx.doi.org/10.1080/07303084.2003.10609192
Kerkez, F. İ. (2004). Gelistirilmis oyun-egzersiz programinin anaokulu cocuklarinda lokomotor becerilere etkisi., Spor Bilimleri Dergisi, 15(2), 76-90.
Kerkez, F. İ. (2006). Oyun ve egzersizin yuva ve anaokuluna giden 5-6 yas grubu cocuklarda fiziksel ve motor gelisime etkisinin arastirilmasi (Doctoral dissertation). Karadeniz Teknik Universitesi, Sosyal Bilimler Enstitusu, Trabzon.
Kiphard, E. J. (1970). Bewegungs-und koordinationsschwächen im grundschulalter. Schriftenreihe zur Praxis der Leibesubungen und des Sports. Band 39, Verlag Hofmann/Schorndorf.
Kiphard, E. J., & Schilling, F.., & Kiphard, E. S. (1974). Korperkoordinationstest fur kinder (KTK). Beltz Verlag: Weinheim, Beltz.
Kiphard, J. (1972). Bewegungskoordination und ihre schulung. İn: Koch, K. (Hrsg.). Motorisches lernen–uben–trainieren. (151-168), Schorndorf.
Korkmaz, N. H., & Erol, S. (2004). Farkli egitim almis ogretmenlerin okul öncesi donemde yer alan beden egitimi ve spor aktivitelerini uygulamalarin iliskin bir inceleme (Bursa Ornegi). Journal of Physical Education and Sport Sciences, 6(3), 8-17.
Kosel, A. (1994). Schulung der bewegungskoordination. Beratungsstelle fur Schadenverhutung des HUKVerbandes Koln (Hrsg.), Schorndorf.
Meinel, K. & Schnabel, G. (2007). Bewegungslehre. Sportmotorik. Abriss einer Theorie der sportlichen Motorik unter pädagogischem Aspekt. (11. Aufl.). Aa-chen: Meyer & Meyer.
Ozturk, A. (2009). 5-6 yas grubu cocuklarda farkli hareket egitim modellerinin fiziksel gelisim ve fiziksel uygunluk ozelliklerine etkisinin incelenmesi (Master dissertation). Marmara Universitesi, Saglik Bilimleri Enstitusu, Istanbul.
Parish, L. E., Rudisill, M. E., & Onge, P. M. (2007). Mastery motivational climate: influence on physical play and heart rate in african american toddlers. Research Quarterly for Exercise and Sport, 78(3), 171-178.
Prätorius, B., & Milani, T. L. (2004). Mmotorische leistungsfähigkeit bei kindern: koordinationsund gleichgewichtsfähigkeit: untersuchung des leistungsgefälles zwischen kindern mit verschiedenen sozialisationsbedingungen. in: Deutsche Zeitschrift für Sportmedizin 55(7/8), 172-176.
Roth, K., & Winter, R. (1994). Entwicklung koordinativer fähigkeiten. İn : Baur, J., Bos, K., & Singer, R. Motorische entwicklung: Ein handbuch. Hofmann Schorndorf, 191-216.Entwicklung koordinativer fähigkeiten. Teoksessa J. Baur, K. Bös & R. Singer (toim.) Motorische
Entwicklung. (191–216). Schorndorf: Verlag, Hofmann.
Rutledge, C. D. (1993). The level of motor skill development of preschool children provided a physical education program and preschool children provided with free play environments. (The Dissertation for the Degree of Doctor of Education), University of Northern Colorado, Greeley, Colorado, USA.
Sandercock, G., Angus, C., & Barton, J. (2010). Physical activity levels of children living in different built environments. Journal of Preventive Medicine, 50(4), 193–198.
Tzuriel, D., & Egozi, G. (2010). Gender differences in spatila ability of young children: the effects of training and processing strategies. Child Development, 81(5), 1417–1430.
Wellnitz, İ., & Hirtz, P. (1983). Langzeitwirkungen eines pädagogischen experimentes zur entwicklung koordinativer fähigkeiten in der unterstufe. Korpererziehung, 33, 4-7.