Öz Kadın ve aile olgusu, 19. Yüzyılı belirleyen en önemli hareketlerin başında gelmiştir. Tanzimat’la birlikte Avrupa, özellikle de Fransa ile yazın iletişimlerine giren Türk yazarları, daha sonraki yıllarda kadın ve aile sorunsallığı ile ilgilenmeye başladılar. Almanca ve Türkçe eserlere yansımış şekliyle kadın ve aile sorunu, toplumsal yaptırımların, sosyal belirlemeciliğin, geleneksel değer yargılarının klasik normlarının arasında oldukça dar bir alana sahipti. Bütün bu olumsuzluklara rağmen, ailenin en önemli unsurlarından biri olan çağın kadını, kendisini psikolojik değişim eğilimi paralelinde yeni arayışlara ve bir kimlik edinebilme faaliyetlerine zorlamıştır.