Yoğun Bakımda Hipoglisemi ve Hiperglisemi

Diabetes Mellitus, toplumda ve yoğun bakım hastalarında sıklıkla görülen kronik bir metabolizma hastalığıdır. Yoğun bakım ünitelerinde hiperglisemi ve hipoglisemiyle sık karşılaşılmakta, mortalite ve morbidite üzerinde önemli etkileri bilinmekedir. Kesin diyabet tanısı olmayan bireylerde dahi stress hiperglisemisi denilen geçici hiperglisemi yoğun bakımlarda yatan hastalarda sık görülmektedir. Hastalık durumlarında ağır hasar sonrasında ve diyabet sürecinde homeostaz bozulur hiperglisemi, hipoglisemi ve glisemik değişkenlik meydana gelebilir. Bu makalede yoğun bakım ünitelerinde yatan hastalarda hiperglisemi ve hipogliseminin yönetimi anlatılacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Hipoglisemi, hiperglisemi, yoğun bakım, hipoglisemi ve hiperglisemi yönetimi

Hypoglycemia and Hyperglycemia at Intensive Care

Diabetes Mellitus is a chronic metabolism disorder prevalent both among the general population and intensive care patients. The number of hyperglycaemia and hypoglycaemia cases is high at intensive care units and their significant effects on mortality and morbidity are known. Even in those individuals without a definitive diabetes diagnosis, temporary hyperglycaemia also called stress hyperglycaemia is prevalent among the patients hospitalized at the intensive care unit. When diagnosed with a disease, homeostasis is impaired following severe damage and during the diabetes, and hyperglycaemia, hypoglycaemia and glycaemic changes may occur. This article discusses the management of hyperglycaemia and hypoglycaemia in patients hospitalized at intensive care units.

Keywords:

Hypoglycaemia, hyperglycaemia, intensive care, hypoglycaemia and hiperglisemi management,

PDF

___

International Diabetes Federation, IDF Dia- betes Atlas Update 2014, (6th ed.). http://www.idf.org/diabetesatlas Erişim tarihi: 22.05.2016
Satman I, Omer B, Tutuncu Y, Kalaca S, Gedik S, Dinccag et al. Twelve-year trends in the prevalence and risk factors of diabetes and prediabetes in Turkish adults. Eur J Epi- demiol 2013; 28(2):169-80.
Dinççağ N, Yenidünya G (Çeviri editörü). Has- tanede hiperglisemi yönetimi. İç: Katsilambros, N, Kanaka –Gantenbein C, Liatis, S, Makri- lakis K, Tentelouris N.(eds.). Diyabetik Aciller Tanı ve Klinik Tedavi Yaklaşımı, İstanbul Tıp Kitapevi; 2013.p.148-77.
Greci LS, Kailasam M, Malkani S, Katz DL, Hulinsky I, Ahmadi R, et al. Utility of HbA(1c) levels for diabetes case finding in hospitalized patients with hyperglycemia. Diabetes Care 2003; 26: 1064-8.
Durmaz Akyol A. Diyabet ve Yoğun Bakım Hastası. Yoğun Bakım Hemşireliği Dergisi 2009;13(1):30-39.
Aygencel G, Türkoğlu M, Savaş G, Füsun Toruner B, Arsla M. Glisemik Kontrolün Yoğun Bakım Mortalitesi Uzerine Etkisi Yoğun Bakım Dergisi 2011; 1: 1-7
Mazurek JA, Hailpern SM, Goring T, Nordin C. Prevalence of hemoglobin A1c greater than 6.5% and 7.0% among hospitalized patients without known diagnosis of diabetes at an urban inner city hospital. J Clin Endocrinol Metab 2010; 95: 1344-8.
Wexler DJ, Nathan DM, Grant RW, Regan S, Van Leuvan AL, Cagliero E. Prevalence of el- evated hemoglobin A1c among patients ad- mitted to the hospital without a diagnosis of diabetes. J Clin Endocrinol Metab 2008; 93: 4238-44
Olgun N, Celik S. Hipoglisemi- Hiperglisemi. İç:Eti Aslan F, Olgun N (eds.). Yoğun Bakımda Seçilmiş Semptom ve Bulguların Yönetimi. Akademisyen Tıp Kitapevi; Ankara, 2016. p.295- 307.
Gül N, Satman İ. Yoğun Bakım Hastalarında Hiperglisemi Tedavisi. İç: Yarman S, İmamoğlu Ş (eds.) . Endokrinoloji ve Diyabet Yıllığı. 2. Baskı. İstanbul İstanbul Tıp Kitapevi; 2013. p. 189-200.
Van den Berghe G,Wouters P,Weekers F, et al. Intensive İnsulin Therapy in The Critically Ill Patients. N Engl J Med 2001;345:1359-67
Van den Berghe G, Wouters PJ, Kesteloot K, et al. Analysis of Healthcare Resource Uti- lization with İntensive İnsulin Therapy in Criti- cally Ill Patients. Crit Care Med 2006;34:612-16.
NICE-SUGAR Study Investigators, Finfer S, Chittock DR, Su SY, et al. Intensive Versus Conventional Glucose Control in Critically Ill Patients. N Engl J Med 2009;360:1283-97.
Finfer S, Chittock DR, Su SY, Blair D, Foster D, Dhingra V, et al. Intensive versus conven- tional glucose control in critically ill patients. N Engl J Med 2009; 360: 1283-97.
Wiener RS, Wiener DC, Larson RJ. Benefits and risks of tight glucose control in critically ill adults: a meta-analysis. JAMA 2008; 300: 933-44.
Marik PE, Preiser JC. Toward understanding tight glycemic control in the ICU: a systematic review and metaanalysis. Chest 2010; 137: 544-51.
Akıncı İÖ. Hiperglisemi ve Hipoglisemi. Türk Yoğun Bakım Derneği Dergisi 2008;6 (2): 68- 72.
Corsino L, Dhatariya K, Umpierrez G. Man- agement of Diabetes and Hyperglycemia in Hospitalized Patients Editors In: De Groot LJ, Beck-Peccoz P, Chrousos G, Dungan K, Grossman A, Hershman JM, Koch C, McLach- lan R, New M, Rebar R, Singer F, Vinik A, We- ickert MO, editors. Endotext [Internet]. South Dartmouth (MA): MDText.com, Inc.; 2000-. 2014 Oct 4.
American Diabetes Association. Standarts of Medical Care in Diabetes -2015. Diabetes Care 2015; 38(Suppl 1): 81-85.
Moghissi ES, Korytkowski MT, Dinardo M, et al. American Association of Clinical Endocri- nologists and American Diabetes Association Consensus Statement on Inpatient Glycemic Control. Diabetes Care 2009;32:1119-31, and Endocrine Practice 2009;15:353-69.
Olgun N, Çelik S. Metabolik Endokrin ve Sıvı Elektrolit Bozukluklarına İlişkin Aciler. İç: Eti Aslan F, Olgun N (eds.). Erişkinlerde Acil Bakım. Ankara Akademisyen Kitapevi; 2014. p. 461-76.
Krinsley JS, Grover A. Severe hypoglycemia in critically ill patients: risk factors and out- comes. Crit Care Med 2007; 35: 2262-7.
Brunkhorst FM, Engel C, Bloos F, Meier – Hellmann A, Ragaller M, Weiler N et al. Inten- sive İnsulin Therapy And Pentastarch Resuscitation in Severe Sepsis. N Engl J Med 2008; 358(2):125-39.
Griesdale DE, de Souza RJ, van Dam RM , et all. Intensive insulin therapyand Mortality among critically ill patients: a meta –analysis including NICE-SUGER study data. CMAJ 2009; 180: 821-827.
Karşıdağ, K. Diyabetik Metabolik Aciller. İç: Çalangu S, Güler K (eds.). Acil Dahiliye Nobel Matbaacılık, 7. Baskı; 2009. p. 557-80.
Satman İ, İmamoğlu Ş, Yılmaz C, TEMD Dia- betes Mellitus Eğitim ve Çalışma Grubu. TEMD Diyabet ve Komplikasyonlarının Tanı, İzlem ve Tedavisi Kılavuzu, 7. Baskı, BAYT Bilimsel Araştırmalar Basın Yayın ve Tanıtım Ltd. Şti. Ankara, 2015.