Amaç: Bu çalışma, yoğun bakım ünitesinde hastası olan ailelerin gereksinimlerinin saptanması veailelerin bakıma katılım düzeylerinin incelenmesiamacıyla tanımlayıcı olarak planlandı.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya, İzmir ili sınırlarıiçinde bulunan üniversite, devlet ve sigorta hastanelerinin yoğun bakım ünitelerinde yatan 201 hastanın yakınları alındı. Veriler, aile üyelerine ilişkinkişisel bilgi formu ve aile üyelerinin gereksinimlerini saptama ölçeği ile toplandı. İstatistiksel değerlendirilmede t-testi, tek yönlü varyans analizi veDuncan testi kullanıldı.Bulgular: Aile üyelerinin en önemli olarak algıladıkları 10 gereksinimden yedisi bilgilenme ile ilgili bulundu. Günde bir kez olsun hastanın durumuna ilişkin bilgi verilmesi, açıklamaların hasta yakınının anlayabileceği dilde yapılması, hastanın durumundakideğişiklerin eve telefonla haber verilmesi ilk üç sırayı alan gereksinimlerdi. İki gereksinim ise hasta yakınlarının duydukları güvenle ilgiliydi: Hastaya en iyibakımın verildiğinden emin olmak ve sorulan soruların dürüstçe yanıtlanması. En az önemli olarak algılanan 10 gereksinim ise destek ya da rahatlıkla ilgili olan gereksinimlerdi. Aile üyelerinin gereksinimpuan ortalamaları ile yaş, cinsiyet, eğitim durumlarıve hastaların yoğun bakımda kalış süreleri arasındaanlamlı ilişki bulunmadı. Arkadaş ve akraba olan kişilerin gereksinim puan ortalamaları, aile üyelerininortalamasından yüksek bulundu (p < 0.05).Sonuç: Hastalar çevresiyle birlikte değerlendirilmeli ve hemşirelerin sorumluluğu hastayla birlikteailesininin gereksinimlerini de içermelidir

Objectives: This descriptive study was designed to determine the needs of families of intensive care unit patients and to examine the levels of family participation in the care of the patients. Materials and Methods: The study included 201 family members of patients who had been receiving treatment in the intensive care units of public hospi- tals, university hospitals or social insurance hospi- tals in İzmir, Turkey. Data were collected with the use of a questionnaire and a critical care family needs inventory. Statistical evaluations were made using the t-test, one-way ANOVA, and the Duncan’s test. Results: Of the most important 10 needs of the fam- ily members, seven pertained to informational needs. The first three highest-ranking needs were as follows: to be given information about the patient’s condition at least once a day, the need for clear articulation of explanations to family members, and to be notified by phone calls about changes in the patient’s condition. Two needs pertained to reliance, namely, to be confident in the provision of the best care, and to have questions answered hon- estly. The lowest-ranking 10 needs were related to support or comfort. Age, sex, education status of the family members, and the length of the patient’s stay in the intensive care unit did not affect the mean scores significantly. The mean scores of friends and relatives were significantly higher than those of spouses and immediate family members (p < 0.05). Conclusion: Patients should be evaluated together with their family members and nursing care should include information and emotional needs of families