20. yüzyılın sonlarına gelininceye değin erkek egemen kültürün yarattığı toplumsal düzen ve bu düzene bağlı olarak işleyen sanat pratiği içinde kadınların tarih boyunca hep ikincil bırakıldığı, hatta yok sayıldığı, sanat ve yaratı söz konusu olduğunda bir obje olmaktan öteye gidemediği bir düzen birliği olduğu görülmektedir. Yüzyıllar boyunca kadın, sanatsal bağlamda sadece sanat yapıtının konusunu oluşturan bedeni ve cinsel çağrışımlar uyandıran uzuvları ile estetik figürün karşılığı olarak görülmüş, diğer bir deyişle nesne olmaktan öteye geçememiş, geçmesine izin verilmemiştir. 1970’li yıllara gelindiğinde ise bu yapı değişmeye başlamış ve kadın sanatçılar sanat üretiminde eserin konusu olmak yerine sanat yapıtının üreticisi olma rolünü üstlenmiştir. Bununla birlikte kadın her alanda olduğu gibi sanat alanında da var olma mücadelesini hala sürdürmektedir. Çalışma, sanat tarihi sürecinde kadın olgusuna plastik sanatlar pratikleriyle ele almaktadır.