Yeni Medya Sanatı Olarak ‘Glitch’ İleti Sürecinin Sorgulanması

Hızla değişen teknoloji ve kullanım şekilleri toplumun her alanına nüfuz etmektedir. Sanat ve tasarımdan beslenen görsel iletişim de bu değişim ve dönüşümden uzak değildir. Bu araştırmanın amacı, yeni medya sanatı olarak glitch kavramını ‘glitch’leme sürecine dayalı olarak sorgulamak ve sanatsal yansımalarını ortaya koymaktır. Araştırma, yorumlayıcı nitel araştırma deseni ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma verileri yarı yapılandırılmış görüşmeler ve doküman analizi ile 2 aşamada elde edilmiştir. Birinci aşamada alan uzmanları tarafından belirlenen ölçütleri karşılayan ve glitchleme anlamında uzman olan tasarımcılara ulaşılmış ve bu kişilerin gönüllü katılımıyla glitch temalı uygulama gerçekleştirilmiştir. Katılımcının glitchleri belirli bir süre içerisinde toplanmasının ardından, kendileriyle derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilmiş ve katılımcıların glitch ve ‘glitch’leme bağlamında yorumları alınmıştır. Araştırmanın sonucuna göre, yeni medya sanatı olarak glitchin görsel eve estetiksel olarak bazı temel olguları dönüştürdüğü söylenebilir.

Anahtar Kelimeler:

Yeni Medya, Yeni Medya Sanatı, Glitch, Görsel İletişim, , Yeni estetik

PDF

___

Alioğlu, N. (2011). Yeni Medya Sanatı ve Estetiği. İstanbul: Papatya Yayıncılık.
Artun, A. (2009). Sanat ve 1968 Baharı/Bir Kronoloji. Sanat Dünyamız. Yapı Kredi Yayınları, 110, 32-47.
Bedir Erişti, S. D., & Tekin Akbulut, A. S. (2014). Anadolu Üniversitesi endüstriyel sanatlar yüksekokulu moda tasarımı bölümü öğrencileri örneğinde sanatsal tasarım ürünlerine dayalı kültür algısı. Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi - Journal of Qualitative Research in Education, 2(1), 9-37.
Bedir Erişti, S. D. (2014). Uluslararası Erasmus Programı Çerçevesinde Türkiye’ye Gelen Sanat ve Tasarım Öğrencilerinin Türk Kültürü Algıları. Anadolu Journal of Educational Sciences International. 4(2).
Binark, M. (2007). Yeni Medya Çalışmaları. Ankara: Dipnot Yayınları.
Blumenkranz, A. (2012). Instrumentalising The Accident: Critical Methodologies In Glitch Art. London: MA Interactive Media Centre for Cultural Studies. Goldsmiths, University of London.
Burnett, R. (2012). İmgeler Nasıl Düşünür? İstanbul: Metis.
Chen, G. (2012). The Impact of New Media on Intercultural Communication in Global Context. Communication Studies Faculty Publications. China Media Research, 8 (2).
Çağlayan, S., Korkmaz, M. ve Öktem, G. (2014). Sanatta Görsel Algının Literatür Açısından Değerlendirilmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 3(1), Makale No: 16, ss. 160-173.
Hill, B. M. (2011). Revealing Errors. In M. Nunes, Error: Glitch, Noise and Jam in New Media Cultures (pp. 27-41). New York: The Continuum International Publishing Group.
Hoffman, L. D. ve Novak, P. T. (1996). A new marketing paradigm for electronic commerce. Submitter for Special Issue on Electronic Commerce for The Information Society.
Jackson, R. (2011). The Glitch Aesthetic. George State University. Master of Arts in the College of Arts and Sciences.
Kahraman, B. H. (2005). Sanatsal Gerçeklikler, Olgular ve Öteleri…, İstanbul: Agora Kitaplığı.
Kozlu, D. ve Benuğur, Ş. (2014). Çağdaş Sanatta Görsel ve Kavramsal Bir İmge Olarak Yazının Kullanımı. Süleyman Demirel Üniversitesi, Güzel Sanatlar Fakültesi Hakemli Dergisi, ART-E, 14, s. 233-263.
Levy, S. (1994). Hackers: Heroes of the Computer Revolution. New York: Delta Publishing.
Lister Martin, D. J. (2009). New Media: A Critical Introduction Second Edition.
London and New York: Routledge: Taylor & Francis Group.
Manovich, L. (2001). The Language of New Media. London: The MIT Press, Cambridge, Massachusetts.
Miyazaki, S. (2015). Going Beyond the Visible: New Aesthetic as an Aesthetic of Blindness? Postdigital Aesthetics: Art, Computation and Design (Ed. David M. Berry ve Michael Dieter). UK: Palgrave Macmillan.
Moradi, I. (2004). Glitch Aesthetics. School of Design Technology, Department of Architecture. The University of Huddersfield.
Sangild, T. (2004). Glitch The Beauty of Malfunction. Bad Music: The Music We Love to Hate içinde. (ed. Christopher Washburne ve Maiken Derno), ss. 257-74. New York: Routledge.
Prior, N. (2008). Putting a Glitch in the Field: Bourdieu, Actor Network Theory and Contemporary Music. Cultural Sociology, 2 ((3)), 301-319.
Pulleyblank, G. E. (2008). Language as Digital: A New Theory of the Origin and Nature of Human Speech. Proceedings of the 20th North American Conference on Chinese Linguistics (NACCL-20). Edited by Marjorie K.M. Chan and Hana Kang. Columbus, Ohio: The Ohio State University ss. 1-20.
Sangild, T. (2004). Glitch The Beauty of Malfunction. Bad Music: The Music We Love to Hate içinde. (ed. Christopher Washburne ve Maiken Derno), ss. 257-74. New York: Routledge.
Sotiraki, V. (2014). Glitch Art Narratives: An investigation of the relation between noise and meaning. İsveç: Lund University, Department of Arts and Cultural Sciences.
Şangüder, M. K. (2014). Yeni Medya Sanatı Ortamında Performans ve Görüntü İlişkisinin Tarihsel Gelişim Süreci. Sanatı Yönetmek: Uluslararası Sanat Sempozyumu (ss. 431-437). İstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi Sanat ve Tasarım Fakültesi.
Tunalı Şenova, F. (2012). Interpreting Glitch; The Manifestation of Digital Culture: A Study on the Association Between Contemporary Sound Design and Digital Typography. Ankara: İhsan Doğramacı Bilkent University, Department of Graphic Design.
Virilio, P. ve Lotringer, S. (2005). The Accident of Art. New York: Semiotext(e).
Williams, R. (2003). Televizyon: Teknoloji ve Kültürel Biçim. Ankara: Dost Kitabevi.
Yavuz, D. E. (2011). Kültür Sosyolojisi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
Yarar, C. (2013). Klasik Dramatik Yapıdaki Temsil Problemi: A.Artaud’yu Derrida Üzerinden Okumak. Tiyatro Araştırmaları Dergisi, 35:1, ss. 37-51.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2000). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Gözden geçirilmiş 2. Baskı. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
White, M. (2001). Flows and Other Close Encounters with Television. Northwestern University Press.