İlk gençlik yıllarında bir gün, yakın arkadaşı şair RızaYücel ile birlikte doğup büyüdükleri Bursa’nın yükseklerinde,Uludağ’da oturup aşağıda uzanan kentiseyrederken Nadir ansızın şunları söyler:“Dostum; şairliği bir kenara bırakırsan Bursa,sanki Uludağ’dan dökülmüş bir çöp yığını gibiduruyor!..” (1)