DÜNYADA VE TÜKİYE SÜRDÜRÜLEBİLİR KALKINMA YAKLAŞIMLARI

Varlığın bütünlüğünü kuşatan doğa ve çevre, insanla karşılıklı etkileşim içinde olmuştur. Çift taraflı olan bu etkileşim sonucu, hem doğa ve çevre hem de insan değişim göstermek durumunda kalmıştır. İlk çağlarda çevreden etkileşimler, zaman içinde kültürel ve sosyal değişimlerden etkilenirken, teknolojinin de devreye girmesi ile sürdürülebilirlik ve sürdürülebilir kalkınma anlayışı daha farklı boyutlara ulaşmıştır

Anahtar Kelimeler:

kalkınma sorunları, sürdürülebilirlik, sürdürülebilir kalkınma

DÜNYADA VE TÜKİYE SÜRDÜRÜLEBİLİR KALKINMA YAKLAŞIMLARI

Keywords:

-,

PDF

___

Adams, W.M. (2001). Green Development: Environment and sustainability in the third world (2.Baskı). London: Routledge.
Altunbas, D. (2004). Uluslararası sürdürülebilir kalkınma ekseninde Türkiye’deki kurumsal degisimlere bir bakıs. Yönetim Bilimleri Dergisi, 1 (1-2), 103-118.
Arat, G.; Türkes, M. Saner, E. (2002). Vizyon 2023: Bilim ve teknoloji stratejileri teknoloji öngörü projesi- Çevre ve sürdürülebilir kalkınma paneli- Uluslararası sözlesmeler ön rapor. Ankara: TÜBİTAK.
Baskaya, F. (1994). Kalkınma iktisadının yükselisi ve düsüsü. Ankara: İmge Kitabevi.
Bourdeau, L. (1999). National Report: Sustainable development and future of construction in France. France: Centre Scıentıfıque Et Technıque Du Bâtıment.
Budak, S. (2000). Avrupa Birligi ve Türkiye çevre politikası. Istanbul: Böke Yayınları.
Çevre Bakanlıgı. (1993) Çevre ve Çevre Bakanlıgı, Ankara: Yesil Seri.
Çinko, L. (2003). Yeni ekonominin iktisadi etkileri. Marmara Bilimler Enstitüsü Öneri Dergisi , 5 (20), 157-162.
Devlet Planlama Teskilatı DPT. (1995). Yedinci bes yıllık kalkınma planı (1996- ). Ankara: DPT Yayınları.
Egeli, G. (1996) Avrupa Birligi ve Türkiye’de çevre sorunları. Ankara: TÇV Yayını.
Erim, R. (2000). Çevre ile ilgili hukuksal düzenlemeler, Türkiye’de Çevrenin ve Çevre Korumanın Tarihi Sempozyumu. 177, 179-180.
Gilman, R. (1992). Sustainability By Robert Gilmanfrom the 1992 UIA/AIA Call for sustainable community solutions. 16 Mart 2003, http://www.context.org.
Hart, M. (1999). The guide to sustainable community ındicators (2. Baskı). North
Andover: Hart Environmental Data. Istanbul Kültür Vakfı İKV. (1998). Avrupa Birligi ve Türkiye’nin çevre politikalarının karsılastırmalı incelemesi. Istanbul: IKV.
Keles, R. ve Yılmaz, M. (Temmuz 2004). Sürdürülebilir konut tasarımı ve dogal çevre. http://www.tarihikentlerbirligi.org/icerik/yerelkimlikdetay.asp?sayi=13& makale=76.
Minibas, T. (2003). Sürdürülebilir kalkınma ve etkileri. Ankara: Tübitak
Muscoe, M. (1995). A sustainable community profile. Places, 9 (3), 4.
Nemli, E. (2003). Sürdürülebilir gelisme: Ekonomi ile çevre arasindaki denge, 24
Mart 2004, http://www.kalder.org/genel/Esra%20Nemli%20Oturum%205E%20 Windows%20XP.ppt
OECD. (2001). Strategies for sustainable development- Practical guidance for development. Paris: OECD.
Okumus, K. (2002). Turkey’s environment. Hungary: REC-CEE.
Ruckelshaus, W. D. (1989). Toward a sustainable world. Scientific American, 261(3), 175.
Serban, S.D. (2002). REC Türkiye’ye açılıyor: Fizibilite çalısması ve baslangıç planı. Macaristan: Avrupa Komisyonu, Çevre Genel Müdürlügü Orta ve Dogu
Avrupa Bölgesel Çevre Merkezi. Torunoglu, E. (2003). Tübitak Vizyon 2023: Panel için notlar: Sürdürülebilir kalkınma paradigması üzerine ön notlar. Ankara: Tübitak.
TÜBITAK. (2002). Sürdürülebilir Kalkınma için Bilgi ve Iletisim Çalıstayı. Ankara:
TÜBITAK-MAM ESÇAE Yayını. TÜBİTAK. (2003). Çevre ve Sürdürüleblir Kalkınma Paneli vizyon ve öngörü raporu. Ankara: TÜBİTAK.
United Nations. (1972). UN Stockholm Environment Declaration. Stockholm: UN.
United Nations. (1992). Rio Declaration. Rio: UN.
United Nations. (1996a). Indicators of sustainable development: Guidelines and methodologies. New York: UN.
United Nations. (1996b). Second International Conference on Human Settlements
(Habitat II). Istanbul: UN. World Summit on Sustainable Development WSSD. (2002). World Summit on
Sustainable Development implementation report. Johannesburg: WSSD.