___

• Adler, N. J. (1986). International dimensions of organisational behaviour. California: PWS- Kent Publishing Company.
• Ahbab, A. (2019). Öfke problemi olan çocuklarda çocuk merkezli oyun terapisinin etkisi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Akar Gençer, A., Aksoy, A. B. (2016). Anne çocuk etkileşiminde farklı bir yaklaşım: Theraplay oyun terapisi. Psikoterapide Güncel Yaklaşımlar, 8(3), 244-250.
• Altun, K., vd. (2019). Gelişimsel Oyun Terapisi'nin çocuk evlerinde kalmakta olan 4-8 yaş grubu çocukların travma sonrası duygusal streslerine olan etkileri. Uluslararası Sosyal Bilimsel Dergisi, 2 (2), 35.
• Akman, Y. (1987). Anaokulu çocuklarında görülen ayrılık kaygısının giderilmesinde farklı oyun tekniklerinin etkisi, Yayımlanmış Doktora Tezi, Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Aydın Yeşilyurt, G. (2019). Özgül öğrenme güçlüğü olan çocuklarda çocuk merkezli oyun terapisinin; algılanan aile tutumlarına, anksiyetelerine ve akademik başarılarına etkisi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Maltepe Üniversitesi.
• Altun, K. (2017). Gelişimsel Oyun Terapisi'nin çocuk evlerinde kalmakta olan 4-8 yaş grubu çocukların travma sonrası duygusal streslerine olan etkileri, Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Arık, R. S. ve Türkmen, M. (2009). Eğitim bilimleri alanında yayımlanan bilimsel dergilerde yer alan makalelerin incelenmesi. I. Uluslararası Türkiye Eğitim Araştırmaları Kongresi, Çanakkale: Onsekiz Mart Üniversitesi, 96-98.
• Aykara, A. (2017). Çocuk merkezli oyun terapisinin engelli çocuklara yönelik sosyal hizmet uygulamaları açısından önemi. Toplum ve Sosyal Hizmet, 28 (2), 169.
• Axline, V. M. (1950). Play therapy experiences as described by child articipants. Journal of Consulting Psychology, 14 (1), 53.
• Axline, V. M. (1969). Play therapy. New York: Ballentine Books, 24.
• Association For Play Therapy. (2020). https://www.a4pt.org/, Erişim tarihi: 25.05.2020.
• Bekeç, M. (2018). Deneyimsel Oyun Terapisi'nin dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu tanısı olan 6-11 yaş arasındaki çocukların duygu ve davranışları üzerindeki etkisinin incelenmesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Bıyıklı, L. (1995). Korunmaya muhtaç çocuklar ve S.O.S. çocuk köyleri. Ankara Üniversitesi EBF Özel Eğitim Dergisi. 2 (1), 3. Buharalı, S. (2019). Çocukların sosyal uyum ve duygu düzenleme düzeylerinin gelişiminde çocuk merkezli oyun terapisinin etkililiği, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: İstanbul Arel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Bulut, S. (2008). Erken çocukluk dönemi cinsel istismarının psikodinamik oyun terapisiyle teşhisi ve tedavisi. Türkiye Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3 (29), 131.
• Büyüköztürk, vd. (2019). Eğitimde bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi, 40-120.
• Candan, S. (2017). 3-10 yaş arası gelişimsel problemleri olan çocuklarda Çocuk Merkezli Oyun Terapisinin etkisinin incelenmesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Erzurum: Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Çelik, M. (2017). Deneyimsel Oyun Terapisi'nin çocuk evlerinde kalmakta olan 3-10 yaş grubu çocukların çocukluk çağı travma sonrası duygusal stres düzeyine etkisinin incelenmesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Çiftçi, E. B. (2019). Çocuk Merkezli Oyun Terapisi'nin çocuk evlerinde kalmakta olan 5-10 yaş grubu çocukların travma sonrası duygusal stres düzeylerine etkisi; retrospektif bir çalışma, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Deniz, E. A. (2019). Çocuk Merkezli Oyun Terapisi'nin otizmli çocuklarda sosyal becerilerin gelişimine etkisinin incelenmesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Konya: Necmettin Erbakan Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Erdur Baker, Ö. (2007). Psikolojik danışma ve kültürel faktörler. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3 (27), 110-112.
• Erşan, Ş. (2006). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden altı yaş grubundaki çocukların oyun ve çalışma (iş) ile ilgili algılarının incelenmesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Green, E. J. (2013). Jungian Analitik Oyun Terapisi. C. E. Schaefer (Ed.). Oyun terapisinin temelleri (B. Tortamış Özkaya, Çev.) içinde, Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık, 61-85.
• Gürleyen, B. (2016). Psikodinamik Oyun Terapisi sürecinde zihinselleştirme ve sembolizasyon: Zihinselleştirme müdahalelerin sembolik oyuna ve zihinselleştirme üzerine etkisine yönelik görgül araştırma, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Kaya, E. (2005). Zihinsel özürlü çocuklarda oyun tedavisinin etkinliğinin karşılaştırılması, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
• Kırış, B. F. (2016). Gelişimsel Oyun Terapisi'nin çocuk evlerinde kalmakta olan 6-12 yaş grubu çocukların davranış problemlerine etkileri, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Koçkaya, S. (2016). Okul öncesi çocuklarının çekingenlik davranışları üzerine oyun terapisi uygulamalarının etkisi, Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi, İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Koçkaya, S., Siyez, D. M. (2017). Okul öncesi çocuklarının çekingenlik davranışları üzerine oyun terapisi uygulamalarının etkisi. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 9 (1), 31.
• Kottman, T. (2013). Adlerian Oyun Terapisi. C.E. Schaefer (Ed.). Oyun Terapisinin Temelleri içinde, Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık, 88-103.
• Küçük Şahin, İ., Tortop, H. S. (2019). Gelişimsel Oyun Terapisi'nin okul öncesi dönemde kullanımı. Üstün Zekâlar Eğitimi Yaratıcı Dergisi, 6 (2), 65.
• McMahon, L. (2005). The handbook of play therpy, London: Brunener Routledge, 113-120.
• Öğretir, A. D. (2008). Oyun ve oyun terapisi. Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Dergisi, (22), 94.
• Özdoğan, B. (2009). Çocuk ve oyun. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Özdoğan, B. (2009). Çocukta oyun terapis. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 53 (1), 69.
• Özkaya, B. T. (2015). Ebeveyn-çocuk ilişkisi üzerine odaklanan bir oyun terapisi yaklaşımı: Filial Terapi. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 7 ( 2), 208-220.
• Öztürk Serter, G. (2018). Yapılandırılmış Oyun Terapisi'ne Dayalı Geliştirilen psiko-eğitim programının boşanmış aile çocuklarının depresyon ve uyum düzeyleri üzerine etkisi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Samsun: Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Saltık, N. (2018). Kadın konukevlerinde kalan çocuklarda oyun terapisinin sosyal beceri ve problem davranışlara etkisinin incelenmesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
• Sezici, E. (2013). Okul öncesi çocuklarda oyun terapisinin sosyal yetkinlik ve davranış yönetimine etkisi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul: Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
• Schaefer, C. E. (2013). Oyun terapisinin temelleri. (B. T. Özkaya Çev.), Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Teber, M. (2015). Çocuk Merkezli Oyun Terapisi'nin çocuklarda görülen davranış sorunlarının çözümüne etkisi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Hasan Kalyoncu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Teber, M. (2017). Oyun terapistlerinin iş doyumu. Türk Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 2 (1), 38.
• Teke, E. (2019). Oyun terapisiyle bütünleştirilmiş grupla psikolojik danışmanın ilkokul öğrencilerinin sosyal kaygı düzeylerine etkisi, Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi, Konya: Necmettin Erbakan Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Teke, E. ve Sürücü, A. (2020). Oyun terapisiyle bütünleştirilmiş grupla psikolojik danışmanın ilkokul öğrencilerinin sosyal kaygı düzeylerine etkisi. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9 (2), 695.
• Temizel, B. (2019). Çocuk Merkezli Oyun Terapisi'nin 4-9 yaş arası çocuklarda görülen kaygı düzeylerine etkisi: retrospektif bir çalışma, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Turan, M. (2018). https://www.tavsiyeediyorum.com/makale_19559.htm, Erişim tarihi: 28.05.2020.
• Türkmen, B. (2015). Bir çocuk ve bir terapistin oyun terapisi sırasındaki duygu durumunun videodan otomatik analizi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Unicef. (2020). https://www.unicef.org/turkey/%C3%A7ocuk-haklar%C4%B1na-dair-s%C3%B6zle%C5%9Fme, Erişim tarihi: 28.05.2020.
• Yanıt, E. (2019). Selektif mutizm vakasının Yönlendirilmemiş Oyun Terapisi teknikleri ile sağaltımı (Olgu sunumu). Türkiye Bütüncül Psikoterapi Dergisi, 2 (3), 68.
• Yanıt, E. (2020). “Çocuğumu benden alın!” Sınır koyma probleminin Çocuk Merkezli Oyun Terapisi ile sağaltımı (Olgu sunumu). Türkiye Bütüncül Psikoterapi Dergisi, 3 (5), 35.
• Yeşil, S. (2007). Uluslararası ortaklıklar: Kültürel farklılıklar ve bu farklılıkların üst yönetim grubunun çalışma ve performansına etkileri. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (13), 232-233.
• Yıldırım, Ali. (1999). Nitel araştırma yöntemlerinin temel özellikleri ve eğitim araştırmalarındaki yeri ve önemi. Egitim ve Bilim, 23 (112), 7-9.
• Yıldız, C. (2015). Oyun terapisiyle bütünleştirilmiş grup terapisinin çocukların utangaçlık düzeylerine etkisi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Yılmaz, Ö. (2018). Okul öncesi çocuklarda oyun terapinin ayrılık kaygısı üzerine etkisinin değerlendirilmesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Zonguldak: Bülent Ecevit Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
• Yılmaz, S. (2019). Çocukluk çağında görülen psikolojik sorunların oyun terapisi ile sağaltımı, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Yumru, H. ve Koç, Ş. (2019). Türkiye’de çocuk sağlığı hemşireliği uygulamalarında oyun terapisinin kullanımı: Literatür incelemesi. Pediatric Practice and Research, 7 (3), 121.
• Zorlu, A. (2016). Yönlendirici olmayan oyun terapisinin; dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu belirtili çocukların duygu ve davranışları üzerindeki etkisinin incelenmesi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Zulliger, H. (2000). Çocukta oyunla tedavi. (K. Şipal Çev.), İstanbul: Cem Yayınevi, 34-45.