Okul-Gerçek Yaşam ve Sorumluluk Üstlenme İlişkisini Sorgulayan Yeni Bir Drama Yaklaşımı: Komisyon Modeli

Bu çalışma, drama alanı öncülerinden Dorothy Heathcote’un son dönem drama yaklaşımlarından olan ve drama alanında yeterince bilinmeyen “Komisyon Model” yaklaşımını tanımlamak, bu tanımdan hareketle bir uygulama örneği geliştirmek ve uygulama örneğine dahil olan öğrencilerin yaşantılarını komisyon modelin amaçları doğrultusunda analiz etmek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırma, nitel araştırma desenlerinden eylem araştırması deseniyle yapılandırılmıştır. Araştırma grubunu, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesinde 2015-2016 eğitim öğretim döneminde farklı anabilim dallarında öğrenim görmekte olan öğretmen adayları oluşturmuştur. Uygulama sürecinde gözlem, görüşme, görsel sunumlar, yansıtıcı özetler, ses kaydı ve video kaydı yolu ile veriler toplanmıştır. Araştırma sürecinde toplanan veriler tümevarım analizi ve içerik analizi teknikleri kullanılarak çözümlenmiştir. Bu araştırmadan elde edilen bulgular, komisyon model yaklaşımının gerçek yaşamda var olan problem durumlarını çözen, sorumluluk üreten ve sosyal etkileşim yolu ile işbirlikli öğrenme ortamı sunan bir yaklaşım olduğunu göstermiştir. Bu bulgulardan hareketle, Komisyon model uygulamalarının drama disiplini içerisinde daha fazla yer bulması ve okul gerçek yaşam ilişkilerinin bu anlayışla yapılandırılması önerilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Komisyon modeli yaklaşımı, Eğitimde yaratıcı drama, Öğretmen adayları, Okul-gerçek yaşam ilişkisi, Dorothy Heathcote

PDF

___

Bayad, A. (2016). Erving Goffman’ın benlik kavramı ve insan doğası varsayımı. Psikoloji Çalışmaları Dergisi. 36(1), 65-80.
Creswell, J. W. (2013). Nitel araştırma yöntemleri beş yaklaşıma göre nitel araştırma ve araştırma deseni. Ankara: Siyasal Kitabevi.
Dewey, J. (1996). Democracy and education. (Çev. Otaran, M.S.) Ankara: Başarı Kültür Yayınları Dizisi
Ekiz, D. (2009). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
Eriksson, S. A. (2009). Distancing at close range. ABO Akademi.
Fiala, O. (1977). “An artistic affinity. Notes on Dorothy Heathcote’s and Bertolt Brecht’s modes of work”.
National Association of Drama in Education Journal. 2(1), 29-32.
Goffman, E. (2009). Günlük yaşamda benliğin sunumu. İstanbul: Metis Yayınları.
Heathcote, D. (1985). Improvisation. In Dorothy Heathcote: Collected writings on education and drama, (ed.
Liz Johnson and Cecily O’Neill) , 44_8. London: Hutchinson.
Hesten, S. (1993). The Dorothy Heathcote Archive (Doctoral Dissertation). Manchester, Metropolitan University.
Kuzu, A. (2005). Oluşturmacılığa dayalı çevirimiçi destekli öğretim: Bir eylem araştırması (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Eskişehir Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
Metinnam, İ., Adıgüzel, Ö. (2016). “Bireyin bireyselliği” odağında Brian Way’in drama anlayışının incelenmesi. Yaratıcı Drama Dergisi. 11(2), 1-28.
Schön, D. A. (1983) The reflective practitioner: how professionals think in action. San Francisco: Ca, Jossey-Bass.
Tor, H. A. (2008). A comparative analysis of the relationship between dramaturgy and epistemology in the praxis of Gavin Bolton and Dorothy Heathcote. Research in Drama Education:The Journal of Applied Theatre and Performance. 13(3), 321-335.
Özen, Z. (2011). Dorothy Heathcote’un yaratıcı drama yaklaşımları (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
Yıldırım, A., Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (9. Baskı). Ankara: Seçkin Yayınları.