Bu araştırma farklı olaylar sonucunda LGBTİ+ bir yakınını kaybetmiş olan LGBTİ+ bireylerin kayıpsonrasında meydana gelen duygularını, yas tutma pratiklerini ve örgütlenme biçimlerini İstanbulŞişli’deki “Boysan’ın Evi” özelinde değerlendirme amacı taşımaktadır. Aynı zamanda, LGBTİ+ hareketiiçinde önemli bir aktivist olan ve 2015 yılında hayatını kaybeden Boysan Yakar’ın, ailesi tarafından2016 yılında Boysan’ın Evi adıyla LGBTİ+ örgütlerinin ve STK’ların kullanımına açılan evin yaşanılankayıplar sonrasında LGBTİ+ bireyler için nasıl bir anlam taşıdığına odaklanmaktadır. Araştırmakapsamında duygu, yas, örgütlenme ve alternatif kamusallık kavramlarından yola çıkarak kaybınLGBTİ+ bireylerin hayatlarına nasıl tesir ettiği sosyolojik bağlamda tartışmaya açılmakta ve Boysan’ınEvi’nin kaybın ardından bir alan olarak ne gibi imkânlar tanıdığı sorularına yanıt aranmaktadır.Türkiye’de yasları egemen kamusal alanın dışında bırakılan gruplardan biri olan LGBTİ+ topluluğuözelinde gerçekleştirilen saha çalışması sonucunda LGBTİ+ bireylerin yası salt heteronormatifpratikler bütünü olarak değerlendirdikleri ve bu nedenle reddettikleri görülmektedir. LGBTİ+bireylerin melankoli-yas ikiliğini aşmaya çalışan, acıyı yapısöküme uğratan, unutmanın yerinehatırlamayı koyan, gullümi pratikler içeren bir queer yas deneyimi yaşadığı söylenebilir. Boysan’ınEvi’nin ise bir yandan LGBTİ+ bireylerin normun dışında kurulan bir yas pratiğini gerçekleştirmelerineimkân tanıması, bir yandan da örgütlü mücadelenin devam edebilmesi için yeni bir mekân kurmasınedeniyle alternatif bir kamusallık yarattığı görülür.

This research explains LGBTI+ individuals’ emotions, mourning practices and forms of organizationupon losing another LGBTI+ acquaintance as a consequence of different events by specificallyfocusing on Boysan’ın Evi which is located in İstanbul Şişli. It focuses on the meanings LGBTI+individuals attribute to Boysan’ın Evi within the context of their own losses. Boysan’ın Evi wasopened in 2016, after one of the most prominent activists within the LGBTI+ movement BoysanYakar’s death in 2015. Boysan Yakar’s family opened the space for the use of LGBTI+ organizationsand NGOs. Through exploring notions of emotion, mourning, organization and alternative publicityin sociological context, this research discusses how loss affects LGBTI+ individuals’ lives and whatkinds of possibilities Boysan’ın Evi enables as a sphere after experience of loss. According to thefindings of the fieldwork conducted with LGBTI+ community whose mourning process are excludedfrom public sphere, this research concludes that LGBTI+ individuals identify mourning withheteronormative practices, and thus they reject it. After a loss, LGBTI+ individuals experience aqueer way of mourning that contains gullümii practices, a melancholy that tries to overcome thedualism of mourning, deconstruct pain, and replace forgetting with reminiscence. Boysan’ın Evienables LGBTI+ individuals to realize mourning that is constructed out of the norm, and also createsan alternative publicity existence for the continuity of organizational resistance.