Köpeklerde karşılaşılan mandibula kırıklarının sağaltımında akrilik eksternal fiksasyon tekniğinin klinik ve radyolojik değerlendirilmesi
Bu çalışmada
köpeklerde karşılaşılan mandibula kırıklarının akrilik eksternal fiksasyon
tekniğinin klinik ve radyolojik değerlendirilmesi amaçlandı. Çalışmada 5 köpek
bu metotla sağaltılmıştır ve her olgu 45-50 gün arasında değişen sürelerde
takip edildi. Çalışmada hastalara ait preoperatif radyografiler alındı ve
etkilenen mandibula bölümü değerlendirildi. Sağaltımda 2 mm’lik steinmann
pinleri, 9,0 mm endotracheal tüpler ve akrilik kullanıldı. Her hastanın
postoperatif 10., 30., ve 45. gün radyografileri alındı. Olgulardan 4’ü (Olgu
no 1, 2, 3 ve 4) başarıyla sağaltılırken 1 olguda (olgu no 5) oklüzyon sağlanamadı.
Bütün iyileşme periyodu boyunca gıda alımı, yumuşak gıdalarla kontrollü bir şekilde
yapıldı. Dört olguda (Olgu no 1, 2, 3 ve 4) sağaltım süreci başarıyla
tamamlanmasına rağmen, bir olgunun (Olgu no 5) postoperatif 30. günden sonra
takibi yapılamadı. Sağaltım süresinin sonunda, takibi yapılan dört olguda (Olgu
no 1, 2, 3 ve 4) herhangi bir komplikasyona rastlanmadı. Akrilik eksternal
fiksatörler köpeklerin mandibula kırıklarında ucuz bir sağaltım metodu olarak
kullanılabilir. Yüksek iyileşme ve düşük komplikasyon oranı göz önüne alındığında
akrilik eksternal fiksatörlerin Corpus mandibulae kırıklarında kullanımı
desteklenmektedir. Akrilik eksternal fiksatörler, köpeklerin Mandibulae, Femur,
Tibia, Antebrachium ve Humerus kırıklarının sağaltımında alternatif ve ucuz bir
sağaltım metodu olarak düşünülebilir.
Clinical and radiological evaluation of acrylic external fixation technique of mandible fractures in dogs
The aim of this
study was to evaluate the results of treatment of a mandibular fracture with
the use of acrylic external fixator in dogs. Five dogs were treated with this
method. Each patient was followed up for 45-50 days. In this study,
preoperative radiographs were taken for each patient and the fracture was
evaluated. Steinmann pins (2 mm), endotracheal tubes (9,0 mm) and polymethylmethacrylate
acrylic were used for treatment. Postoperative radiographs were taken at 10th, 30th and 45th days for each
patient. Four dogs were treated successfully (Case 1, 2, 3 and 4). But
anatomical occlusion could not be achieved in one case (Case 5). Controlled
feeding with soft foods was maintained during the postoperative period. Despite
follow up period could be completed successfully for 4 cases (Case 1, 2, 3 and
4), one case (Case 5) could not be followed up after postoperative 30th days. No
complication was observed in this four cases which could be followed up at the
end of the healing period. Acrylic external fixators can be used to repair
fractures of mandibula as a cheaper treatment method in dogs. The high healing
rate associated with a functional outcome and low complication rate support the
use of acrylic external fixators for fractures of corpus mandibulae. Acrylic
external fixators should be considered as an alternative and cheaper technique
for management of fractures of the mandibulae, femur, tibia, antebrachium and
humerus in dogs.
