Yavuz SAĞLAM, Kübra TERİM KAPAKİN, İbrahim BALKAYA

Bir Ceylanda (Gazelle gazelle) Hidatid Kist Olgusu

Bu çalışmada, bir ceylanda (Gazelle gazelle) rastlanan karaciğerdeki hidatid kist olgusunun patolojik ve parazitolojik bulguları tanımlandı. Çalışmanın materyalini, Erzurum Palandöken İlçe Belediyesi’ne ait yerel bir parkta barındırılırken ölü olarak bulunan ceylana ait karaciğer oluşturmuştur. Makroskopik olarak karaciğer oldukça sert kıvamda olup, hem visseral hem de pariyetal yüzeyinde diffuz dağılım gösteren, dışarı doğru taşkın ve yumuşak kıvamlı yoğun hidatik kist yapıları dikkati çekti. Bu kistlerin büyüklükleri 0.5 ile 2.5 cm arasında değişmekte olup, içleri sarımsı beyaz renkte sıvı ile doluydu. Kistlerdeki germinal membranlar ve kist sıvıları protoskoleks yönünden mikroskobik olarak incelendi ancak protoskolekslere rastlanılmadı. Karaciğer dokusunun mikroskobik incelemesinde, glisson kapsülasında aşırı kalınlaşma, fibrozis, pseudolopların oluşumu ile karakterize bir siroz tablosu ile birlikte parankimde yoğun kanama odakları ve parazite ait kist yapıları gözlendi. Kist duvarının çevresinde nekrotik alanlar, çok sayıda yabancı cisim dev hücreleri, epiteloid histiyosit, histiyosit, lenfosit ve eozinofilik hücre infiltrasyonu mevcuttu. Bu yapılar dıştan fibrosit ve fibroblastlardan oluşan fibröz bir kapsül ile çevrelenerek bir granulasyon dokusu şekillendirmişti. Yabani hayat yaşayan bir ceylanda gözlenen bu hidatid kist olgusu, ilgili literatür ışığında dünyada ikinci, Türkiye’de ise bildirilen ilk olgudur.

Anahtar Kelimeler:

Ceylan, Hidatik Kist, Karaciğer, Patoloji

PDF

___

Arslan MÖ., Umur Ş., 1997. Erzurum mezbahalarında kesilen koyun ve sığırlarda hidatidozun yayılışı ve ekonomik önemi. Kafkas Üniv. Vet. Fak. Derg., 3, 167-171.
Milli ÜH., Hazıroğlu R., 1997. Veteriner Patoloji, 1. Cilt, Tamer matbaacılık, Ankara.
Presnell J., Schreibman MP., 1997. Animal Tissue Techniques. 5th ed., The Johns Hopkins University Pres Ltd., London. pp. 269-271.
Dalimi A., Motamedib GH., Hosseini M., Mohammadianc B., Malaki H., Ghamari Z., Ghaffari Far F., 2002. Echinococcosis / hydatidosis in western Iran. Vet. Parasitol., 105, 161-171.
Eckert J., Deplazes P., Craig PS., Gemmell MA., Gottstein B., Heath D., Jenkins DJ., Kamiya M., Lightowlers M., 2002. Echinococcosis in animals: clinical aspects, diagnosis and treatment. WHO/OIE Manualon Echinococcosis in Humans and Animals:a Public health Problemof Global Concern Edited by J. Eckert, M.A. Gemmell, F.-X. Meslin and Z.S. Pawłowski. WHO and OIE publishing.
Altintas N., 2003. Past to present: echinococcosis in Turkey, Review article. Acta Tropica., 85, 105-112.
Simsek S., Koroglu E., Dumanli N., Aktas M., Saki CE., Altay K., Utuk AE., 2005. Seroprevalance of cattle hydatidosis in some districts in the east Anatolian region of Turkey. Turk. J. Vet. Anim. Sci., 29, 1305- 1310.
Ütük AE., Şimşek S., Köroğlu E., 2005. Echinococcus cinsinin möleküler genetik karakterizasyonu. T. Parazitol. Derg., 29, 171-176.
Jenkins DJ., Romig T., Thompson RCA., 2005. Emergence/re-emergence of Echinococcus spp. a global update, Invited review. Int. J. Parasitol., 35, 1205-1219.
Kaplan M., Baspinar S., 2009. Prevalence and Economic Significance of Cystic Echinococcosis among the Slaughtered Animals in Elazig.. J. of Anim. and Vet. Adv., 8, 1842-1845.
Simsek S., Eroksuz Y., 2009. Occurrence and molecular characterization of Echinococcus granulosus in Turkish mouflon (Ovis gmelinii anatolica). Acta Tropica, 109, 167-169.
Thompson RCA., Lymbery AJ., 1988. The nature, extent and significance of variation within the genus Echinococcus. Adv. Parasitol., 27, 209-258.
Yılmaz H., Cengiz ZT., Çiçek M., 2009. The Problem of Cystic Echinococcosis in Van Province. Kafkas Üniv. Vet. Fak. Derg., 15, 607-610.
Avcıoğlu H., Kapakin Terim K A., Balkaya İ., 2010. Sığırlarda Nadir Yerleşimli Kistik Ekinokokoz Olguları. Kafkas Univ. Vet. Fak. Derg., 16, 139-141.
Ütük AE., Pişkin FÇ., 2010. Melez Bir Dağ Keçisinde Kistik Hydatidosis ve Moleküler Karakterizasyonu. Kafkas Univ. Vet. Fak. Derg., 16, 671-673.