Eğitimde Yeni Bir Yön Arayışı Bağlamında “21. Yüzyıl Becerileri ve Eğitim Felsefesi”

Eğitim, içinde bulunduğu toplumsal koşullar, çağın ihtiyaç ve beklentilerinden bağımsız değildir. Tarihsel süreçte yaşanan ekonomik, sosyal ve siyasi değişimler yanında, çağın düşünce, inanç ve felsefi düşünce biçimleri, eğitim üzerinde etkili olmaktadır. 21. yüzyılda yaşanan değişimler eğitim anlayışında önemli bir değişim yaratmaktadır. 21. yüzyıl becerileri olarak tanımlanan eğitim anlayışının, yüzyılın ihtiyaçları doğrultusunda geliştiği düşünülmektedir. Amacımız yüzyılın eğitim anlayışı olarak geliştirilen ve standartları uluslararası boyutta meşruiyet kazanan 21. yüzyıl becerilerinin incelenmesidir. 21. yüzyıl becerilerinin şekillenmesinde, küreselleşme, Endüstri 4.0 Devrimi ve bilgi iletişim teknolojilerinde yaşanan değişimin etkili olduğu düşünülmektedir. 21. yüzyılda yetiştirilmek istenen insana özgü niteliklerin belirlenmesinde yaşanan değişimlerin etkili olduğu anlaşılmaktadır. Yüzyılın ihtiyaçlarına cevap verilmesi ve piyasa taleplerinin karşılanması için yeni düzenin standartları şekillendirilmektedir. Uluslararası eğitim standartlarının, küresel piyasa beklentileri doğrultusunda şekillendirildiği düşünülmektedir. Araştırmada, OECD ve IMF başta olmak üzere, eğitime yön veren uluslararası aktörlerin eğitim hedeflerinin belirlenmesi hedeflenmektedir. Uluslararası kurumlarca belirlenen ve denetlenen eğitim anlayışının amaç, hedef ve uygulamaları felsefi bir bakışla ele alınmaktadır.

___

  • Aktaş, C. (2007). “Enformasyon Toplumu Bağlamında Türkiye”. Selçuk Üniversitesi İletişim Fak. Dergisi, 4, 4: 181-193.
  • Apple, M. W. (2006). Eğitim Ve İktidar (Çev: Ergin Bulut). İstanbul: Kalkedon Yayınları.
  • Ardıç, E. & Altun, A. (2017). Dijital Çağın Öğreneni. Uluslararası Sosyal Bilgilerde Yeni Yaklaşımlar Dergisi, 1, 12-30.
  • Bakır, K. (2007). “Jean Jacques Rousseau'nun Natüralist Eğitim Anlayışı”. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 15: 103-122.
  • Balci, A. (2001). “Sosyal Bilimlerde Araştırma”, Ankara: PegemA Yayıncılık.
  • Bozkurt, Ş. B. & Çakır, H. (2016). Ortaokul Öğrencilerinin 21. Yüzyıl Öğrenme Beceri Düzeylerinin Cinsiyet Ve Sınıf Seviyesine Göre İncelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39: 69-82.
  • Carneiro, R. & Draxler, A. (2008). Education for the 21st Century: Lessons and Challenges. European Journal of Education, Vol. 43, No. 2: 149-160.
  • Cevizci, A. (2011). Eğitim Felsefesi. Ankara: Say Yayıncılık.
  • Çalık, T. & Sezgin, F. (2005). Küreselleşme, Bilgi Toplumu Ve Eğitim. Gazi Üniversitesi Kastamonu Eğitim Dergisi, Mart 2005 Cilt:13 No:1, Ss.55-66.
  • Çam, T. (2006). Küreselleşme ve Eğitim (1980 Sonrası Neoliberal Eğitim Politikalarının Türk Eğitim Sistemine Etkisi). (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ege Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
  • Çetin, O. U. (2015). Küreselleşmenin Eğitimin Farklı Boyutları Üzerindeki Etkileri. Çağdaş Yönetim Bilimleri Dergisi, 1: 75-93.
  • Geisinger, K. F. (2016). 21st Century Skills: What are They and How Do We Assess Them?. Applied Measurement in Education, V 29, N 4: 245–249.
  • Grenlaw, J. (2015). “Deconstructing the Metanarrative of the 21st Century Skills Movement”. Educational Philosophy and Theory, 47(9), 894-903.
  • Gutek, L. G. (2014). Eğitime Felsefi ve İdeolojik Yaklaşımlar. (Çev: Nesrin Kale), Ankara: Ütopya Yayınevi.
  • Khan. S. (2016). Dünya Okulu Eğitimi Yeniden Düşünmek. (Çev: Cem Akbaş), İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Küçükcan, T. & Gur, B. S. (2010). Türkiye'de Yükseköğretim: Karşılaştırmalı Bir Analiz. SETA, Siyaset, Ekonomi ve Toplum Araştırmaları Vakfı, 80-83.
  • Noddings, N. (2016). “Eğitim Felsefesi”. Ankara, Nobel Yayınları.
  • Oblinger, D. G. & OBLINGER, J. L. (2005). “Educating the Net Generation”. EDUCAUSE: Transforming Education Through Information Technologies.
  • Öcal, F. M. & Altıntaş, K. (2018). Dördüncü Sanayi Devriminin Emek Piyasaları Üzerindeki Olası Etkilerinin İncelenmesi ve Çözüm Önerileri. OPUS–Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 8,15, 2066-2092.
  • Parlar, H. (2012). Bilgi Toplumu, Değişim ve Yeni Eğitim Paradigması. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı 4, Nisan-Eylül, 193-209.
  • Prensky, M. (2001). Digital Natives, Digital Immigrant. From On the Horizon (MCB University Press, Vol. 9 No. 5, October (Part1).
  • Pond, W. K. (2001). Twenty-First Century Education and Training: Implications For Quality Assurance. The Internet and Higher Education, 4(3): 185-192.
  • Sayılan, F. (2006). Küresel Aktörler (DB ve GATS) ve Eğitimde Neo-liberal Dönüşüm. Jeoloji Mühendisleri Odası Haber Bülteni, 4, 44-51.
  • Şahin, M. C. (2009). Yeni Bin Yılın Öğrencilerinin Özellikleri. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9, S 2, 155–172.
  • Tarhan, A. B. (2010). “Türkiye’de Postmodernizmle Değişen Siyasetin Siyasal İktidara Yansıması”. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetimi Anabilim Dalı, Kamu Yönetimi Programı, Doktora Tezi, İzmir.
  • Trilling, B. & Fadel, C. (2009). 21st Century Skills “Learning for Life in Our Times”. Jossey-Bass Company Press.
  • Toffler, A. (2008). Üçüncü Dalga, Bir Fütürist Ekonomi Analizi Klasiği. Selim Yeniçeri, İstanbul: Koridor Yayıncılık.
  • Topses, G. (1982). Eğitim Felsefesi Temel Sorunları. Ankara: Dayanışma.
  • Torun, N. K. & Cengiz, E. (2019). Endüstri 4.0 Bakış Açısının Öğrenciler Gözünden Teknoloji Kabul Modeli (TKM) İle Ölçümü. Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, 22,235-250.
  • Wright, E. & Lee, M. (2014). Developing skills for youth in the 21st century: The role of elite International Baccalaureate Diploma Programme schools in China. International Review of Education, 60(2), 199-216.
  • World Economic Forum (2016, March). New Vision for Education: Fostering Social And Emotional Learning Throught Technology. Geneva: World Economic Forum. https://www.weforum.org/agenda/2016/03/21st-century-skills-future-jobs-students/