UYGUR DİASPORASINDA KULLANILAN KİTLE İLETİŞİM ARAÇLARI ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME

Kitle iletişim araçları genellikle bilgilendirme, kültürel değerlerin korunması ve aktarılması, toplumsallaştırma, eğitim ve eğlence gibi işlevlerinin yanı sıra günümüz dünyasının zorlamasıyla kitleleri yönlendirme, kamuoyu oluşturma, gündem belirleme ve toplum bilincini biçimlendirme gibi çok önemli işlevlere sahiptir. Her ülke mevcut koşullarına ve siyasal sistemlerine bağlı olarak kendi çıkarları doğrultusunda kitle iletişim araçlarını kullanmakta ve bu araçların işlevlerini belirlemektedir. Devlet ötesi bir varoluş olan diasporaların kitle iletişim araçlarına sahip olabilmeleri, kullanabilmeleri ve bu araçların hangi işlevleri yerine getirebileceği büyük ölçüde bulunduğu ülkelerin siyasal sistemi, anavatanlarıyla olan ilişkisi, diaspora üyelerinin ekonomik durumu ve entelektüellik düzeyi gibi faktörlere bağlıdır. Aynı zamanda diasporada kullanılan kitle iletişim araçları dağılmış nüfusu bir arada tutmak için daha fazla işlevleri daha etkin biçimde yerine getirmek zorundadır. Çalışma, yöntem olarak nitel ve betimleyici bir araştırmadır. Araştırma verileri literatür taraması (kitap, dergi, website vb.) ile elde edilmiş ve nitel bir analize tabi tutulmuştur. Çalışmada Uygur diasporasının hem var kalma çabası hem de bağımsızlık mücadelesinde kullandıkları kitle iletişim araçlarının genel durumunu değerlendirmek amaçlanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Uygur Diasporası, Kitle İletişimi, Yazılı Basın, Görsel İşitsel Medya, Yeni Medya

PDF

___

BEGTİMUR, Mehmet Emin. (2021). “Dijital Dünyada İtibarın İnşası ve Yönetimi”. Dijital Yönetim & Pazarlama & Medya. (Ed.: Hande Ayhan Gökcek), s .193-216, Ankara: Nobel Yayıncılık.
BERELSON, Bernard ve STEİNER, Gary. (1964). Human Behavior: An Inventory of Scientific Findings. New York: Brace & World. Inc.
BOTTOMORE, Tom. (1997). Frankfurt Okulu. (Çev.: Ahmet Çiğdem), Ankara: Vadi Yayınları.
ERDOĞAN, İrfan ve ALEMDAR, Korkmaz. (1990). İletişim ve Toplum. Ankara: Bilgi Yayınevi.
ERDOĞAN, İrfan. (2005). İletişimi Anlamak. Ankara: Erk Yayınları.
FİSKE, John. (2003). İletişim Çalışmalarına Giriş. (Çev.: Süleymen İrvan), Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
GERBNER, George. (1966). “An Institutional Approach to Mass Communications Research” (Editor: Lee Thayer). Communication: Theory and Research, Spring, s. 429-445.
GIDDENS, Anthony. (2008). Sosyoloji, İstanbul: Kırmızı Yayınları.
GÜNGÖR, Nazife. (2013). İletişim: Kuramlar ve Yaklaşımlar. Ankara: Siyasal Kitabevi.
KUL, Ömer ve TUNCER, Tekin. (2015). “XX. Asırda Doğu Türkistan’da Göçler”. Türk Dünyasında Sürgün ve Göç, s. 193-232.
KUL, Ömer. (2017). 100 Soruda Doğu Türkistan. İstanbul: Rumuz Yayınları.
ÖZKÖK, Ertuğrul. (1985). İletişim Kuramları Açısından Kitlelerin Çözülüşü. Ankara: Tan Yayınları.
TUNCER, Tekin. (2014). “Doğu Türkistan’dan Türkiye’ye Yapılan 1961 Göçü ve Mehmet Kasım Cantürk”. I. Uluslararası Türk Kültürü Araştırmaları Sempozyomu, s. 270-278.
TUNCER, Tekin. (2018). “Türkiye’de Yaşayan Doğu Türkistanlıların Kurduğu Sivil Toplum Örgütleri ve Bunların Faaliyetleri: Doğu Türkistan Göçmenler Cemiyeti Örneği”. History Studies, Vol. 10, No. 5, s. 205-221.
TÜRKOĞLU, Nurçay. (2004). Toplumsal İletişim. İstanbul: Babil Yayınları.
YILDIZ, Bahadır. (2009). Üç Boyutlu Ortam ve Somut Materyal Kullanımının Uzamsal Görselleştirme ve Zihinde Döndürme Becerilerine Etkileri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi.
YUMLU, Konca. (1994). Kitle İletişim Kuram ve Araştırmaları. İzmir: Nam Yayınları.