Peyami Safa’nın en beğendiği eseri olan Yalnızız, ele aldığı konular; insana bir birey olarak vermek istediği mesajlar ve kurgusal yapısı açısından dikkat çekici bir romandır. Yazarın bu romanda kişileri; çeşitli roller ve karakterlerle simgeleştirdiği, belli anlamlar etrafında oluşturduğu ve bu anlamlar yoluyla okuru yönlendirmek istediği görülmektedir. Çalışmanın konusu da Peyami Safa’nın Yalnızız romanında, artık gitgide yalnızlaşan ve birey olma yolunda kısırlaşan insanı anlamlandırma meselesine yaklaşımı, konuyu ele alış biçimi ve bu noktada okura ulaşma çabasının açıklanmasıdır. Böylelikle yazarın insan açısından ele aldığı meseleler, özellikle Simeranya adını verdiği ütopik dünyası üzerinden kurmaya çalıştığı sosyal düzen ve sistemin temelinde yatan insan algısı, hatta bu açıdan yazarın düştüğü ikilemler ile bazı anlamsal eksiklik ve karmaşıklıkların ortaya konması amaçlanmıştır. Romanda ideal insan tipi olarak öne çıkan Samim’in diğer roman kişileriyle olan diyaloglarından ve anlatıcı yoluyla öğrenilen düşüncelerinden yola çıkarak yazarın; insanın varoluşsal bunalımına nasıl eğildiğini, vurgulamaya çalıştığı ideal insanın ve ötekinin eylemlerine yönelttiği bakış açısını değerlendirmek mümkündür.