Toplumsal Dinamizm ve Spor

Toplum yaşayan bir örgenliktir. Fert, grup ve toplum bazında bazı dinamiklere sahiptir. Toplumsal dinamiğin en temel sektörlerinden birisi de spordur. Spor sağlıklı bir neslin yetiştirilmesinde, toplumsal kalkınmanın desteklenmesinde, sosyal adaletin temininde, temiz bir çevrenin tesisinde çok önemli bir role sahiptir. Sporun geleceğini tehdit eden bazı faktörler bulunmaktadır. Bunlar; a. Doping b. Şike c. Şiddettir. Sporun geleceği bu handikaplardan kendisini temizlemesine bağlıdır. Bu imkânsız değildir. Fakat bu toleranssız, uluslararası işbirliği ve sürekli bir mücadeleyi gerektirmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Toplum, spor, eğitim, çevre ve kalkınma, sporun geleceği.

Social Dynamism and Sports

Society is a living organism. It involves some dynamics on the basis of individual, group and society. Sports are one of the fundamental segments of social dynamism. Sports have a very important role in raising a healthy generation, in supporting social development, in the assurance of social justice, and in the establishment of a clean environment. Some factors that threaten the future of sports: a) Doping b) Rigged game c) Violence The future of sports depends on the clearance of these handicaps. This is not impossible; however, it requires a rigid international collaboration and a constant campaign.

Keywords:

Society, sports, education, environment and development, the future of sports.,

PDF

___

BAYAR, P. (2003). Spor Yapan ve Yapmayan Bayanların Kişilik Özelliklerinin Karşılaştırılması. Spor Bilimleri Dergisi, 14(3), 133-143.
BORA, A. (2012). Bir Millî Vazife Olarak Spor ve Kadınlar. Spor Bilimleri Dergisi, 23(4), 2202
ALPMAN, C. (1972). Eğitim Bütünlüğü İçinde Beden Eğitim ve Çağlar Boyu Gelişimi. İstanbul: Millî Eğitim Basımevi.
BULGU, N. (2005). Sporda Şiddet ve Alt-Kültür. Spor Bilimleri Dergisi, 16(4), 229-250.
BULGU, N. (2012). Futbolda Şiddetin Erkeklik Anlamları. Spor Bilimleri Dergisi, 23(4), 2072
CELKAN, H. Y. (1989). Eğitim Sosyolojisi. Erzurum: Atatürk Üniversitesi Yayınları.
ÇETİN, C. (2011). Rusya’dan 50 Milyon Dolarlık Yatırım, Tam Saha. TFF Dergisi, 75, 50-51. Department for Culture, Media and Sport. (2008). DCMS Sustainable Development Strategy: Sectors. (Erişim Tarihi: 07 Mart 2009).
DEMİRHAN, G. (203). Kültür Eğitim Felsefe ve Spor Eğitimi İlişkisi. Spor Bilimleri Dergisi, 14(2), 92-103. DOĞAN, M. (1990). Tarih ve Toplum. Ankara: Rehber Yayınları.
DÖNMEZER, S. (1982). Sosyoloji. Ankara: Savaş Yayınları.
ERDEMLİ, A. (1990). Hümanizma Olarak Spor. Spor Bilimleri I. Ulusal Sempozyumu Bildirileri. Ankara: Hacettepe Üniversitesi, 11-22.
ERGİL, D. (1984). Toplum ve İnsan. Ankara: Turhan Kitabevi Yayınları.
ERKAL, M. (1978). Sosyolojik Açıdan Spor. İstanbul: Kutsun Yayınevi.
EVLİYAOĞLU, G. (1971). Nerede Duruyoruz? İstanbul: Hareket Yayınları.
FİŞEK, K. (1983). Devlet Politikası ve Toplumsal Yapıyla İlişkileri Açısından Spor Yönetimi. Ankara: AÜ SBF Yayınları.
GRÖSSİNG, S. (1991). Beden-Spor-Hareket. 1. Eğitim Kurumlarında Beden Eğitimi ve Spor Sempozyumu (19-21 Aralık, İzmir) Bildiri Kitabı. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı Okul İçi Beden Eğitimi Spor ve İzcilik Dairesi Başkanlığı, 47-54.
GÜZEL, P., DİLŞAD, Ç. ve ATALAY NOORDEGRAAF, M. (2009) Sürdürülebilir Kalkınmanın Çevre Boyutunda Uluslar arası Olimpiyat Komitesi (İOC) Uygulamaları ve Olimpiyat Organizasyonları Kapsamında İncelenmesi. Spor Bilimleri Dergisi, 20(2), 60KAPTAN, S. (1983). Bilimsel Araştırma Teknikleri ve İstatistik Yöntemleri. Ankara: Bilim Yayınları.
KARACA, U. (2011). Hayalin İçinde Hayal mi Var? Tam Saha, TFF Dergisi, 76, 40-41.
KARASAR, N. (1976). Araştırmalarda Rapor Hazırlama Yöntemi, Ankara: Pars Matbaacılık. KERKEZ, F. İ. (2012). Sağlıklı Büyüme İçin Okulöncesi Dönemdeki Çocuklarda Hareket ve Fiziksel Aktivite. Spor Bilimleri Dergisi, 23(1), 34-42.
KNAPP, C. and LEONHARD, P. H. (1968). Teaching Physical Education in Secondary School. A Textbook on Instructional Methods. Mc Graw-Hill Book Company.
KORUÇ, Z. (1994). Bayan Millî Voleybol Takımının Kişilik Örüntüsü. Voleybol ve Bilim Dergisi, 1, 29-34.
KRECH, D ve CRUTCHFİELD, R. S. (1980). Sosyal Psikoloji. (çev. Güngör, E.). İstanbul: Ötüken Yayınları.
KURTKAN, A. (1976). Sosyoloji. İstanbul: İ. Ü. Yayınları.
KÜÇÜK, V. ve KOÇ, H. (2004). Psiko-Sosyal Gelişim Süreci İçerisinde İnsan ve Spor İlişkisi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10, 131-141.
ORHUN, A. (1991). Beden Eğitimi Dersinden Okul Sporu Dersine. 1. Eğitim Kurumlarından Beden Eğitimi ve Spor Sempozyumu (19-21 Aralık, İzmir) Bildiri Kitabı. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı Okul İçi Beden Eğitimi Spor ve İzcilik Dairesi Başkanlığı, 59-68.
OZANKAYA, Ö. (1984). Temel Toplumbilim Terimleri Sözlüğü. Ankara: Savaş Yayınları.
TARAKÇIOĞLU, S. ve DOĞAN, B. (2013). Spor Etiği Bağlamında Gen Dopingi. Spor Bilimleri Dergisi, 24(1), 45-54.
URAS, A. ve ACAR, A. (2008). Türkiye’nin İklim Değişikliğine Uyum Kapasitesinin Arttırılması, BM Ortak Programı, Web Erişim: 02 Nisan 200 www.marmara.gov.tr/document/news/163/sunum.ppt .