MESLEKİ VE TEKNİK ANADOLU LİSESİ ÖĞRENCİLERİNİN OKULA UYUM SÜREÇLERİ HAKKINDA NİTEL BİR ARAŞTIRMA

Nitel desende tasarlanmış bu araştırmanın amacı, Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi 9. sınıf öğrencilerinin okula uyum süreçlerini zorlaştıran nedenleri, okul sosyal hizmeti bağlamında ortaya çıkartmaktır. Araştırmanın çalışma grubu, Sakarya’da amaçlı örnekleme yöntemi ile seçilmiş üç farklı Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesindeki altı okul yöneticisi ve bir rehber öğretmendir. Araştırma verileri üç bölümünden oluşan derinlemesine görüşme yöntemi ile toplanmıştır. Bu kapsamda toplanan veriler nitel analize tabi tutulmuş; üç tema, dokuz koda ayrılmıştır. Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi 9. sınıf öğrencilerinin ortaöğrenim disiplin yönetmeliğini bilmemeleri, akademik başarılarının düşük olması ve 9. sınıflarda haftada 40 saat kültür dersi ağırlıklı yoğun bir program uygulanması, okul ortamına uyum sürecini zorlaştırmaktadır. Uyum problemi en fazla dışsal davranış problemi olarak yansımaktadır. 10. sınıfta alan seçimi büyük oranda uyum problemini ortadan kaldırmaktadır. 9. sınıfların oryantasyon süreçlerinin kısa sürede ve başarılı bir şekilde tamamlanabilmesi için okul sosyal hizmet uzmanlarına gereksinim vardır.

Anahtar Kelimeler:

Alan, Okul Sosyal Hizmeti, Uyum

___

Aydın, A. (2014). Eğitim psikolojisi gelişim-öğrenme-öğretim. Ankara: Pegem Akademi.
Binbaşıoğlu, C. (1995). Okullarda öğretim sorunları. Ankara: Eğit-Der Yayınları.
Budak, S. (2009). Psikoloji sözlüğü. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
Çiçek-Sağlam, A. ve Topçu, Ç. (2015). 9. sınıf rehberlik programının öğrenci görüşlerine göre değerlendirilmesi. Kalem Eğitim ve İnsan Bilimleri Dergisi, 5(1), 171-210.
Dağ, A. (2017). Okul sosyal hizmeti. İstanbul: Açılım Kitap.
Danış, M. Z. (2006). Davranış bilimlerinde ekolojik sistem yaklaşımı. Aile ve Toplum, 3(9), 45-53.
Danış, M. Z. ve Şahbikan, İ. (2014). Suça sürüklenmiş çocukların yeniden toplumsallaşma sürecinde ve insan hakları bağlamında sosyal hizmet yaklaşımlarının yeri ve önemi. Tarih Okulu Dergisi (TOD), 7(18), 627-651.
Emran-Özbulak, B. ve Bulut-Serin, N. (2010). 9. sınıf öğrencilerinin ruhsal sorunları yaşama düzeyleri. 19. Eğitim Bilim Kurultayında Sunulmuştur. 16-18 Eylül Kıbrıs.
Ergin, A. (2014). Eğitimde etkili iletişim. Ankara: Anı Yayıncılık.
Kearney, C. A. (2016). Managing school absenteeism at multiple tiers. New York: Oxford University Press.
Kuş, Z. Karatekin, K. (2009). Öğrencilerin okul ortamında kurallara uygun davranma yeterliklerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 10(1), 183-196.
Gençlerde Uyum Problemleri. (2011). Millî Eğitim Bakanlığı aile ve tüketici hizmetleri. Ankara.
Ochoa, M. G., Lopez, E. E. ve Emler, N. P. (2007). Adjustment problems in the family and school contexts, attitude towards authority, and violent behavior at school ın adolescence adolescence, 42, 779-794.
Özbesler, C. Duyan, V. (2009). Okul ortamlarında sosyal hizmet. Eğitim ve Bilim, 34(154), 17-25.
Özmete, E. (2010). Sosyal hizmette sürdürülebilir kalkınma anlayışı: kavramsal analiz. Aile ve Toplum, 6(22), 79-90.
Pardeck, J. (2015). An ecological approach for social work practice. The Journal of Sociology and Social Welfare. 15(2), 133-142.
Selçuk, Z. (2004). Gelişim ve öğrenme. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Siporin, M. (1980). Ecological systems theory in social work. The Journal of Social and Social Welfare, 7(4), 507-532.
Srivasta, S. P. Singha, P. (2017). Adjustment problems of high and low academic achievers. International Journal of Advanced Education and Research, 2(4),175 - 181.
Teater, B. (2015). Sosyal hizmet kuram ve yöntemleri: uygulama için bir giriş (Çev. Seda Attepe Özden ve Burcu Yakut Çakar). Ankara: Nika Yayınevi.
Tejparkhiji, T. S. (2006). Self liberation from fear, worry and anger. India: Tej Gyan Foundation.
Vural, B. (2004). Öğrenci başarısı için aile-okul birlikteliği. İstanbul: Hayat Yayıncılık.
Zastrow, C. (2014). Sosyal Hizmete Giriş (Ed. Durdu Baran Çiftçi). Ankara: Nika Yayınevi.