___

• Akçay, D. & Özcebe, H. (2012). Okul öncesi eğitim alan çocukların ve ailelerinin bilgisayar oyunu oynama alışkanlıklarının değerlendirilmesi . Çocuk Dergisi, 12(2), 66-71.
• Anılan, H. ve diğ. (2003). Geleneksel çocuk oyunlarının eğitimsel değeri. OMEP Dünya Konsey Toplantısı ve Konferansı Bildiri Kitabı. 2-10.
• Arslan Erdem, N. (2019). Artvin’de çocuk oyunları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Artvin: Artvin Çoruh Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Artar, M., Onur, B., & Çelen, N. (2002). Çocuk oyunlarında üç kuşakta görülen değişimler. Çocuk Forumu, 5(1), 35- 39.
• Baran J., Weres A., Wyszyńska J., Pitucha G., Czenczek-Lewandowska E., Rusek W., Leszczak J., ve Mazur A. (2020). 60 minutes per day in moderate to vigorous physical activity as a natural health protector in young population. International Journal of Environmental Research and Public Health. 17(23),1-11.
• Başal, H.A. (2007). Geçmiş yıllarda Türkiye’de çocuklar tarafından oynanan çocuk oyunları. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi, 20(2), 243-266.
• Başal, H. A. (2010). Geçmişten günümüze Türkiye’de geleneksel çocuk oyunları. Morpa Kültür Yayınları.
• Bağcı, S. ve Kaya, İ. (2022). Okul öncesi dönemde çocukların fiziksel aktivitelerinin artırılmasında geleneksel oyunların rolü. Journal of Sustainable Educational Studies, 3(2), 141-149.
• Bedir Erişti, S. D., Kuzu, A., Kabakçı Yurdakul, I., Akbulut, Y. ve Kurt, A. A. (2013). Bilimsel araştırma yöntemleri. Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Biricik, Z. ve Atik, A. (2021). Gelenekselden dijitale değişen oyun kavramı ve çocuklarda oluşan dijital oyun kültürü. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi (e-gifder), 9(1), 445-469.
• Centers for Diesae Contorol and Preventation (2022). How much physical activity do children need? https://www.cdc.gov/physicalactivity/basics/children/index.htm
• Cengiz, S. A. (1997). Karadeniz Ereğli örneğinde çocuk oyunlarının halk bilim açısından değerlendirilmesi. Çocuk Kültürü, I. Ulusal Çocuk Kültürü Kongresi Bildirileri. Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları.
• Chawla, L. (2001). Significant life experiences revisited once again: Response to Vol. 5(4) Five critical commentaries on significant life experience research in environmental education. Environmental Education Research, 7(4), 451–461.
• Çoban, B ve Nacar E. (2006). Okul öncesi eğitimde eğitsel oyunlar. Nobel Yayıncılık
• Clements, R. (2004). An İnvestigation of the status of outdoor play. Contemporary Issues in Early Childhood, 5(1), 68–80.
• Creswell, J.W. (2008). Educational research: Planning, conducting and evaluating quantitative and qualitative research (3rd Ed.) Upper Saddle River. Pearson.
• ÇOKAUM (2004). Türkiye’de çocuk oyunları: Araştırmalar. Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları. Kök Yayıncılık.
• Çolak, M. (2015). Adana geleneksel çocuk oyunları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Niğde: Niğde Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Demir, İ. (2015). Niğde geleneksel çocuk oyunları ve halkbilimsel incelemesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Niğde: Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Doğan, A. (2010). Geleneksel mahalli çocuk oyunları Malatya ili Battalgazi ilçesi örneği. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Niğde: Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Durualp, E. ve Aral, N. (2014). Oyunun gelişimi ve türleri. Her yönüyle okul öncesi eğitim 3. (Ed: A.B. Aksoy), (s. 231-254). Hedef CS Basın Yayın.
• Erdal, G., & Erdal, K., (2017). Çocuk kitaplarında Nasrettin Hoca tiplemeleri ve bilinçaltı mesaj. Akademik Bakış Dergisi, 88(62), 88-97.
• Ginsburg, K.R. (2007) The İmportance of play in promoting healthy child development and maintaining strong parent-child bonds. Pediatrics, 119, 182-191.
• Gürbüz, D. Ö. (2016). Geleneksel çocuk oyunlari ve eğitimsel işlevleri: Emirdağ örneği. Turkish Studies, 11(14), 529 - 564.
• Glaser, B. G., & Strauss, A. L. (1967). The discovery of grounded theory. Strategies for qualitative research. Aldine.
• Fırat, H. (2013). Çocuk oyunları-eğitim ilişkisi: bezirgân başı örneği, Turkish Studies -International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8(13), 885-896.
• Frasca, G. (2001). Rethinking agency and immersion: Video games as a means of consciousness-raising, Digital Creativity, 12(3), 167-174.
• Hareket, E. (2020). Çocuk hakları evrensel sözleşmesi hükümleri çerçevesinde Türk çocuk oyunlarının incelenmesi. Cumhuriyet Uluslararası Eğitim Dergisi, 9(4), 1083-1106.
• Hazar, Z. , Tekkurşun, D. G. & Dalkıran, H. (2017). Ortaokul öğrencilerinin geleneksel oyun ve dijital oyun algılarının incelenmesi: karşılaştırmalı metafor çalışması. SPORMETRE Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 15(4) , 179-190 .
• Huizinga, J. (2006). Homo Ludens oyunun toplumsal işlevi üzerine bir deneme (Çev.: Mehmet Ali Kılıçbay). Ayrıntı Yayınları
• Işıkoğlu Erdoğan, N., Bayraktaroğlu, E. ve Ayekin Dülger, D. N. (2021). Çocukların dijital veya dijital olmayan oyun tercihleri ve davranışları. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 53, 150-174
• Kacar, D. (2020). Geleneksel çocuk oyunlarının internet bağımlılığı, sosyal beceri ve stres düzeyine etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimler Enstitüsü
• Kandır, A. ve Tezel Şahin, F. (2011). Okul öncesi dönemde oyuncak ve oyun materyalleri eğitici oyuncaklar. Morpa Yayınevi.
• Karğın, D. (2018). Şanlıurfa ili ve çevresi çocuk oyunları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ardahan: Ardahan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Karkınlı, R. (2017). Özbeklerde çocuk oyun - oyuncak kültürü ve çocuk oyunları üzerine bir tasnif denemesi. Turkish Studies, 12(22). 485-498.
• Kaya, İ. (2019). X, Y, Z kuşaklarının çocukluk oyunlarının incelenmesi. FSM İlmî Araştırmalarİnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi, 14, 313-326.
• Kayar, P.(2008). Van’ın geleneksel çocuk oyunları ve bu oyunların eğitsel yönden incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Van: Yüzüncü Yıl Üniversitesi,Sosyal Bilimleri Enstitüsü.
• Kültür ve Turizm Bakanlığı (2022). UNESCO somut olmayan kültürel miras. https://izmir.ktb.gov.tr/TR-90964/unesco-somut-olmayan-kulturel-miras.html
• Merriam, S. B. (2009). Qualitative research and case study applications in education. SJossey Bass.
• Merriam, S.B. ve Tisdell, E.J. (2014).Qualitative research: A guide to design and implementation (4th Ed.). Josey Bass USA.
• Miles, M.B., Huberman, A.M. ve Saldana, J. (2014) Qualitative data analysis: A methods sourcebook. Sage.
• Nelson, E.M. (2012). Cultivating outdoor classrooms designing and implementing child centered learning environments. Readleaf Press.
• Onur, B. ve Güney, A. (2014). Türkiye’de çocuk oyunları: Araştırmalar. Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları.
• Özdemir, N. (2006). Türk çocuk oyunları I-II, I. Baskı, Akçağ Yayınları.
• Özden Gürbüz, D. (2017). Yapısal ve işlevsel açıdan Afyonkarahisar çocuk oyunları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Özden Gürbüz, D. (2016). Geleneksel çocuk oyunları ve eğitimsel işlevleri: Emirdağ örneği Journal of Turkish Studies , 11(14), 529-564.
• Özyürek, A., Dakak, S. ve Yurt, N. ( 2021). Altı kıtada oynanan çocuk oyunları ve Türkiye’de oynanan oyunlarla benzerliği. Unika Sağlık Bilimleri Dergisi, 1, 72-85.
• Özyürek, A., Yuvacı, M., Sulamacı, F. ve Karabudak, M.F. (2018). Geçmişten günümüze varlığını sürdüren çocuk oyunlarının çocukların gelişimi ve değer kazanımına katkıları. 1. Uluslararası Çağdaş Eğitim ve Sosyal Bilimler Sempozyumu.
• Özyürek, A., Tezel Şahin, F. ve Gündüz, Z. B. (2018). Nesilden nesile kültürel aktarımda oyun ve oyuncakların rolü. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 27(1), 1-12.
• Öz Pektaş, H. (2017). Geleneksel çocuk oyunlarının modern eğitimde kullanılması. Journal of International Social Research 10(49), 478-490.
• Scarlett, W. G. (2015). The sage encyclopedia of classroom management. SAGE Publications.
• Sapsağlam, Ö. (2018). Okul öncesi dönem çocuklarının değişen oyun tercihleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(1), 1122-1135.
• Sutton, L. (2008). The state of play: disadvantage, play and children's well-being, Social Policy and Society, 7(4), 537 – 549.
• Sümbüllü, Y. Z. & Altınışık, M. E. (2016). Geleneksel çocuk oyunlarının değerler eğitimi açısından önemi. Erzurum Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(2), 73-85.
• Stake, R.E.(1995). The art of case study research. Thousand Oaks, Sage Publications.
• Stake, R. E. (2005). Qualitative case studies. In Denzin, N. K., & Lincoln,Y.S. (Eds.). The sage handbook of qualitative reserach (3rd ed). Thousand Oaks, Sage Publications, 443-466.
• Strauss, A., & Corbin, J. (1998). Basics of qualitative research: techniques and procedures for developing grounded theory. Thousand Oaks, Sage Publications, Inc.
• Şarman, S. (2015). Seferihisar geleneksel çocuk oyunları ve oyuncakları üzerine bir inceleme. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İzmir: Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Tören, A. (2011). Erzincan’dan derlenen çocuk oyunlarının çocuk eğitimindeki yeri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Erzincan: Erzincan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Tuğrul, B. (2017). Dünya oyunun gücünde uzlaştı şimdi bu gücü çocukların yararına kullanma zamanı: Hadi Türkiye. Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi, 1(2), 259-266.
• Tuğrul, B., Ertürk, HG, Özen-Altınkaynak, Ş. ve Güneş, G. (2014). Oyun üç kuşaktaki değişimi, The Journal of Academic Social Science Studies, 27, 1-16.
• Türkan, H.K. (2018). İşlevsel teori bağlamında İskenderun çocuk oyunları. International Journal of Social Science, 65, 225-240.
• Vatandaş, S. (2020). Sokaktan ekrana: Oyunun mekânsal ve işlevsel değişimi. Intermedia International e-Journal, 7(12), 19-32.
• Wood, E. and Hedges, H. (2016). Curriculum in early childhood education: Critical questions about content, coherence, and control. The Curriculum Journal, 27(3), 387-405.
• Yavuzer, H.(1993). Ana baba ve çocuk. Remzi Kitabevi.
• Yavuzer, H.(1998). Çocuğunuzun ilk altı yılı. Remzi Kitabevi.
• Yavuzer, H. (2003). Doğal harika bir tedavi: Oyun Evde ve okulda mutlu çocuk yetiştirmenin temelleri. Çocuk ve Aile Kitapları.
• Yılmaz, M. F. (2013). Isparta çocuk oyunları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Yılmaz, E., Yel, S. ve Griffiths, M.D. (2022). Dijital ve geleneksel oyun oynayan çocukların değer algılarının karşılaştırılması: Türk ve İngiliz örneklemleri. Eğitim ve Bilim, 47(210), 41-66.