TEŞHİS İLİŞKİLİ GRUPLARA DAYALI GERİ ÖDEME SİSTEMİ VE VAKA BAZLI BİR SİMÜLASYON

Bu çalışmada; Teşhis İlişkili Gruplar (TİG) Metodolojisi temel alınmıştır. Ayrıca sağlıkta geri ödeme sistemleri hakkında bilgi verilmiş, TİG’e dayalı finansman sistemlerinin tarihçesi, yapısı ve amaçları üzerinde durulmuştur. TİG oluşum süreci göz önünde tutularak TİG kodlarının nasıl oluşturulduğu anlatılmıştır. Uygulama kısmında, seçilen yedi kamu hastanesi TİG verileri kullanılarak, tarafımızca belirlenen bir global bütçenin bu hastanelere nasıl paylaştırılabileceği üzerine bir simülasyon yapılmıştır. Bu çalışmada 2013 yılı, Sağlık Bakanlığı tarafından TİG verilerinin hastanelerde aktif olarak toplandığı ve bu konuda bilgi birikimin yüksek seviyede olduğu için kullanılmıştır. Seçilen hastanelerde üretilen P65 (A, B, C, D) ve P66 (A, B, C, D) TİG Kodları üzerinde çalışılmış olup hesaplanan Geri Ödeme Katsayısı doğrultusunda hastanelere global bütçe paylaştırılmıştır. Çalışmanın sonucunda hastanelerin yaptıkları işlemler doğrultusunda oluşturulan Geri Ödeme Katsayıları dikkate alındığında seçilen 6. Hastane en yüksek geri ödemeye, 5. Hastane ise en düşük geri ödemeye hak kazanmıştır. Böylelikle hastanelerin yaptıkları kapsamlı ve maliyetli işlemler geri ödeme yapılırken dikkate alınarak daha hakkaniyetli bir sistem oluşturulmaya çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Teşhis İlişkili Gruplar, TİG, DRG

THE REIMBURSEMENT SYSTEM BASED ON THE DIAGNOSIS RELATED GROUPS AND A CASE-BASED SIMULATION

This study is grounded on the Diagnosis Related Groups (DRG) methodology. Also information about reimbursement system is given. Furthermore, the study lays stress on the history, structure and aims of the financing systems based on DRG. By taking the process of formation into consideration the development of the DRG codes is explained. By using the DRG data of seven public hospitals which are chosen through the reimbursement system methodology based on DRG, a simulation is made on how a global budget, which is determined by us, can be distributed to these hospitals. In this paper the data of 2013 is selected as in this year the DRG data is actively collected by The Ministry of Health and the high level knowledge on this issue exists. P65 (A, B, C, D) and P66 (A, B, C, D) DRG codes are analyzed in the chosen hospitals and the global budget is disturbed according to the calculated reimbursement parameter. As a result of the study when reimbursement parameters, which are developed according to the operations of these hospitals, are considered 6th hospital gains the highest reimbursement and the 5th hospital gains the lowest reimbursement. In this way, by considering the comprehensive and costly works performed by the hospitals during reimbursement, a fairer system is tried to be mapped out.

Keywords:

Diagnosis Related Groups, TİG, DRG,

PDF

___

Aksoy, Kübra. (2017). EURODRG ve dünyadaki diğer tig uygulamaları ışığında Türkiye'deki tig uygulamaları ve tig üzerinde sağlık yöneticilerinin görüşlerinin incelenmesi. İstanbul Medipol Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Sağlık Bilimleri Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
Ayanoğlu Y. ve Beylik U. (2014). Sağlık İşletmelerinde Geri Ödeme Modeli Olarak DRG: Kavramlar, Metodolojiler, Ülke Deneyimleri ve Karşılaştırmaları. Gazi Kitabevi, Ankara.
Aydemir, İ. , Ağırbaş, İ . (2017). Sağlık Kurumlarına Yapılan Geri Ödeme Yöntemleri: Teşhis İlişkili Gruplar. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 20, Ankara.
Beylik U. (2014). Sağlık Kurumlarında Tanı İlişkili Gruplara Dayalı Geri Ödeme Modeli: Türkiye – Avustralya Karşılaştırması. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Beylik, U., Öztürk. A., Demir, B. (2014). TİG ve Kalite - Performans İlişkisi: Ülke Deneyimleri. Sağlıkta Performans Kalite Dergisi, (8).
Cantürk Ö. (2012). Sağlık Sektöründe Hizmet Konumlandırması: Ankara İlinde Kamu Hastanesi Uygulama Örneği. Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sağlık Kurumları İşletmeciliği Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
Cumhurbaşkanlığı Teşkilatı Hakkında Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi 1 numaralı Kararname.
Demir, M., Beylik, U., Öztürk M., Doluküp İ. (2013). Sağlık Hizmetlerinde Teşhisle İlişkili Gruplar (TİG): Diyabet Vakaları Üzerine Karşılaştırma. Sağlıkta Performans ve Kalite Dergisi, Ankara.
Elmas, B. Ö. (2018). Türkiye'deki TİG Uygulamasında Kullanılan Bağıl Değerlerin Türkiye'deki Sağlık Ücret Tarifeleri İle İlişkisinin Analizi. İstanbul Medipol Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Sağlık Bilimleri Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
Gençyürek, G. (2018). TİG Bağıl Değerlerinin Türk Tabipler Birliği Asgari Ücret Tarifesi Fiyatları İle Korelasyon Analizi, İstanbul Medipol Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Sağlık Bilimleri Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
Güler, Y. (2018). Dünya'da ve Türkiye'de DRG Uygulamalarından Örnekler, Toros Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Mersin.
Hsiao, W. C., Sapolsky, H. M., Dunn. D. L., Weiner, S. L. (1986). Lessons of the New Jersey DRG Payment System, Health Affairs. Summer, Sayı: 5.
İstanbulluoğlu, H., Güleç, M., Oğur, R. (2010). Sağlık Hizmetlerinin Finansman Yöntemleri. Dirim Tıp Gazetesi, 2, İstanbul.
Kadız Y. (2011). Hastanelerde DRG‟ye Dayalı Ödeme Sistemi ve Bir Kamu Hastanesi Hekimlerinin Tutumu. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı Hastane ve Sağlık Kuruluşları Yönetimi Programı Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
Lee, K. ve Goodman, H. (2002). Global Policy Networks: The Propagation of Health Care Financing Reform Since the 1980s, Lee, K.,
Buse, K., Fustukian, S., (eds.), Health Policy in a Globalising World. Cambridge University Press, Cambridge.
Mossialos, E. ve Dixon, A. (2002). Funding Health Care: An Introduction, Mossialos, E. Et al (eds.), Funding Health Care: Options for Europe. 1-30, Open University Press, Buckingham – Philadelphia.
Sağlık Bakanlığı (2014). Teşhis İlişkili Gruplar Bilgilendirme Rehberi. Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü, Ankara.
Sağlık Bakanlığı (2014). Kamu Hastaneleri İstatistik Yıllığı. Kamu Hastaneleri Kurumu, Ankara.
Sağlık Bakanlığı (2017). Kamu Hastaneleri İstatistik Yıllığı. Kamu Hastaneleri Genel Müdürlüğü, Ankara.
Şencan, İ. ve Demir, M. (2013). Teşhis İlişkili Gruplar İleri Klinik Kodlama Standartları Kitabı. Sağlık Bakanlığı, Ankara.
Tatar, M., Somunoğlu, S., Ağırbaş, İ., Tengilimoğlu, D., Çelik, Y., Erdem, R., Akbulut, Y., Erigüç, G. (2012). Sağlık Kurumları Yönetimi-1. T.C. Anadolu Üniversitesi Yayını No: 2631 Açıköğretim Fakültesi Yayını No: 1599, Eskişehir.
Tengilimoğlu, D., Işık, O. ve Akbolat, M. (2009). Sağlık İşletmeleri Yönetimi. Ankara.