Türkiye’de Kamu Hizmeti Yayıncılığı ile Tematik Yemek Kanalları İlişkisinin Kamusal Alan Bağlamında Değerlendirilmesi

Bu çalışmada, Türkiye’deki tematik yemek kanallarının kamu hizmeti yayıncılığı ve kamusal alan açısından durumu incelenmekte, televizyon yayıncılığında kamu hizmetini merkeze koyan tematik bir yemek kanalına neden ihtiyaç duyulduğu ortaya konulmaktadır. Çalışma kapsamında ayrıca, kamu hizmeti yayıncılığının gereklerini yerine getirerek kamusallığa katkı sağlayabilecek tematik bir yemek kanalı modelinin çerçevesi çizilmektedir. Kuramsal olarak Habermas’ın “Kamusal Alan” kavramına yaklaşımını temel alan çalışmada kamu hizmeti yayıncılığı, kamusal alan ile ilişkili bir kavram olarak ele alınmıştır. Çalışmada kamusal alan ve kamu hizmeti yayıncılığı ile ilgili tartışmalara yer verilmiş, bir iletişim ve anlamlandırma aracı olarak yemeğin televizyondaki temsiline değinilerek Türkiye’deki tematik yemek kanallarının yapısı ve program içerikleri araştırılmıştır. Çalışmada ayrıca, kamu hizmetini merkeze koyan tematik bir yemek kanalı modelinin temel ilkelerine, yapı ve işleyişine yer verilmiştir. Bu çalışmada, tecimselliğin hakim olduğu günümüz medya dünyasında kamu hizmeti yayıncılığının daha etkin hale getirilmesi konusundaki gereklilik ortaya konularak, kamu hizmeti anlayışı çerçevesinde oluşturulacak tematik bir yemek kanalının toplumda kamusallığın tesisine katkı sağlayacağı sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Kamu Hizmeti Yayıncılığı, Kamusal Alan, Yemek Kanalları, Televizyon Programcılığı, tematik yayıncılık

Evaluation of the Relationship Between Public Service Broadcasting And Thematic Food Channels in Turkey within the Context of Public Sphere

PDF

___

Akgüner, T. (1998). Kamu Hizmeti Yayıncılığı. İ.Ü. İletişim Fakültesi Dergisi, sayı:7, 285-296.
Avcı, A. (2008). Türkiye’de Kamusal Alan ve Televizyon: Vatandaş Televizyonundan Tüketici Televizyonuna Dönüşüm Süreci. Yayınlanmamış Doktora Tezi. İstanbul: Marmara Üniversitesi SBE.
Barthes, R. (1997). Toward a Psychosociology of Contemporary Food Consumption.C.Counihan and P.V.Esterik (Ed.). Food and Culture A Reader, New York and London: Routledge.
Beşirli, H. (2012). Yemek Sosyolojisi Yiyeceklere ve Yemeğe Sosyolojik Bakış. Ankara: Phoenix Yayınları.
Beardsworth, A. ve Keil, T. (2011). Yemek Sosyolojisi, Yemek ve Toplum Çalışmasına Bir Davet. A. Dede (çev.), Ankara: Phoenix Yayınları.
Bektaş, A. (2013). Kamuoyu, İletişim ve Demokrasi. İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
Cankaya, Ö. (2003). Bir Kitle İletişim Kurumu’nun Tarihi: TRT 1927 – 2000. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Çelikcan, P. (2006). Tematik Medya ve İzleyici: MTV Örneği. P. Çelikcan (Ed.), Radyo Televizyon Yayınları Kamuoyu Araştırmaları Platformu Yaklaşımlar, Eğilimler ve Sorunlar Konferans Kitabı, İstanbul: Maltepe Üniversitesi Yayınları.
Dahlgren P. (1997). Television and The Public Sphere. London: Sage Publications.
Fraser, N. (2004). Kamusal Alanı Yeniden Düşünmek: Gerçekte Var Olan Demokrasinin Eleştirisine Bir Katkı. M. Özbek (Ed.), Kamusal Alan. M. Özbek-C. Balcı (çev.). İstanbul: Hil Yayınları.
Garnham, N. (1994). Medya ve Kamusal Alan. Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi Yıllık. S. Alankuş ve H. Tuncel (çev.). Sayı:4. 275-276.
Göküş, M. (2011). Kamu Hizmeti Kuram Politika Uygulama. Konya: Çizgi Kitabevi.
Habermas, J. (2004). Kamusal Alan. M. Özbek (Ed.), Kamusal Alan. M. Özbek (çev.). İstanbul: Hil Yayınları.
Habermas, J. (2017). Kamusallığın Yapısal Dönüşümü. T. Bora ve M. Sancar (çev.), İstanbul: İletişim Yayınları.
Karahanoğulları, O. (2004). Kamu Hizmeti Kavram ve Hukuksal Rejim. Ankara: Turhan Kitabevi.
Kaya, R. (2009). İktidar Yumağı Medya Sermaye Devlet. Ankara: İmge Kitabevi.
Keane, J. (2015). Medya ve Demokrasi. H. Şahin (çev.), İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Kurtçu, C. (2015). Türk Televizyon Yayıncılığında Gastronomi Dünyasının Yeri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Marmara Üniversitesi SBE.
Maslow, A. (1943). A Theory of Human Motivation. Psychological Review. Vol: 50. 370-396.
Mutlu, E. (1999). Televizyon ve Toplum. Ankara: TRT Eğitim Dairesi Başkanlığı Yayınları.
Oskay, Ü. (1971). Toplumsal Gelişmede Radyo ve Televizyon Geri Kalmışlık Açısından Olanaklar ve Sınırlar. Ankara: A.Ü. SBF BYYO Yayınları.
Önder, B. (2000). Kamu Yayın Kurumlarında Personel Yönetimi. Ankara: TRT Yayınları.
Sevindik, A. (2017). Türk Halk Kültüründe Yemek ve Cinsiyet İlişkisi. Dede Korkut Uluslararası Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi. Sayı: 13, Cilt: 6. Sayfa: 51-62.
Stevenson, N. (2008). Medya Kültürleri. G. Orhon ve B.E. Aksoy (çev.), Ankara: Ütopya Yayınevi.
Topuz, E. (2012). Edebiyat ve Yemek: Bir Kronotop Olarak Yemek. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Yeditepe Üniversitesi SBE.
TDK. (2019). “Kamusal Alan”, https://sozluk.gov.tr/?kelime=/kamusal%20alan, Erişim Tarihi: 26.12.2019.
TÜRKSAT. (2018). “Duyurular”, https://www.turksatkablo.com.tr/Duyurular, Erişim Tarihi: 27.04.2019.
6112 Sayılı Radyo Televizyonların Kuruluş ve Yayın Hizmetleri Hakkında Kanun, (2011), https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=6112&MevzuatTur=1&MevzuatTertip=5, Erişim Tarihi: 26.01.2021.