TÜRKİYE’DE GENÇLİK HAREKETİNDE, LİDER TİPLERİ

Siyasi liderlik, siyasal topluluğun başında bulunarak söz konusu topluluğu amaçları yönünde kanalize eden, üyelerin bireysel amaçlarını, koordineli hale getiren ve üyelerde ortak bir bilinç oluşturarak siyasal topluluğu yükseltme çabası içerisinde olan kişidir. Artık siyasetin temel aktörü siyasi partiler değil liderlerdir ve söz konusu bu gerçek siyasal sistemden bağımsızdır. Ünlü bir kişi olan politikacının yükselişi ile politik partilerin düşüşü arasında kesinlikle belirgin bir korelasyon bulunmaktadır. Siyasa iletişimin odağında siyasi liderler bulunur. Gerçekten siyasal iletişimde doğru konumlandırılmış bir lider, bir partiye seçim kazandırır. Sosyal uyum gücü yüksek olan ve iletişim becerileri gelişmiş olan liderler; vizyon sahibi olmaları, yaratıcı, daha az kişisel davranabilen, çabuk fikir ve eylem gösteren, cesaretli, değişime açık, istikrarlı, çevresindeki kişilerin davranışlarına daha duyarlı olmaları nedeniyle etrafına daha çok kişiyi çekerek, idealleri doğrusunda daha kolaylıkla hareket edebilmektedirler. Günümüz ortamında, özellikle “gençlerin” siyasete aktif olarak katılmaları, kendilerini yöneten kişilerden etkilenerek, ülke menfaatleri doğrultusunda aktif olmaları bir ülkede demokrasinin de etkin bir şekilde uygulanabilir olduğunun göstergesi olacaktır. Bu amaçla yapılan araştırman amacı; Türkiye’de özellikle siyasi partilerin gençlik kollarına katılan gençlerin kendi siyasi liderlerinden ne tür beklentileri olduklarını, liderlerinin hangi tür davranış şekillerinden etkilenerek onları izlediklerini görebilmektir. Bu amaca ulaşabilmek için, İzmir’de 4 farklı partinin eski üst düzey yöneticileri ile yüz yüze görüşmeler yapılmıştır. Bu görüşmeler sonucunda, hem siyasi partilerde gençlik hareketinin parti içerisindeki yeri ve izleneceği politikalar belirlenebilecektir. Ayrıca; partiye üye olan gençlerin parti liderlerinden ne ölçüde etkilendikleri ortaya çıkarılarak, geleceğin siyasi lider imajını da belirleme imkânı olabilecektir

Anahtar Kelimeler:

Liderlik, Siyaset, Siyasi imaj, Genç siyasetçiler

Leader Types On Youth Movements In Turkey

A political leader is a person who leads and canalises a political group according to certain objectives, who coordinates the personal goals, creates a common conciousness and so enhance the political body. Today the main actors of politics is not the political parties but leaders and this reality is independent from the political system. There is a correlation between the rise of a politican and the fall of a political party. In the center of political communication are the political leaders. Success in the elections depends on the leader who is successfully positioned in political communication. Leaders with high communication and social adaptation skills affect and attract more people because they have vision, they are creative and srnsitive to the behaviors of other people. And this gives them the possibility to move easiliy for their ideas. In today’s circumstances participation of especially “the young” in politics, being active for the interest of their country, shows that democracy is functioning well in the contry. The purpose of this study is to observe the expectations of the young in the” youth branches” of politicalparties from their leaders. For this aim face to face meetings are held with the ex-senior managers of 4 political parties in İzmir. The result of these meetings will help determine the position of the youth in the party and the politics to be followed. Besides , it will be possible to find out to what extent the young members of the party are affected by the party leaders and now the political leader image of the future can be defined

Keywords:

Leadership, Politics, Political image, Young politicans,

PDF

___

Ammeter, A. P., C. Douglas, W. L. Gardner, W.A. Hochwater, G.R. Ferris (2002). “Toward a Political Theory of Leadership”, The Leadership Quarterly, Vol.13:751-756.
Aslan, S., Çatı K. (2003). Politik Pazarlama Açısından Baskı Grupları, Pazarlama Dünyası, Yıl: 17, Sayı: 2003-1:54-60, Ocak-Şubat.
Aydın, Kılıç, E.(2013). Seçmen Tercihinde İmaj Faktörü: Siyasal Parti ve Aday İmajı Karşılaştırmasına Yönelik Bir Alan Araştırması, Süreli Elektronik Dergi Copyright - 2013 Bütün Hakları Saklıdır E-ISSN: 2147-4524 İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi - Sayı 36 / Bahar 2013
Bauer, H. H., F. Huber., A. Herrmann (1996).“Political Marketing: An Information- Economic Analysis”, MCB University Press, 0309-0566, European Journal of Marketing, Vol. 30, No. 10/11: 152-165.
Bulut, A. (1994). “Erzurum’da Seçmenlerin Politik Pazarlama Uygulamalarına İlişkin Görüşleri ve Tercihleri Üzerine Bir Saha Araştırması”, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Z. F. Fındıklıoğlu Araştırma Merkezi, Yayın No: 186, Erzurum.
Bennett, W. L (2000). Politik İllüzyon ve Medya, (Çev. Seyfi Say), İstanbul: Nehir Yayınları.
Bongrand, M. (1991). Politikada Pazarlama, Çeviren: Fatoş Ersoy, İletişim Yayınları, İstanbul.
Bayraktaroğlu, G. (2002). Geleneksel Pazarlamada Politik Pazarlamanın. Yeri, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 4, Sayı 3: 58-82.
Butler, P., Collins, N. (1996), “Strategic Analysis in Political Markets”, European Journal of Marketing, MCB University Press, 03009-0566, Vol. 30, No. 10/11: 25-36.
Butler; P., Collins,N. (2001), “Payment on delivery: Recognising constituency service as political marketing”, European Journal of Marketing, Vol. 35, No. 9/10: 1026-1037.
Douglas, C., Ammeter, A.P. (2004). “An Examination of Leader Political Skill and its Effect on Ratings of Leader Effectiveness”, The Leadership Quarterly, Vol.15:537-550.
Dalkıran, N.(1995). Siyasal Reklamcılık ve Basının Rolü, İstanbul: Türkiye Gaze- teciler Cemiyeti Yayınları.
Devran, Y. (2003). Siyasal Kampanya Yönetimi: Mesaj, Strateji ve Taktikler, And Yayınları: İstanbul. Dean, D., (2004). “A Faustian Pact? Political Marketing and th Authoritorian Personality”, Journal of Public Affairs, Vol. 4, No.3: 256-267
Etlican, G. (2012). X ve Y Kuşaklarının Online Eğitim Teknolojilerine Karşı Tutumlarının Karşılaştırılması, Yüksek Lisans Tezi, Bahçeşehir Üniversitesi, İnsan Kaynakları Yönetimi Bölümü, İstanbul.
Ferris, G. R., Perrewe, P.L. (2002). “Social Effectiveness in Organizations Construct Validity and Directions for Future Research”, Journal of Leadership and Oanizational Studies, Vol.9: 49-63.
Gegez, A. E. (1990). Pazarlamanın Gelişim Süreci Ve Politik Pazarlama, Pazarlama Dünyası, Sayı 19, Yıl 4: 39-40, Ocak-Şubat.
Göktaş, P., Çarıkçı, İ.H. (2015). Kuşakların Siyasal İletişim Kültür ve Liderlik Açısından Değerlendirilmesi, MAKÜ İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2015, Cilt, 2, Yıl: 2, Sayı: 3:7- 33.
Güllüpunar, H. (2010). Seçmen Tercihi Bakımından Aday İmajı: Konya 2009 Yerel Seçimleri, Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Halkla İlişkiler ve Tanıtım Anabilim Dalı, Konya
Henneberg, S. C. (1996). “Second Conference on Political Marketing: Judge Enstitute of Management Studies”, Journal of Marketing Management, Vol.12, No. 27/29: 777-783. Henneberg, S. (2005). “Leading or Following? A Theoritical Analysis of Political Marketing Posture”, Journal of Political Marketing, Vol.5: 90-115.
İslamoğlu,H. (2002). Siyaset Pazarlaması Toplam Kalite Yaklaşımı, Beta Yayınları, İstanbul.
Kavak B. (2004). Siyasal Pazarlamada Pazar Bölümlendirme: Seçmenin Oy Verme Kriterleri Çerçevesinde Bir Değerlendirme, Pazarlama Dünyası, Sayı: 2004-3, Yıl: 18: 56-62, Mayıs-Haziran.
Kurtuldu, H. ve F. Kırkbir (2005). “Siyaset Pazarlaması ve Demografik Özelliklerin Parti Seçimine Etkileri”, Pazarlama Dünyası Dergisi, Yıl: 19, Sayı: 2005-1: 58.
Kalender, A. (2000a). Siyasal İletişim Seçmenler ve İkna Stratejileri, Konya: Çizgi Kitabevi Yayınları.
Kalender, Ahmet. (2000b) “Konuya Oy Verme Modeli Çerçevesinde Siyasal Kam- panyaların Planlanması”, Halkla İlişkiler ve Reklamcılık 1. Ulusal İletişim Sempozyumu Bildirileri, Ankara