DEMOGRAFİK BAZI ÖZELLİKLERİN AİLE İÇİ ŞİDDETE İLİŞKİN FARKINDALIĞI YORDAMA DÜZEYİ

Aile içi şiddet, dünya üzerindeki her toplumda ve kültürde meydana gelmektedir. Aile içi şiddet, yalnızca şiddete maruz kalanları değil tüm toplumun gelişimini etkileyen bir durumdur. Aile içi şiddetin önlenmesinde, öncelikle aile içi şiddetin bireyler tarafından nasıl algılandığının belirlenmesi önemli görünmektedir. Bu nedenle bu araştırmada yaş, cinsiyet, öğrenim düzeyi, çocuk sahibi olma, çalışma durumu gibi değişkenler arasındaki ilişkiler ve bu değişkenlerin bireylerin aile içi şiddete ilişkin farkındalıklarını yordama düzeyini belirlemek amaçlanmıştır. Yordayıcı ilişkisel araştırma tasarımı kullanılan çalışmada, kolay ulaşılabilir örnekleme yöntemiyle kendilerine ulaşılabilen 278 kadın ve 72 erkek olmak üzere 350 yetişkin birey çalışma grubunu oluşturmuştur. Verilerin toplanmasında, Kurnaz ve Özyürek 2018 tarafından geliştirilen “Aile İçi Şiddet Farkındalığı Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizinde, aşamalı çoklu regresyon analizi tekniğinden yararlanılmıştır. Araştırma sonucunda; öğrenim durumunun ve genç yaşta olmanın aile içi şiddeti doğru anlama ve tanımlamada önemli bir değişken olduğu belirlenmiştir. Öğrenim düzeyi yüksek kadınların aile içi şiddeti kabullenme düzeylerinin düşük olduğu, aile içi şiddeti diğer gruplara göre normalleştirmedikleri belirlenmiştir. Öğrenim düzeyi yüksek ve çocuk sahibi olmayan kadınların diğer gruplara göre aile içi şiddet farkındalık düzeylerinin yüksek olduğu belirlenmiştir. Çalışma bulguları alan yazın ışığında tartışılmış ve çeşitli öneriler geliştirilmiştir

Anahtar Kelimeler:

Aile içi şiddet, şiddet farkındalığı, şiddeti kabullenme

The Level Of Predıctıon Of Domestıc Vıolence Awareness By Certaın Demographıcs

Domestic violence is observed in every society and culture in the world. Domestic violence affects not only the victims of violence but also the development of the whole society. In prevention of domestic violence, it is important to determine the way that domestic violence is perceived by individuals. Thus, the present study aimed to determine the correlation among variables such as age, gender, education level, being a parent, employment status and the level that these variables predicted the awareness of individuals about domestic violence. In the study that utilized predictive relational research design, 350 adult individuals 278 female and 72 male that were accessed were included in the study group. The data were collected with “Domestic Violence Awareness Scale” that was developed by Kurnaz and Özyürek 2018 . In data analysis, stepwise multiple regression analysis technique was used. The study findings demonstrated that education level and youth were important variables in accurate definition and awareness of domestic violence. It was determined that women with high level of education exhibited low levels of acceptance of domestic violence and did not normalize domestic violence when compared to other groups. It was determined that women with high level of education and who do not have children experienced higher levels of domestic violence awareness when compared to other groups. The study findings were discussed with respect to other studies available in the literature and various recommendations were developed

Keywords:

Domestic violence violence awareness, acceptance of violence, prediction,

PDF

___

Albayrak, A. S. (2006). Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri. Ankara: Asil.
Büyüköztürk, Ş. (2017). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2017). Bilimsel
Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem. Bargai, N., Ben-Shakhar, G. & Shalev, A.Y. (2007). Posttraumatic stress disorder and depression in battered women: the mediating role of learned helplessness. Journal of Family, 22, 267–275.
Card, J. (2005). Posttraumatic stress disorder in children exposed to domestic violence: Parental versus self-report, Dissertation Abstracts International: Section B: The Sciences and Engineering 66 (3-B).
Chalk, R. & King, P. A. (1998). Violence in Families: Assessing Prevention And Treatment Programs.
Washington, DC: National Academy Press Coogan, D. (2011). Child-to-parent violence: Challenging perspectives on family violence. Child Care in Practice, 17(4), 347-358.
Çubukçu, Z. & Dönmez, A. (2012). İlköğretim okul yöneticilerinin şiddet türlerine yönelik görüşleri ve şiddetle başa çıkma yöntemleri. Educational Administration: Theory and Practice, 18(1), 37-64.
Deniz, M.E., Kapıcıoğlu, S., Yüksel, B.Ö., İçli Özbağır, T. & Erus, S.M. (2018). Ergenlerde saldırganlık ve sosyal beceri davranışlarının yordayıcısı olarak anne-baba tutumları. Yıldız Sosyal
Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(1), 1-11. Ergün, M. (1995). SPSS for Windows. Ankara: Ocak.
Garland, A., Hough, R., Huang, M., Lau, A., Mccabe, K. & Yeh, M. (2006). Racial variation in self- labeled child abuse and associated ınternalizing symptoms among adolescents who are high risk. Child Maltreatment, 11(2), 168-181.
Gentemann, K. M. (1984). Wife beating: Attitudes of a non-clinical population. Victimology, 9, 109
Greenblat, C. S. (1985). “Don’t hit your wife... unless”: Preliminary findings on normative support for the use of physical force by husbands. Victimology, 10, 221-241.
Griffing, S., Lewis, C.S. Chu, M., Sage, R., Madry, L. & Primm, B. (2006). Exposure to ınterpersonal violence as a predictor of ptsd symptoms in domestic violence survivors. Journal of Interpersonal Violence, 21(7), 936–54.
Groves, B.M. (2002). Children Who See Too Much: Lessons from the Child Witness to Violence
Project. Boston, MA: Beacon Press. Harcar, T., Çakır, Ö., Sürgevli, O. & Budak, G. (2008). Kadına yönelik şiddet ve Türkiye’de kadına yönelik şiddetin durumu. Toplum ve Demokrasi, 2(4), 51-70.
Hıdıroğlu, S., Topuzoğlu, A., Ay, P. & Karavuş, M. (2006). Kadın ve çocuklara karşı fiziksel şiddeti etkileyen faktörlerin değerlendirilmesi: İstanbul’da sağlık ocağı tabanlı bir çalışma, Yeni Symposium Journal, 44 (4), 196-202.
Holta, S., Buckley, H. & Whelana, S. (2008). The impact of exposure to domestic violence on children and young people: A review of the literatüre. Child Abuse & Neglect, 32(8), 797-810.
Karabacak, A. & Kodan Çetinkaya, S. (2015). Üniversite öğrencilerinin şiddet kabul düzeylerinin çeşitli değişkenler açısıdan incelenmesi. Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırmaları Dergisi, 1 (1), 13
Kernic, M. A., Wolf, M. E., Holt, V. L., McKnight, B., Huenber, C. E. & Rivara, F. P. (2003).
Behavioral problems among children whose mothers are abused by an intimate partner. Child Abuse & Neglect, 27(11), 1231-1246.
Kocacık, F. & Çağlayandereli, M. (2009). Ailede kadına yönelik şiddet: Denizli ili örneği. Uluslararası
İnsan Bilimleri Dergisi, 6 (2), 24-42. Kurnaz, F. B. & Özyürek, A. (2018). Aile İçi Şiddet Farkındalığı Ölçeği, Kalem Uluslararası Eğitim ve İnsan Bilimleri Dergisi (yayında).
Kürklü, A. (2011). Öğretmenlerin çocuk istismarı ve ihmaline yönelik farkındalık düzeyleri. Yüksek
Lisans Tezi. Afyonkarahisar: Afyon Kocatepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Koski, P. R. & Mangold, W. D. (1988). Gender effects in attitudes about family violence. Journal of Family Violence, 3, 225-237.
Özaltın, G. (2001). Aile içi şiddetin önlenmesinde ruh sağlının korunmasında aileye yönelik hizmetlerin önemi. T. C. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu 1.Ulusal Aile Hizmetleri Sempozyumu
(2000’li Yıllarda Aile Hizmetleri), Hacettepe Üniversitesi Aile Hizmetleri Uygulama ve Araştırma
Merkezi Bilim Serisi, ss. 108-114. 09-11 Mayıs/Ankara-Türkiye. Özerkmen, N. (2012). Toplumsal bir olgu olarak şiddet. Akademik Bakış Dergisi, 28, 1-19.
Page, A. Z. & İnce, M. (2008). Aile içi şiddet konusunda bir derleme. Türk Psikoloji Yazıları, 11 (22) 94.
Pekdoğan, S. (2017). İstismar farkındalık ölçeği ebevyn formu: ölçek geliştirme çalışması. Akademik Bakış Dergisi, 62, 173-185.
Rodoplu, D. (2003). Örgütlerde Farklı İnsan Kaynakları Kuşaklarına Yönlendirilmiş Yönetim
Yaklaşımları Geliştirme. II. Ulusal Bilgi, Ekonomi ve Yönetim Kongresi Bildiriler Kitabı. Ed.: T. Büyükakın ve F. Büyükakın, (s.464-477). İzm t: Kocael Ün vers tes İkt sad ve İdar B l mler Fakültes Rodriguez, M. A., Bauer, H. M., McLoughlin, E. & Grumbach, K. (1999). Screening and intervention for intimate partner abuse. JAMA, 282, 468-474.
Şahin, F. ve Beyazova, U. (2001). Çocuğun şiddetten korunma hakkı. Milli Eğitim, 151, 90-94.
Rose D, Trevillion K, Woodall A, Morgan, C., Feder, G. & Howardet, L. (2011). Barriers and facilitators of disclosures of domestic violence by mental health service users: qualitative study. The British Journal of Psychiatry, 198, 189–194.
Sancar, S. (2013). Erkeklik: İmkânsız İktidar: Ailede, Piyasada ve Sokakta Erkekler. İstanbul: Metis.
Susmitha, B. (2016). Domestic violence: causes, ımpact and remedial measure. Social Change, 46(4) –610. Vantage. http://vantageproed.com/viol/viol.htm adresinden erişildi (11.11.2017). Domestic violence: Update for healthcare providers.
Yick, A. G. & Agbayani-Siewert, P. (1997). Perceptions of domestic violence in a Chinese American community. Journal of Interpersonal Violence, 12, 832-846.
WHO (2001). Domestic Violence: A Priority Public Health İssue in Western Pacific Region. Western
Pacific Regional Office. WHO (2007). Multi-Country Study On Women’s Health And Domestic Violence Against Women. Geneva: World Health Organization.