ÜLKELERİN ZORUNLU EĞİTİM SÜREÇLERİNE VE PISA BAŞARILARINA İLİŞKİN BİR KARŞILAŞTIRMA
Bu araştırmada amaç, son zamanlarda gerek politikacılar gerek de toplumun diğer kesimlerinin de konuşup fikir beyan ettiği zorunlu eğitim politika ve uygulamalarının ve PISA başarılarının Türkiye ile Almanya, Fransa, Finlandiya, Romanya ve Bulgaristan arasında karşılaştırma yapılarak irdelenmesidir. Araştırmada bu ülkelerde uygulanan eğitim politikaları zorunlu eğitim açısından detaylı olarak incelenmiş, bu ülkelerdeki zorunlu eğitim politikaları ile Türkiye’de uygulanan zorunlu eğitim politikaları karşılaştırılmıştır. Karşılaştırmada seçilen ülkeler Avrupa Birliğine üye ülkeler arasından seçilmiş olup üyelik tarihleri dikkate alınmıştır. Çalışmada amaçlanan diğer nokta ise bu süreçte Avrupa Birliğinin üye olan ülkelerden eğitim alanındaki beklentilerine dikkat çekmektir. Karşılaştırmada süre, yaş aralığı, öğretim basamakları, öğretim basamakları arasında kesinti olup olmadığı, finansman yöntemleri, tarihi gelişim boyutları ve PISA başarıları ele alınmış benzerlik ve farklılıklar ortaya çıkartılmıştır. Karşılaştırma bulgularına göre 2006 yılında zorunlu eğitim süresini artıran Türkiye’nin bu anlamda Avrupa Birliğine üye ülkelere göre daha geri bir seviyede olduğu görülmüştür. 12 yıllık kesintisiz eğitimin zorunlu hale getirilmesi ise yapılan reformlardan okullaşma oranını artıran geç kalmış olmasına rağmen oldukça önemli bir atılımdır. Bazı altyapı sorunlarının halledilmesiyle 12 yıla çıkarılan zorunlu eğitim süreci öğrenciler ve ilerleyen dönemde toplum için olumlu kazanımlar sağlayacaktır.
Anahtar Kelimeler:
zorunlu eğtim, karşılaştırmalı eğitim, eğitim politikaları
___
- Akyüz, Y. (1989). Türk eğitim tarihi. Ankara: Pegem A.
- Aras, N. (2020). Okul müdürlerinin sahip olduğu okul liderliği standartlarına ilişkin öğretmen algıları. Uluslararası Liderlik Çalışmaları Dergisi: Kuram ve Uygulama, 3 (1), 58-68. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/ijls/issue/53618/707818.
- Aydın, M. (2006). Eğitim yönetimi. Ankara: Hatipoğlu.
- Creswell, J.W. (2017). Araştırma deseni (Çev. Ed. S.B. Demir). Ankara: Eğiten Kitap Yayınları.
- Drucker, F. P. (1992). Devlet ve politika alanında ekonomi ve iş dünyasında toplumda ve dünya görüşünde yeni gerçekler. Ankara: Türkiye İş Bankası Yayınları.
- Durdağı, A. (2013). Kuram ve uygulamada eğitim yönetimi. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
- Erdoğan, İ. (2015). Çağdaş eğitim sistemleri. İstanbul: Sistem.
- Erginer, A. (2009). Avrupa Birliği eğitim sistemleri-Türk eğitim sistemiyle karşılaştırmalar. Ankara: Pegem A.
- Eurydice (2018). National specificities of the education system. https://eacea.ec.europa.eu/national-policies/eurydice/content/germany_en sayfasından erişilmiştir.
- Eurydice (2018). National specificities of the education system. https://eacea.ec.europa.eu/national-policies/eurydice/national-description_en sayfasından erişilmiştir.
- Eurydice (2019). Avrupa eğitim sistemlerinin yapısı. https://op.europa.eu/en/publication-detail/-/publication/d7885072-f3ac-11e9-8c1f-01aa75ed71a1/language-tr/format-PDF sayfasından erişilmiştir.
- Görgülü, D. & Küçükali, R. (2018). Öğretmenlerin teknolojik liderlik öz yeterliklerinin incelenmesi. Uluslararası Liderlik Çalışmaları Dergisi: Kuram ve Uygulama, 1(1), 1-12.
- Göksoy, S. (2013). Türkiye ve Avrupa Birliği ülkelerinde zorunlu eğitim uygulamaları. Asya Öğretim Dergisi. 1(1), 30-41.
- Gültürk, T. (2013, Temmuz). 2000 yılı sonrası dönemde siyasi partilerin eğitim siyasalarının irdelenmesi. Ankara: TODAİE Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
- Güven, İ. (2012). Eğitimde 4+4+4 ve Fatih Projesi yasa tasarısı = reform mu? . Elementary Education Online, 556-577.
- Kozlu, C. (1995). Türkiye mucizesi için vizyon arayışları ve Asya modelleri. Ankara: Türkiye İş Bankası Yayınları.
- Millî Eğitim Bakanlığı, (1961). 222 sayılı İlköğretim ve Eğitim Kanunu. http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.4.222.pdf sayfasından erişilmiştir.
- Millî Eğitim Bakanlığı, (1973). 1739 sayılı Milli Eğitim Temel Kanunu. http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.4.1739.pdf sayfasından erişilmiştir.
- Oğuz, A., & Tunca, N. (2008). "Baltık ülklerinde ve Türkiye'de öğretmen eğitimi. Milli Eğitim Dergisi, 179, 164-177.
- Okçabol, R. (2009). "12 yıllık zorunlu eğitim!" şaşılacak ne var. Ankara: Ütopya.
- Onur, V. (2004). Bulgaristan Cumhuriyeti eğitim sistemi: yapı ve yönetimi. Amme İdaresi Dergisi, 63-179.
- Örs, Ç., Erdoğan, H. & Kipici, K. (2013). Eğitim yöneticileri bakış açısıyla 12 yıllık kesintili zorunlu eğitim sistemi: Iğdır örneği. Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (4), 131-154.
- Promkasetrin, P. (1994). World education development: recent trends. education in Asiaandthe Pacific: Reviews, reportsand notes. Bangkok: UNESCO, (27), 1991-1992.
- Soydan, T. & Tüncel, M. (2013). Osmanlı’da ilk yenileşme döneminde eğitimin kurumsal ve yönetsel yapısının oluşumu ve gelişimi. Milli Eğitim Dergisi, 43(198), 110-125.
- Türkoğlu, A. (2015). Karşılaştırmalı eğitim dünya ülkelerinden örneklerle. Ankara: Anı.
- Ültanır, G. (2000). Karşılaştırmalı eğitim bilimi kuram ve teknikler. Ankara: Eylül.
- Başlangıç: 2018
- Yayıncı: Şefika Şule ERÇETİN
Sayıdaki Diğer Makaleler
COVİD- 19 ÖZELİNDE SALGINLARIN EĞİTİME ETKİLERİ
ÜLKELERİN ZORUNLU EĞİTİM SÜREÇLERİNE VE PISA BAŞARILARINA İLİŞKİN BİR KARŞILAŞTIRMA
KRİZ ORTAMLARINDA DÖNÜŞÜMCÜ LİDERLİĞİN ROLÜ: MCDONALD’S ÖRNEĞİ
OTANTİK LİDERLİK: BİR ALANYAZIN TARAMASI
PAKİSTAN EĞİTİM SİSTEMİ VE OKULLARA YÖNETİCİ ATAMA KRİTERLERİNİN İNCELENMESİ