Türkiye-Suriye ilişkileri yakın tarih boyunca iki ülke arasındaki tarihi ve kültürel bağlar ve çeşitli siyasi ihtilaflar doğrultusunda inişli çıkışlı bir seyir takip etmiştir. Bu çalışmada Türkiye’nin Suriye’ye yönelik dış politikası iki önemli tarihsel kriz çerçevesinde incelenmektedir. Bu krizlerden birincisi 1957 yılında Soğuk Savaş’ın tarafları olan Türkiye ve Suriye arasında yaşanan sınır gerginliği diğeri ise Arap Baharı etkisiyle başlayan Suriye iç savaşının çok aktörlü bir vekalet savaşına dönüştüğü halen devam etmekte olan Suriye Savaşıdır. Türkiye’nin bu iki krizde takip ettiği dış politika yaklaşımları önemli bir değişimi ortaya koymaktadır. Türkiye’nin Suriye politikasındaki değişimin mahiyeti, kaynakları ve sonuçları Türk dış politikasında gerçekleşen dönüşüm çerçevesinde incelenmektedir.