İnsanın diğer canlılardan ayrılan en temel özelliği dille iletişim kurabilen bir varlık oluşudur. Dünyaya gelişiyle bir kültür ortamına dâhil olan insan zamanla kültürün yaratıcısı olan dille konuşup iletişime geçmekte, hayatı da içine doğduğu kültürün imkânları çerçevesinde anlamlandırabilmektedir. İnsanı insan yapan temel unsur dili kullanabilme yeteneği olduğu gibi milletleri millet yapan en önemli unsur da kültürdür. Bu bakımdan millet kimliği kazanmada dil ile kültürün rolü çok büyüktür. Kültür, milletlerin dilini biçimlendirirken dil de kültürün koruyucusu ve aktarıcısı durumundadır. Bu yüzden dil edinimi aynı zamanda dilin bünyesinde var olan kültürün de edinimidir. Dilin ve kültürün insan yaşamındaki yeri düşünüldüğünde dil öğretiminin de yaşamdan yani kültürden kopuk bir şekilde öğretilemeyeceği açıktır. Dilin aktarıcısı olduğu kültürle birlikte öğretimi kolay ve kalıcı öğrenmeye katkı sağlayarak bireyler arası iletişimin daha doğru ve etkili kurulabilmesine yardımcı olacaktır. Özellikle yabancı dil öğretiminde kültürel aktarım odaklı bir öğretim yönteminin benimsenmesi, öğrencilerin hedef kültüre karşı ön yargılı yaklaşımlarını ortadan kaldırıp hedef dille ilgili öğrenme motivasyonlarının artmasına da katkı sunacaktır. Şüphesiz bu durum, yabancı dil öğretiminin kültür aktarımıyla birlikte gerçekleştirilmesinin gerekliliğini ortaya koymaktadır. Bu nedenle yabancı dil öğretim süreçlerinde dilin yapı ve işleyişi yanında milletin kültürel kodlarının çözümlenmesine de yardımcı olacak ders materyallerine ihtiyaç vardır. Ders kitabı, öğrencilerin hem ders içi hem de ders dışı öğrenme süreçlerinde yararlandığı başlıca kaynak durumundadır. İçeriğinde dilin hem dil bilgisel yapı ve kurallarını hem de kültürel özelliklerini barındıran ders kitaplarının aynı zamanda bir kültür rehberi niteliğinde hazırlanmasının gerekliliği göz ardı edilmemelidir. Bundan hareketle Türkçe ve Sırpçanın yabancı dil olarak öğretimine yönelik hazırlanmış ders kitaplarının sahip olduğu kültürel bilgileri tespit edip karşılaştırarak ortak kültürel bir ölçütün geliştirilmesine katkı sunmak bu çalışmanın temel dayanağını oluşturmaktadır.

The most essential feature of human beings that distinguishes them from other living beings is that they can communicate with language. The human being, who is included in a cultural environment upon her arrival in the world, speaks and communicates with the language, which is the creator of culture and can make sense of life within the framework of the possibilities of the culture into. The essential element that makes a person human is the ability to use language, and culture is the most crucial aspect that makes a nation a nation. In this respect, the role of language and culture in gaining a national identity is very significant. While culture shapes the language of nations, language is the protector and transmitter of culture. Therefore, language acquisition is also the acquisition of the culture within the language. Considering the place of language and culture in human life, it is clear that language teaching cannot be taught in a way detached from life, that is, from culture. Teaching the language together with the culture it conveys will contribute to easy and permanent learning and will help to establish more accurate and effective communication between individuals. Adopting a cultural transfer-oriented teaching method, especially in a foreign language, will eliminate students' prejudiced approaches toward the target culture and increase their motivation to learn the target language. Undoubtedly, this situation reveals the necessity of foreign language teaching together with culture transfer. For this reason, there is a need for course materials that will help to analyze the cultural codes of the nation as well as the structure and functioning of the language in foreign language teaching processes. The textbook is the main resource that students use in both in-class and extracurricular learning processes. It should not be ignored that textbooks containing both the grammatical structure and rules of the language and its cultural features should also be prepared as a cultural guide. From this point of view, the main basis of this study is to determine and compare which sociocultural information the textbooks prepared for teaching Turkish and Serbian as foreign languages have.