Bu makale yasa uyum modelitelerini AB’nin topluluk müktesebatına üyelik belirsizliği koşulları çerçevesinde incelemektedir. Türkiye örneğinden yola çıkarak, politik kategori yaklaşımının uygulanabilirliğini derinlemesine araştırmakta olup, bu makalede ileri sürdüğümüz fikir politikaların substantif bazlı dizaynının (dağılımsal ve tekrar dağılımsal özelliklerine göre) birbirini izleyen siyasi süreçlerin formasyonu (barışçıl – veto aktörleri kümeleri gibi) ve sonuçları (yasaların aktarma olasılığı) üzerinde önemli sonuçlara sahip olduğudur. Önerilen politik kategori yaklaşımı, içsel bir perspektif olduğundan, şimdiye kadar Avrupalılaşma çalışmalarına dışsal yaklaşım gösteren modellerle birlikte (iç politika) uyumlu olmaktadır. Dolayısıyla, AB yasalarının uyulmasını teşvik etmek için politika bazlı aracı ödüllerin kullanımına daha fazla ihtiyaç duyulduğu sonucuna varılmıştır.

This article examines modalities of rule adoption from the EU’s acquis communautaire under conditions of membership uncertainty. Drawing upon the case of Turkey, we probe into the viability of a policy-type approach (drawing upon Theodor Lowi). Our main contention is that the substantive design of policies (distributive or redistributive qualities) has consequential implications for the form (conflict-free vs. veto player constellations) and outcome (transposition likelihood) of the subsequent political process. The proposed policy-type approach, internalist in its outlook, is thus readily compatible with available Europeanization models which are externalist insofar as being premised on the study of domestic politics. In terms of policymaking, the EU needs to make more frequent use of policy-based intermediate rewards to encourage rule adoption where membership prospects are uncertain.