Avrupa Parlamentosu’nun Avrupa Birliği’nin kurumsal yapısındaki rolüne ilişkin farklı görüşlere rağmen, Lizbon Antlaşması’nda Parlamento’nun yetkileri artırılmıştır. Bu çalışma, bu sonucun sadece AB’nin pazarlık gücü ile açıklanamayacağını, normatif baskının Parlamento’nun yetkilerinin artırılmasında etkili olduğunu iddia etmektedir. Makale, demokratik yönetişimin ortak normlarına dayalı argümanlarının, bir yandan ulusal düzeyde Avrupa Birliği’nin parlamenterleşmesini destekleyenlerin tercihlerine meşruiyet kazandırırken, diğer yandan Parlamento’nun güçlenmesine karşı çıkanların üzerinde toplumsal baskı oluşturduğunu vurgulamaktadır. Bu çerçevede, makalede müzakere kaynağı olarak normların etkisi, Avrupa Konvansiyonu’nda gündeme gelen Parlamentonun atama ve bütçe yetkileri ile ulusal parlamentoların rolüne dair anlaşmazlıkların incelenmesi ile açıklanmaktadır.

Despite diverging preferences concerning the role of the European Parliament in the institutional architecture of the European Union, the EU member states have accepted a significant increase of its power in the Lisbon Treaty. This paper argues that bargaining power alone cannot explain this result. Instead, it postulates the importance of normative pressure: arguments based on shared norms of democratic governance at the national level add legitimacy to the preferences of the supporters of a parliamentarization of the EU and mobilize social pressure on opponents of the empowerment of the EP. The impact of norms as negotiation resource is demonstrated in an analysis of three controversies in the European Convention: the appointment and budget competences of the EP and the role of national parliaments