Bu çalışmada uluslar içindeki ve uluslar arasındaki eşitsizliği ve bu eşitsizliğin değişmeye karşı direncini açıklamak için bir emperyalizm teorisi geliştirilmektedir. Merkez ile Çevre ülkeleri arasında bir ayrıma giderek Merkezde iktidarda olanlarla Çevre ülkelerde güce sahip olanlar arasında çıkar birliği olduğu fikri savunulmaktadır. Sonuçta Çevre ülkelerdeki insanların çoğunluğunun aleyhine, fakat Merkez ülkelerdeki çoğunluğun lehine bir ilişki ortaya çıkmaktadır. Makalede ayrıca emperyalizmin iki mekanizması olduğu belirtilmektedir: Biri hakim olan ulusun ilişki sürecinden dolayı zenginleştiği dikey etkileşim, diğeriyse çevre ülkelerde üzerinde baskı kurulan ulusların birbirlerinden ayrı tutulduğu feodal etkileşim yapısıdır.

Galtung develops a theory of imperialism to account for inequality within and between nations and the resistance of this inequality to change. He distinguishes between Centre and Periphery and argues that those in power in the former "have a community of interest with those in power in the latter. The result is a relationship which operates at the expense of the majority of the people in the Peripheral countries, but which is largely in the interest of the majority of the people in Centre countries. Two mechanisms of imperialism are defined. One is the pattern of vertical interaction whereby the dominating nation enriches itself as a result of the interaction process. The second mechanism is the feudal interaction structure whereby the dominated nations in the periphery are kept apart.