Bu makale, Avrupa Birliği’nin (AB) norm ve değerlerini Türkiye’ye dayatmasının “Avrupa medeniyet standartları” mantığının bir devamı olduğunu savunarak, Türkiye hakkındaki Avrupa söylemlerinin ikinci bir okumasını yapmaktadır. Makale, genişleme şartlılığını AB’nin kendi kimliğini “ideal” ve ötekileri kusurlu olarak inşa etmekte kullandığı bir araç olarak görmektedir. Bu yüzden, AB’nin medeniyet standartlarını, üzerine kurulu oldukları üç temel hat üzerinden yapısöküme uğratmayı amaçlamaktadır. Hartmut Behr’in 2007 yılında ortaya koyduğu hatlar, standartların otoriter bir şekilde uygulanması, eşit olmayan muamele ve jeopolitik yaklaşımdır.

Arguing that the European Union’s (EU) imposition of its norms and values on Turkey is a continuation of the logic of “European standards of civilisation”, this article offers a second reading of European discourses about Turkey. It regards enlargement conditionality as an apparatus through which the EU constructs its own identity as “ideal” and its others as imperfect. Thus, it attempts to deconstruct the EU’s standards of civilisation through three major lines on which they are built: the authoritative application of standards, unequal treatment and a geopolitical approach – as set by Hartmut Behr in 2007.