Aktüeryal değerlemede net prim ve ödenmiş tazminat yönteminin karşılaştırılması

Sigorta şirketleri meydana gelen finansal ve demografik değişimler karşısında hem yükümlülüklerini karşılayacakları hem de büyümelerini sağlayacak getiri elde etmeyi amaçlarken, dalgalanan faiz oranlarını, enflasyon oranlarını, kur oranlarını ve türevlerini içeren piyasa risklerinden ve denetim kriterlerindeki ve vergi kanunları ile yapılan yasal düzenlemelerdeki değişimi içeren pazar dışı sistematik risklerden etkilenmektedir. Sigorta şirketleri, aynı belirsizliğe sahip menkul değerler için aktif bir piyasanın bulunmasından dolayı piyasa risklerindeki risk limitlerini ölçebilmekte, fiyatlayabilmekte ve risk limitlerini hazine araçlarını, türev ürünleri ve vadeli kur sözleşmelerini kullanarak yönetebilmektedir. Hayat sigortalarının değerlemesi yapılırken, gelecekte meydana gelmesi beklenen yüklemelerin daha önceki bir zamanda ortaya çıkmasından ve sermayeleştirilmesinden kaçınan ve sadece yüklemeler gerçekleştiği zaman ortaya çıkmasına izin veren yöntemlerin kullanılması gerekmektedir. Bu makale kapsamında Türkiye'de faaliyet gösteren sigorta şirketlerinin değerleme yaparken net prim değerleme yöntemi yerine ödenmiş tazminatlar değerleme yöntemini tercih etmeleri önerilmektedir.

Comparision of net premium and paid‐up method in actuarial valuation

While insurance companies aim not only meet its liabilities but also get surplus to ensure the growth in the occurrence of financial and demographic changes, they are affected by market risks including fluctuating interest rates, inflation rates, exchange rates and by systematic non-market risk including changes in audit criteria and legal arrangements made by tax laws. Insurance companies have ability to price and measure market risk limits and manage them by using treasury instruments, derivative products and futures currency contracts due to the presence of an active market for securities with same uncertainty. Methods that avoid occurrence of earlier time loadings, expected to occur in the future, and capitalization but only allowing loadings emerged at that time should be used in the valuation of life insurance. Within the scope of this article, using paid-up valuation method is recommended instead of net premium valuation method for insurance companies operating in Turkey.

PDF

___

AMERICAN ACADEMY OF ACTUARIES, (2002), “Fair Valuation of In- surance Liabilities Principles and Methods”, Public Policy Monograph, 2-39.

BERKOL, B.M., (1996), “Enflasyonist ortamda hayat sigortası işletmelerinde yatırımlar ve kar payı hesaplaması”, T.C. Marmara Üniversitesi Bankacılık ve Si- gortacılık Enstitüsü Sigortacılık Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, 1-90.

BOWERS, N.L., GERBER, H.U., HICKMAN, J.C., JONES, D.A., NESBITT, C.J.,(1997), “Actuarial Mathematics”, Society of Actuaries, Schaumburg, IL., 753 .

DOĞAN, A.İ., 1993, Hayat sigortalarında kar payı ve Türkiye’deki uygula- maları, T.C. Marmara Üniversitesi Bankacılık ve Sigortacılık Enstitüsü Sigortacılık Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, 1-69.

GERBER, H.U., (1997), “Life Insurance Mathematics”, Springer, 217 s. HOEM, J.M., (1988), “The Versatility of Markov chain as a tool in the math- ematics of life insurance”, Transactions of 23rd International Congress of Actuar- ies,171-202.

KELLISON, S.G., (1991) “The Theory of Interest”,Irwin McGraw-Hill, 446s. LINNEMANN, P., (1993), “On the application of Thiele’s differential equa- tion in life insurance”, Insurance:Mathematics and Economics, 13, 63-74.

LINNEMANN, P., (2002), “Comparison of net premium and paid-up benefit valuation principles,” Blatter der Deutschen Gesellschaft für Versicherungsmathe matik 25, 629-647.

LINNEMANN, P., (2003), “An actuarial analysis of participating life insur- ance”, Scandinavian Actuarial Journal, 2, 153-176.

LINNEMANN, P., (2004), “Valuation of participating life insurance liabili- ties”, Scandinavian Actuarial Journal, 2, 81-104.

MOLLER, T., STEFFENSEN, M., (2007), “Market-Valuation Methods in Life Insurance and Pension Insurance”, Cambridge University Press, 279 s.

NOMER, C., YALÇIN, B., YUNAK, H., ERSÖZ, F., EVREN, C., YÜCEL, A., ÖZÜNAl, F. KARAMAN, M., ÇUHACI, Y.K., (2004), “Açıklamalı Sigorta ve Reasürans Terimleri Sözlüğü”, Milli Reasürans T.A.Ş., 369 s.

NORBERG, R., (2002), “Basic Life Insurance Mathematics”, 552 s.

OLIVIERI, A., (1999), “Safe-side requirements in the framework of multi- state models for insurances of the person”, Applied Stochastic Models in Business and Industry, 15, 393-408.

RAMLAU-HANSEN, H., (1988), “The emergence of profit in life insur- ance”, Insurance: Mathematics and Economics, 7, 225-236.

RAMLAU-HANSEN, H., (1991), “Distribution of surplus in life insurance”, Astin Bulletin, 21, 57-71.

ROTAR,V.I., (2007), “Actuarial Models”, Chapman & Hall, 632 S.

TERZİOĞLU M.K., (2009), “Hayat Sigortalarında Değerleme Yaklaşımları”, Hacettepe Üniversitesi Aktüerya Bilimleri Yüksek Lisans Tezi, 2-70.