___

• Aktan, B. (2016). Türkiye Türkçesinin Söz Dizimi (2.Baskı). Konya: Eğitim Yayınevi.
• Azimov, P. ve Bayliyev, H. (1941), Sintaksis. Aşgabat, Türkmenistan: Türkmen Dövlet Okuv-Pedagogik Neşir.
• Biray, H. ve Biray, N. (1999). Türkmen Türkçesi ile Türkiye Türkçesinin Sentaks Bakımından Karşılaştırılması Üzerine Bir Deneme. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi. Dr. Himmet Biray Özel Sayısı, 22-45.
• Clark, L. (1998). Turkmen Reference Grammar. Wiesbaden: Harrassowitz Verlag.
• Coşar, A. M. (1997). Ahmet Hamdi Tanpınar’ın Beş Şehir Adlı Eserindeki Cümlelerde Unsur Dizilişi ve Kuruluş İlişkisi (Yayımlanmamış Doktora Tezi), İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
• Coşar, A. M. (2006). Üç Çay Risalesi İnceleme-Metin-Tıpkıbasım. Trabzon: Serander Yayınları.
• Çotuksöken, Y. (2012). Türkçe Dil ve Edebiyat Terimleri Sözlüğü (2.Baskı). İstanbul: Papatya Yayınları.
• Dinar, T. (2014). Türkiye Türkçesi ve Türkmen Türkçesinde Cümle Dışı Unsur. SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi. 33, 69-86.
• Dinç, S. (2013). Türkmen Türkçesi Üzerine Bir ‘Kaynakça’ Denemesi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi. 2(1), 166-180.
• Dinç, S. (2014). Türkmen Türkçesinin Söz Dizimi (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Cumhuriyet Üniversitesi, Sivas.
• Ergin, M. (2013). Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Bayrak.
• Erkul, R. (2007). Cümle Metin Bilgisi (2.Baskı). Ankara: Anı Yayınları.
• Finnegan, R. (2011). Why Do We Qoute? The Culture and History of Quotation. Cambridge: Open Book Publishers.
• Gürsoy-Naskali, E. (1997). Türk Dünyası Gramer Terimleri Kılavuzu. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Hamzayev, M. Y. vd. (1962). Türkmen Diliniñ Sözlügi. Aşgabat: Turkmenistan Ilımlar Akademiyası Dil Bilim İnstitutı.
• Hanser, O. (2003). Türkmence Elkitabı (çev. Zuhal Kargı Ölmez). İstanbul: Türk Dilleri Araştırmaları Dizisi:17.
• Hengirmen, M. (2009). Dilbilgisi ve Dilbilim Terimleri Sözlüğü (3.Baskı). Ankara: Engin Yayınları.
• Kara, M. (2001). Türkmence (Giriş-Gramer-Metinler-Sözlük) (2.Baskı). Ankara: Akçağ Yayınları.
• Karaağaç, G. (2009). Türkçenin Söz Dizimi. İstanbul: Kesit Yayınları.
• Karayanık, S. (1999). Türkmence Üzerine Bir Bibliyografya Denemesi. Türk Dünyası Dil ve Edebiyat Dergisi. 7, 227-249.
• Korkmaz, Z. (1992). Gramer Terimleri Sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Kornfilt, J. (1997). Turkish. London & New York: Routledge.
• Sarı, B. ve Güder, N. (1998). Türkmencenin Grameri (III Sintaksis). Ankara: Türk Dünyası Gençleri’nin Mahtumkulu Yayın Birliği.
• Sis, N. (2007). Türkmen Türkçesinde Bağlama Edatlarıyla Kurulan Cümleler. Türk Dünyası İncelemeleri Dergisi. 7(1), 129-136.
• Şenol, A. Ç. (2018). Türkiye Türkçesi ve Türkmen Türkçesinin Karşılaştırmalı Söz Dizimi (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Ege Üniversitesi, İzmir.
• Tekin, T. vd. (1995). Türkmence-Türkçe Sözlük. Ankara: Simurg Yayınları.
• Türk Dil Kurumu (2011). Türkçe Sözlük (11.Baskı). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Türk Dil Kurumu (2012). Yazım Kılavuzu (27.Baskı). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Türkmen, E. (2017). Türkmen Türkçesinde -Xp Zarf-Fiil Ekinin Kullanım Özellikleri ve İşlevleri. Kesit Akademi Dergisi. 3(10), 607-620.
• Türkmen, E. (2018). Türkçede Aktarma Cümleleri Üzerine Bir Değerlendirme. Uluslararası Beşeri Bilimler ve Eğitim Dergisi. 4, 274-285.