ÖZ-YETERLİLİĞİN ARKASINDAKİ İTİCİ GÜÇ: ÖZNEL İYİ OLUŞ

Bu araştırmanın amacı lise öğrencilerinin öz-yeterlilik ve öznel iyi oluş algıları arasındaki ilişkiyi ortaya çıkarmaktır. Araştırmanın diğer bir amacı, lise öğrencilerinin öz-yeterlilik algılarının belirlenmesinde öznel iyi oluşun öğrenciler arasında aracılık rolü oynayıp oynamadığını tespit etmektir. Lise öğrencilerinin öz-yeterlilik ve öznel iyi oluş algılarının bazı değişkenler açısından incelenmesi araştırmamızın bir diğer amacıdır. Siirt ili Pervari ilçesindeki devlet okullarında eğitimlerine devam eden 406 (205 Kız, 201 Erkek) lise öğrencisinin katıldığı ve ilişkisel tarama modelinde gerçekleştirilen bu araştırmada veri toplama araçları olarak kişisel bilgi formunun yanı sıra iki farklı ölçme aracı kullanılmıştır. Araştırma kapsamında toplanan verilerin analizinde t-testi, ANOVA ve Regresyon analizlerinden yararlanılmıştır. Araştırma bulguları lise öğrencilerinin genel öz-yeterlilik ve öznel iyi oluş düzeylerinin ortalamanın üzerinde olduğu ve öz-yeterlilik algılarının cinsiyet ve yaş değişkenine göre farklılaşmadığını göstermektedir. Analiz sonuçları öz-yeterlilik ile öznel iyi oluş arasında pozitif yönlü ve anlamlı düzeyde bir ilişkinin varlığını ortaya koymuştur.

___

  • Angner, E. (2011). The evolution of eupathics: The historical roots of subjective measures of well-being International Journal of Wellbeing, 1(1), 4-41.
  • Aktürk, Ü., Aylaz, R. (2013). “Bir ilköğretim okulundaki öğrencilerin öz yeterlilik düzeyleri”. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Elektronik Dergisi, 6 (4):177-183.
  • Arseven, A. (2016). Öz-yeterlilik: Bir kavram analizi. Electronic Turkish Studies, 11(19). 63-80.
  • Aypay, A. (2010). The Adaptation Study of General Self-Efficacy (GSE) Scale to Turkish. Inonu University Journal of the Faculty of Education , 11(2). 113-131.
  • Bacchini, D., & Magliulo, F. (2003). Self-image and perceived self-efficacy during adolescence. Journal of youth and adolescence, 32(5), 337-349.
  • Bandura, A. (1977). Self-efficacy: Toward a unifying theory of behavioral change. Psychological Review. Vol. 4, No. 2, 191-215.