Angiotensin dönüştürücü enzim inhibitörleri ve kalsiyum kanal blokerleri hipertansiyon tedavisinde en yaygın kullanılan ilaçlardır. Son yıllarda her iki ilaç grubu kombine edilerek kullanılmaktadır. Bu çalışmada primer hipertansiyonlu hastalarda trandolapril ve trandolapril + verapamil kombinasyonunun antihipertansif ve antiproteinürik etkinlikleri karşılaştırıldı. Çalışmaya 29 hipertansif hasta alındı. Hafif veya orta derecede hipertansif olup önceden herhangi bir antihipertansif tedavi kullanmayan olgular seçildi. Olgular rastgele iki gruba ayrıldılar. Birinci grupta 15 hasta 2 mg/gün trandolapril, 2. grupta 14 hasta 2 mg/gün trandolapril + 180 mg/gün verapamil kombinasyonunu 3 ay süreyle aldılar. Hastaların tedavi öncesi ve sonrası kan basınçları, renal fonksiyonları, günlük protein atılımları ve kreatinin klirensleri değerlendirildi. Her iki grupta da kan basınçları anlamlı olarak düştü. Ancak değerlendirilen diğer parametrelerde tedavi sonrası anlamlı bir değişiklik gözlenmedi. Ayrıca her iki grubun tedavi öncesi ve sonrası değerleri arasında anlamlı bir fark yoktu. Sonuç olarak her iki tedavi protokolünün kısa dönemde idrar protein atılımını etkilemediği kanaatine varıldı.

Angiotensin converting enzyme inhibitors and calcium channel blockers are the most frequently used antihypertensive agents. Both drug groups are combined recently. In this study we compared the antihypertensive and antiproteinuric efficacies of trandolapril and trandolapril plus verapamil combination in primary hypertensive patients. Twenty nine hypertensive patients were included in the study. These patients were mildly or moderately hypertensive and were not using antihypertensive medication before the study. They were randomly divided into two groups. 15 patients in the 1st group received trandolapril 2 mg/day and 14 patients in the 2nd group 2 mg/day trandolapril plus 180 mg/day verapamil combination for 3 months. Renal functions, daily proteinuria excretions and creatinine clearences were evaluated before and after treatment. The blood pressures decreased significantly in both groups, but there was no change in the other parameters studied. Additionally, there was no significant difference between values of both groups before and after the treatment. As a result, it was concluded that both protocoles did not affect urinary protein excretion in short term usage.