AKIŞKAN ZAMANIN CİSİMLEŞEN DENEYİM ALANI OLARAK BEDEN ÜZERİNE SOSYOLOJİK BİR TARTIŞMA

Zamanın ölçümü, hesaplanması, anlamı ve dolayısıyla zamanın deneyimi tarihsel açıdan farklı dönemlere göre değişiklik göstermektedir. Deneyimin cisimleştiği beden ise her daim zamanla yakın ilişki içinde olmuştur. Beden ve zaman arasındaki bu ilişki, bedensel pratiklerin zaman üzerinden düzenlenip kontrol edilişinden; zamanın benlik inşasındaki kritik önemine ve teknolojik gelişmelerin beden - zaman - mekân bağını dönüşüme uğratmasına kadar geniş bir alana yayılmıştır. Bu makale, beden ve zaman arasındaki ilişkiye yönelik olarak, zamanın bedensel deneyimler üzerindeki etkisini tartışmaktadır. Geç modern toplumsal formasyon içinde, iletişim ve enformasyon teknolojilerindeki gelişmelerle birlikte, beden ve zaman arasındaki bu karşılıklı ilişkinin değişiminin izleklerine yönelik kavramsal ve ampirik bir çerçeve sunmak, söz konusu makalenin amacını oluşturmaktadır. Bu doğrultuda makale, sanal gerçeklik, artırılmış gerçeklik ve sosyal medya araçlarını, sürekli olarak dönüşen zaman-mekân-beden arasındaki ilişkiyi değerlendirmek için kendine bir zemin olarak almaktadır.

A Sociological Argument on the Body as an Area of Embodied Experience of Liquid Time

The measurement, calculation, mean, and thus experience of time, in terms of historicity, differ within the different periods of time. The body, in where experience is being embodied, has always close relationship with time. The relation between the body and time sprawls on a large area that is from the discipline of the bodily practices through time to the significance of time in construction of self, and to the transformation of the connection between the body-time-space. This article, in terms of the relation between the body and time, argues the influences of time on the bodily experiences. Furthermore, the aim of the article is, taking the enhancements of communication and information technologies into consideration, to present a conceptual and empirical framework towards the paths of the changing of the reciprocal relations between the body and time in late modern social formation. Accordingly, the article takes virtual reality, augmented reality, and social media as a ground in order to discuss the relationship between time – space – body which continuously transforms and changes.

PDF

___

Adam, Barbara (1990). Time and Social Theory. Cambridge: Polity Press.
Azuma, Ronald T. (1997). “A Survey of Augmented Reality”. Presence, C. 6, S. 4, s. 355-385.
Bauman, Zygmunt (2018). Akışkan Modernite. İstanbul: Can Yayınları.
Biocca, Frank ve Mark R. Levy (1995). “Virtual Reality as a Communication System”. Communication in the Age of Virtual Reality, Ed: Frank Biocca ve Mark R. Levy, Hove: Lawrence Erlbaum Associates Publishers, s. 15-33.
Boyne, Roy (2005). “Citation and Subjectivity: Towards a Return of the Embodied Will”. Body Modification, Ed: Mike Featherstone, London: Sage Publications, s. 209-225.
Coleman, Roy (2005). “Surveillance in the city: Primary definition and urban spatial order”. Crime Media Culture, C. 1, S. 2, s. 131-148.
Elias, Norbert. (2000). Zaman Üzerine. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Featherstone, Mike (1999). “The Body in Cosumer Culture”. The Body: Social Process and Cultural Theory, Ed: Mike Featherstone vd., London: Sage Publications, s. 170-197.
Featherstone, Mike ve Mike Hepworth (1999). “The Mask of Ageing and the Postmodern Life Course”. The Body: Social Process and Cultural Theory, Ed: Mike Featherstone vd., London: Sage Publications, s. 371-390.
Foucault, Michel (2006). Hapishanenin Doğuşu. Ankara: İmge Kitabevi.
Giddens, Anthony (1994). Modernliğin Sonuçları. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Giddens, Anthony (2014). Modernite ve Bireysel - Kimlik: Geç Modern Çağda Benlik ve Toplum. İstanbul: Say Yayınları.
Henderson, Gretchen E. (2016). Çirkinliğin Kültürel Tarihi. İstanbul: Sel Yayıncılık.
Kaleci, Devkan vd. (2017). “Üç Boyutlu Sanal Gerçeklik Ortamlarındaki Deneyimlere İlişkin Kullanıcı Görüşleri”. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, Aralık, s. 669-689.
Kim, Jiyeon ve Sandra Forsythe (2008). “Adoption of Virtual Try-on Techonology for Online Apparel Shopping”. Journal of Interactive Marketting, C. 22, S. 2, s. 45-59.
Lyng, Stephen (1990). “Edgework: A Social Psychological Analysi of Voluntary Risk Taking”. American Journal of Sociology, C. 95, S. 4, s. 851-886.
Mead, George Herbert (1929). “The Nature of the Past”. Essays in Honor of John Dewey, Ed: John Coss, New York: Henry Holt & Co, s. 235-242.
Murray, Craig D. ve Judith Sixsmith (1999). “The Corporeal Body in Virtual Reality”. Body, Self, and Technology, C. 27, S. 3, s. 315-343.
Rey, P. J. (2012). “Alienation, Exploitation, and Social Media”. American Behavioral Scientist, C. 56, S. 4, s. 399-420.
Serino, Silvia vd. (2018). “From Avatars to Body Swapping: The Use of Virtual Reality for Assessing and Treating Body‐Size Distortion in İndividuals with Anorexia”. Journal of Clinical Psychology, C. 75, S. 2, s. 313-322.
Sohn, A. M. (2006). “Cinsiyetli Beden”. Bedenin Tarihi 3, Ed: Alain Corbin vd., İstanbul: Yapı Kredi Yayınları, s. 75-105.
Timurturkan, Meral ve Gönül Demez (2018). “Bir Toplumsal İktidar Alanı Olarak Beden ve “Yaşlanan Bedenin” Yeniden İnşası”. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, C. 5, S. 2, s. 441-456.
Turner, Bryan (1996). The Body & Society. London: Sage Publications. Wishnitzer, Avner (2010). “‘Our Time’: On The Durability of The Alaturka Hour System in The Late Ottoman Empire”. International Journal of Turkish Studies, C. 16 S. 1 & 2, s. 47-69.
Yim, Mark Yi-Cheon ve Sun-Young Park (2019). “‘I am not satisfied with my body, so I like augmented reality (AR)’: Consumer responses to AR-based product presentations”. Journal of Business Research, C. 100, s. 581-589.
https://www.theguardian.com/technology/2019/jun/23/what-do-we-doabout-deepfake-video-ai-facebook (Erişim Tarihi: 01.08. 2019)