Akran Değerlendirmenin Türkçeyi Yabancı Dil Olarak Öğrenen Öğrencilerin Yazılı Anlatımlarındaki Anlatım Bozukluklarını Gidermeye Etkisi

İnsanlar duygu, düşünce ve isteklerini dil aracılığıyla birbirlerine aktarabilmektedirler. Bu iletişimin doğru bir şekilde gerçekleşmesi ise dilin doğru ve etkin kullanılabilmesi ile mümkündür. Yabancı dil öğretiminde de temel hedef budur. Bu çalışmada yabancılara Türkçe öğretiminde akran değerlendirmenin, öğrencilerin yazılı anlatımlarında bulunan anlatım bozukluklarını gidermede etkili olup olmadığı incelenmiştir. Araştırmada ön test son test kontrol gruplu yarı deneysel desen kullanılmıştır. Araştırma Mustafa Kemal Üniversitesi TÖMER bünyesinde öğrenim gören 57 öğrenci ile gerçekleştirilmiş olup 28 öğrenci deney grubunda, 29 öğrenci ise kontrol grubunda yer almıştır. Deney grubunda yapılan yazma etkinliklerinde öğrencilerin istenen konu hakkında yazdıkları metinleri bir arkadaşına vermeleri, bütün öğrencilerin 20 dakikalık bir süre içinde başka bir öğrencinin yazma etkinliğindeki anlatım bozukluklarını belirlemeleri ve bunları metni yazan öğrenci ile paylaşmaları ve tartışmaları istenmiştir. Uygulama 6 hafta boyunca devam etmiştir. Anlatım bozuklukları türleri; yanlış anlamda kullanılan sözcükler, gereksiz sözcük kullanımı, gereksiz tekrarlar, deyim ve atasözü yanlışları, sıra yanlışlığı, öge eksikliği, mantık yanlışlıkları, özne yüklem uyumsuzluğu, tamlama yanlışlığı, gereksiz kip ve kişi ekleri, eksik veya yanlış ek kullanımı, zamir belirsizliği olarak ele alınmıştır. Araştırmada son test sonucunda deney grubundaki öğrencilerin yaptıkları anlatım bozukluğu sayısı ile kontrol grubunda yer alan öğrencilerin yaptıkları anlatım bozukluğu sayısı arasında deney grubunun lehine istatistiksel olarak anlamlı bir fark olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler:

Yabancılara Türkçe öğretimi, akran değerlendirme, anlatım bozuklukları

The Role of Peer Feedback on Ambiguity Reduction in Turkish as a Foraign Language Learners’ Writing

People are able to convey their feelings, thoughts and wishes to each other through language. The correct realisation of this communication is only possible with the correct and effective usage of the language. That is the main target in foreign language teaching, too. In this work, it is examined that whether peer assessment has influence on eliminating incoherency in students’ written expressions during teaching Turkish to foreigners. In the research, pretest-posttest control group semiempirical pattern has been used. The research has been executed on 57 students having education at TÖMER in the University of Mustafa Kemal, as 28 students in the experimental group and 29 students in the control group. The implementation has lasted for 6 weeks. Types of incoherency have been examined as misuse of words’ meanings, use of unnecessary words, redundant repetitions, idiom and proverb mistakes, sequence mistakes, absence of one of the parts of speech, mistakes of logic, inconsistency between subject and verb, determinative group mistakes, unnecessary mode and personal appendices, deficient or wrong usage of appendices and obscurity of pronoun. However, it was determined that the students in the experimental group had a meaningful difference between the expressions they made in the pre-test and the expressions they made in the final test.

Keywords:

Teaching Turkish to foreigners, peer assessment, incoherency,

PDF

___

Bozkurt, E. ve Demir, R. (2012). Öğrenci görüşleriyle Akran Değerlendirme: Örnek Bir Uygulama. Elementary Education Online. 11 (4): 966-978
Büyükikiz, K. K. (2009). İlköğretim 8. Sınıf Öğrencilerinin Söz Dizimi ve Anlatım Bozuklukları Üzerindeki Etkisi. Gazi Türkiyat. Bahar 2009/4.
Büyükikiz, K. K. ve Hasırcı, S. (2013). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenen Öğrencilerin Yazılı Anlatımlarının Yanlış Çözümleme Yaklaşımına Göre Değerlendirilmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi. 1 (4): 51-62.
Büyüköztürk, Ş. vd. (2016). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
Can, A. (2013). SPSS ile Bilimsel Araştırma Sürecinde Nicel Veri Analizi. Ankara: Pegem Akademi.
Ergin, M. (2013). Edebiyat ve Eğitim Fakültelerinin Türk Dili ve Edebiyatı Bölümleri İçin Türk Dil Bilgisi. İstanbul. Bayrak Basım Yayım Tanıtım.
Günay, D. (2013). Dil ve İletişim.İstanbul: Papatya Yayıncılık.
Güneş, F. (2013). Türkçe Öğretimi Yaklaşımlar ve Modeller. Ankara: Pegem Akademi.
Göçer, A. (2009). Türkçe öğretiminde ölçme ve değerlendirme. (Ed: A. Kırkkılıç ve H. Akyol), İlköğretimde Türkçe Öğretimi, Ankara: Pegem Akademi Yayınları, s. 375-416.
Hamzadayı, E. (2015). Yabancılara Türkçe Öğretiminde C1 Düzeyinde Yazılı Akran Geribildirimlerine İlişkin Görüşleri. Journal of World of Turks. 7 (2): 287-298.
Hamzadayı, E. ve Çetinkaya, G. (2011). Yazılı Anlatımı Düzeltmede Akran Dönütleri: Dönüt Türleri,Öğrenci Algıları. AİBÜ Eğitim Fakültesi Dergisi. 11 (1):147-165.
Kavcar, C., Oğuzkan, F. ve Aksoy, Ö. (2009). Yazılı ve Sözlü Anlatım. Ankara: Anı Yayıncılık.
Koç, C. (2011). Sınıf Öğretmeni Adaylarının Öğretmenlik Uygulamasında Akran Değerlendirmeye İlişkin Görüşleri. Kuram ve Uygulama Eğitim Bilimleri. Educational Sciences: Teory & Practice. 11 (4): 1965-1989.
Onan, B. (2012). Dil Eğitiminin Dil Bilimsel Temelleri: Ferdinand De Saussure’ün Genel Dil Bilim Kuramında Dil Eğitimiyle İlgili Bulgular. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 9 (17): 219-243.
Tsui, A. B. M. & Ng, M. (2000). Do Secondary L2 Writers Benefit from Peer Comments? Journal of Second Language Learning, 9, 147-170.
Uysal, K. (2008). Öğrencilerin Ölçme ve Değerlendirme Sürecine Katılması: Akran Değerlendirme ve Öz Değerlendirme. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Bolu
Yiğit, M. (2009). İlköğretim Sekizinci Sınıf Öğrencilerinin Yazılı Sınavlarda Yaptıkları Anlatım Bozuklukları Üzerine Bir İnceleme. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Afyon Kocatepe Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü.