YAŞA BAĞLI KAVRAMA KUVVETİ DEĞİŞİMİNİN CİNSİYETE GÖRE İNCELENMESİ: PİLOT ÇALIŞMA

Bu çalışmanın amacı, kavrama kuvvetindeki yaşa bağlı değişimde cinsiyetin rolünü incelemekti. Bu çalışmaya Akyurt Yaşamevinde kalan, 60 yaş ve üzeri 50 yaşlı ile Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Bölümü’nde okuyan, 18–24 yaşlarında 50 öğrenci alındı. Bireylerin yaşı, cinsiyeti ve dominant eli kaydedildi. Boy uzunluğu ve vücut ağırlığı alınarak vücut kütle indeksi hesaplandı. Her iki elde ve parmaklarda kavrama kuvveti, J Tech Bilgisayarlı Fonksiyonel Kapasite Değerlendirme Sistemi ile Amerikan El Terapistleri Derneği’nin standardize ettiği pozisyonda değerlendirildi. Her iki cinsiyetin genç ve yaşlılarında kavrama kuvveti ortalamaları karşılaştırıldı. Yaşlı bireylerin yaş ortalamaları 78,44±9,39 yıl; genç bireylerin yaş ortalamaları ise 21,64±1,41 yıldı. Yaşlı bireylerin 35 (%70)’i, genç bireylerin 34 (%68)’i kadındı. Yaşlı erkeklerin standart kavrama kuvveti genç erkeklere göre daha düşük bulunurken parmak kavrama kuvvetlerinin genç erkeklerden istatistiksel olarak anlamlı oranda daha yüksek olduğu tespit edildi (p<.05). Genç kadınların dominant ve dominant olmayan taraf standart kavrama kuvvetleri, yaşlı kadınlara göre anlamlı derecede yüksek bulundu (p<.05). Parmak ucu kavrama kuvvetinde ise dominant ve dominant olmayan tarafta yaşlı kadınlar lehine istatistiksel olarak anlamlı bir fark olduğu saptandı (p<.05). Sonuç olarak, yaşla birlikte standart kavrama kuvveti azalmaktadır. Ancak bu azalmanın yaşlı erkek bireylerde kadınlara göre daha az olduğu saptandı. Parmak kavrama kuvvetlerinin standart kavrama kuvveti kadar yaş ile etkilenmediği, tam aksine yaşlı bireylerin gençlerden daha iyi kuvvet açığa çıkarabildikleri görüldü. Özellikle yaşlı kadınlarda görülen parmak ucu kavrama kuvvetindeki artış, cinsiyete göre değişen beceri alanlarının kuvvet üzerine etkili olabileceğini göstermektedir. Bu sonuç ince becerileri geliştirmenin kuvvet açığa çıkarma üzerine etkili olabileceğini göstermektedir

Anahtar Kelimeler:

Kavrama kuvveti, parmak kavrama kuvveti, cinsiyet, yaş

AGE RELATED GRIP STRENGTH CHANGE ACCORDING TO GENDER: A PILOT STUDY

The aim of this study was to investigate the role of gender on the changes of grip and pinch strength with aging. Fifty elderly who stayed at Akyurt Resthouse, aged >60 years and 50 university student aged 18-24 years from Faculty of Health Sciences, Department of Physical Therapy and Rehabilitation were included in this study. Age, gender, hand dominance and body mass index of participants were recorded. Grip and pinch strength of both hand assessed by J Tech Computerized Functional Capacity Evaluation System in a position which was standardized by Association of American Hand Therapists. The means of grip and pinch strength were compared on both genders of young and older persons. The mean age of elderly was 78, 44±9, 39 years and young person’s was 21, 64±1, 41 years. Thirty-five (70%) of elderly and 34 (%68) of young persons were women. It was found that grip strength of older men was less than young men and pinch strength of older men was more than young men (p<.05). Grip strength of young women was found more than older women. There was a meaningful difference that pinch strength of older women was more than young women (p<.05). As a conclusion grip strength is decreased with aging. But it was determined that this decline was less in older men than older women. Pinch strength was not affected with aging on the contrary it was seen elderly was more strength than young people. Especially increase of pinch strength of elderly women shows that ability domains changed with gender may affect strength. This result also shows that fine dexterity training may affect strength

Keywords:

Grip strength, pinch strength, gender, age,

PDF

___

Yücel, H. ve Kayıhan, H. “Elin fiziksel özelliklerinin el fonksiyonu üzerine etkileri”, Fizyoterapi Rehabilitasyon. Nisan, 2008.
Evcik, D. ve Kızılay, B. “Geriatrik hastalarda el kavrama gücü ve günlük yaşam aktivitelerindeki yetersizlik düzeyi ile ilişkisi”, Geriatri. 4, 1: 11-1, 2001.
Sasaki H, Kasagi F, Yamada F. “Grip strength predicts cause spesific mortality in middle aged and elderly persons”, American Journal of Medicine. 120, 4: 337-42, 2007.
Chilima D.M., Ismail S.J. “Nutrition and Handgrip Strength of Older Adults in Rural Malawi”, Public Health Nutrition. 4, 1: 11-17, 2001.
Yan J.H. ve Downing T.H., “Effects of Aging, Grip Span and Grip Style on Hand”, Research Quarterly Exercise and Sport. 72, 1: 71-77, 2001
Bumin, G., Uyanık, M., Akı, E., Düger, T. Kayıhan H. “Kavrama kuvveti ve el fonksiyonlarında yaşlanma ile oluşan değişiklikler”, Fizyoterapi Rehabilitasyon. 12, 1: 21-24, 2001.
Talsania J.S., Kozin S.H., “Normal Digital Contribution to Grip Strength Assessed by a Computerized Digital Dynamometer”, Journal of Hand Surgery. 23, 2: 162-166, 1998.
Balogun JA. “Grip strength: effects of testing posture and elbow position”, Archieves Physical Medicine and Rehabilitation.72: 280-283, 1991.
Casanova JS, Grunert BK. “Adult prehension. Patterns and nomenclature for pinches”, Journal of Hand Therapy. 2, 4: 231-244, 1989.
Armstrong CA, Oldham JA. “A comparison of dominant and non-dominant hand strength”, Journal of Hand Surgey. 24, 4: 421-425, 1999.
Imrhan S. “Trends in finger pinch strength in children, adults and elderly”, Human. 31, 6: 689-701, 1989.
Friedman J, Flash T. “Task dependent selection of grasp kinematics and stiffness in human object manipulation”, Cortex. 43, 3: 444-460, 2007.
Kuzala EA, Vargo MC. “The relationship between elbow position and grip strength”, American Journal of Occupational Therapy.46, 6: 509-512, 1992.
Nwuga VC. “Grip strength and grip endurance in physical therapy students”, Archieves Physical Medicine and Rehabilitation.56: 296-299, 1975.
Pylatiuk C, Kargov A, Schulz S. “Distribution of grip force in three different functional prehension patterns”, Journal of Medical Engineering Technology.; 30, 3: 176-182, 2006.
Kellor M, Frost J, Silberberg N et al. “Hand strength and dexterity”, American Journal of Occupational Therapy. 17, 2: 77-83, 1971.
Pearson R, MacKinnon J, Meek AP et al. “Diurnal and sequential grip function in normal subjects and effects of temperature change and exercise of the forearm on grip function in patients with RA and in normal controls”, Scandinavia Journal of Rheumatology. 11: 113- 118, 1982.
Kamarul T, Ahmad TS, Loh WY. “Hand grip strength in the adult Malaysian population”, Journal of Orthopaedic Surgery. 14, 2: 172-177, 2006.
Crosby C.A., Wehbe M.A, Mawr B., “Hand strength: normative values”, Journal of Hand Surgery. 20, 6: 1057-1058, 1995.
Yücel H. “Üniversite öğrencilerinde elin fonksiyonelliğine etki eden faktörlerin incelenmesi”. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Bilim Uzmanlığı Tezi, 2002.
Fransson C., Winkel J., “Hand Strength: the Influence of Grip Span and Grip Type”, Ergonomics. 34, 7: 881-892, 1991.
Aghazadeh F., Lee K., Waikar A., “Impact of Anthropometric and Personal Variables on Grip Strength”, Journal of Human Ergology. 22, 2: 75-81, 1993.

Başlangıç: 2001
Yayıncı: Körler Federasyonu

Arşiv

Sayıdaki Diğer Makaleler

GÖRME ENGELLİ İLKÖĞRETİM ÖĞRENCİLERİNİN BENLİK SAYGISI

Kasım KARATAŞ, Veli DUYAN

POLİOMYELİTTE ALT EKSTREMİTE EŞİTSİZLİĞİNİN DEĞERLENDİRİLMESİNDE OBJEKTİF VE SUBJEKTİF ÖLÇÜM YÖNTEMLERİNİN KARŞILAŞTIRILMASI

Türkan AKBAYRAK, Filiz CAN, Fatma UYGUR, İnci YÜKSEL, Serap KAYA

YAŞA BAĞLI KAVRAMA KUVVETİ DEĞİŞİMİNİN CİNSİYETE GÖRE İNCELENMESİ: PİLOT ÇALIŞMA

Hülya YÜCEL, Esra AKI

SPASTİK DİPARETİK SEREBRAL PARALİZİLİ ÇOCUKLARDA OTURMA POSTÜRÜNÜN İNCELENMESİ

Mintaze Kerem GÜNEL, Ayşe LİVANELİOĞLU

AZ GÖREN ÇOCUKLARDA EL BECERİLERİ EĞİTİMİNİN BAĞIMSIZLIK ÜZERİNE ETKİSİ

Esra AKI, Hülya KAYIHAN