Bu çalışmada, 17. yüzyıl şairlerinden Azmȋ-zȃde Hȃletȋ’nin Dȋvȃnı’nda dehr kelimesinin nasıl bir çerçevede kullanıldığı üzerinde durulmaktadır. Taranan metinlerden, dehrin farklı kullanımlarına dair örnek beyitler seçilmiş ve tahlil edilmiştir. Öncelikle dehr kavramının tasavvuf düşüncesinde önemli bir yere sahip olduğunu söylemek gerekir. Dehri mutlak zaman anlamında kullanan sufȋler, bu kelime ile Tanrı’nın zamanını kastederler. Onlara göre dehr zamansızlık olarak tanımlanırken, Tanrı da e’d-Dehr ismiyle anılmaktadır. Azmȋ-zȃde Hȃletȋ’nin şiirleri incelendiğinde, dehrin tasavvuf düşüncesindeki karşılığına doğrudan rastlanmadığı görülür. Bazı beyitlerde kelimenin mutlak zaman anlamına işaret edildiği söylenebilir. Dehr, hem zaman hem de mekȃn bildiren bir kelimedir. Şair bu kelimeyi sıklıkla her iki mȃnȃya da gelebilecek şekilde aynı beyitte tevriyeli olarak kullanmıştır. Söz konusu kelimenin, şair tarafından çoğunlukla olumsuzluk ifade etmek üzere kullanıldığı görülmüştür. Mesela şair için dehrden şikȃyet etmek onun aldatıcılığı, yıpratıcılığı ve geçiciliği üzerinden, aslında zamandan şikȃyet etmek şeklinde yorumlanabilir. Dünya anlamında kullanıldığında ise dehrin gam, ıztırap ve dert çekme yeri olarak tasvir edildiği söylenebilir.